به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،روح الله قابضی-یکی از موضوعاتی که مدتی است موجبات نگرانی قاطبه فرهنگیان گچساران را فراهم آورده است بحث تغییر در مدیریت آموزش و پرورش است.تغییر مدیریت ها و رفت و آمد افراد و اصولا چرخش نخبگان امری لازم و طبیعی است و قرار نیست پست ها و مناصب موروثی باشد.

اما معتقدم هر تغییری باید در بستری مناسب و منطقی انجام شود.هرچند دفاع از ایشان را نباید به پای مسائل قومی و قبیله ای و رفاقتی نوشت. آنچه مورد نظر هست رعایت شایسته سالاری و ملاحظه عملکرد افراد است نه قوم و قبیله و گرایش سیاسی .

مضافا اینکه عمیقا معتقدم با رعایت شایسته سالاری هیچ ایرادی ندارد که حتی چندین مدیر از یک طایفه یا روستا و منطقه باشند.اما معتقدم همه ما مدیون آموزش و پرورش هستیم و باید به این دستگاه فرهنگ ساز حساس باشیم .

معمولا تغییر مدیران به دلایلی از جمله ،تغییر دولتها و مجالس که معمولا با هر انتخاباتی صورت میگیرد و شرایط جدید سیاسی و اجتماعی معمولا مدیرانی هماهنگ با شرایط جدید را می طلبد، عملکرد ضعیف مدیران ،نارضایتی کارکنان شاغل در مجموعه مدیریتی ،انجام تخلف،بازنشستگی و در نهایت استعفا و یا ارتقائ مدیران صورت می گیرد.

با نگاهی به سابقه و عملکرد مدیر آموزش و پرورش گچساران و اطلاعات دیگری که حاصل شد هیچ کدام از شرایط مذکور در خصوص جناب اقای پورالحسینی صدق نمی کند.اول اینکه در شرایط فعلی دولت اصلاح طلب مستقر است و ایشان و خانواده محترم و سادات معظم شهروئی از نیروهای اصیل و با سابقه و هزینه داده و شناسنامه دار اصلاحات هستند و به تعبیری تازه به دوران رسیده و فرصت طلب و موسمی و فصلی نیستند.

دوم قاطبه عزیزان فرهنگی از عملکرد ایشان راضی بوده و ایشان را موفق ترین مدیر تاریخ آموزش و پرورش گچساران می دانند.البته ممکن است در خانواده بزرگ و پر عائله آموزش و پرورش که با حدود ۲۵ هزار دانش آموز و شبکه گسترده اولیاء ، چند هزار کادر اداری و آموزشی با فرهنگها و تنوع سلایق سر و کار دارد تعداد معدودی هم معترض و ناراضی باشند که البته امری طبیعی است.

آنچه مهم است برایند کار است که مثبت و رو به رشد است.سوم اینکه تخلفی هم در کارنامه اداری ایشان دیده نمی شود.چهارم بازنشسته هم نیستند و در نهایت مستعفی نبوده و ظاهرا ارتقائی هم در کار نیست.

اصولا معمولا مبنای تصمیم گیری و قضاوت در خصوص مدیران مقیاس نسبی است.اگر در خصوص جناب آقای پورالحسینی قضاوتی صورت می گیرد مبنای ما مقایسه با مدیران قبلی آموزش و پرورش و مدیران سایر ادارات همتراز شهرستان است.با ملاحظه جمیع شرایط، دلیلی منطقی برای تغییر چنین مدیری در عصری که مدیریت به عنصری کمیاب و نادر تبدیل شده است، وجود ندارد.

این در حالی است که امروز مدیرانی در شهرستان و استان برخی از مهمترین مناصب را در اختیار گرفته اند که هیچ گونه سابقه فعایت سیاسی و همراهی و همکاری با جریان اصلاحات و دولت مستقر را ندارند .تا اینجای کار ایرادی ندارد و هر فردی با هر گرایشی اگر کارآمد و شایسته باشد باید حفظ و تقویت شود .

اما مهم این است که مجموعه تحت مدیریتی آنها نیز به شدت از عملکرد آنها ناراضی بوده و هیچ گونه خلاقیت و نوع آوری هم در پرونده کاری آنها مشاهده نمی شود و مضافا اینکه در مجموعه جریان حاکم نیروهای متناظر و به مراتب قویتر از انها نیز برای تصدی مسئولیت های مذکور وجود دارد.

بنابراین اولویت تغییر با این دسته از مدیران است نه مدیران زحمت کش و پر تلاش و کارآمد و همسو با مجموعه حاکمیتی.آموزش و پرورش به عنوان دستگاه فرهنگ ساز شناخته می شود. بنابراین هر گونه فعل و انفعال در حوزه آموزش و پرورش باید ساحت فرهنگی داشته باشد در غیر این صورت باعث بدعت و بد اموزی در جامعه خواهد بود.وقتی مدیری در کارش موفق بوده و رضایت نسبی مجموعه فرهنگیان را نیز به همراه داشته و سابقه تخلفی هم ندارد چه دلیلی برای تغییرش باید وجود داشته باشد که جامعه فرهنگی ان را بپذیرد .

اصولا تغییر مدیریت با هدف بهبود باید صورت گیرد .اگر چنین باشد همه افراد از جمله جامعه هدف اصلی باید استقبال کنند.امروز با یک نظرسنجی ساده میتوان نظر قاطبه فرهنگیان گچساران را در این خصوص سنجید.چرا باید مدیری که دارای برنامه وخلاقیت است و آموزش و پرورش را در مسیر درست و صحیح خود قرار داده است را تغییر دهیم.

چرا مجموعه ای که در شرایط سخت فعلی با انگیزه و با نشاط در حال فعالیت است را آگاهانه نا امید می کنیم.این اقدام حامل چه پیامی برای جامعه به خصوص جامعه فرهنگی است.چرا باید خلاف جهت شنا کنیم.انجام چنین تغییراتی این بدعت خطرناک را در میان جامعه مدیران ایجاد خواهد کرد که رمز ماندگاری و بقاء کارآمدی و خلاقیت و رضایت زیر مجموعه نیست .

با تزریق چنین بدعتی به جامعه ،نباید انتظار کارآمدی و تغییر و تحول و توسعه فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی داشت .این موضوع و مرضی است که متاسفانه جامعه امروزی ما به شدت به آن مبتلاست و این قبیل اقدامات نسنجیده نیز بر وخامت آن خواهد افزود.

مواردی در خصوص علل تغییر مدیر آموزش و پرورش گچساران از برخی منابع شنیده شده که البته حرمت و قداست آموزش و پرورش و بی مقدار بودن موارد مطرح شده به حقیر اجازه نمی دهد که نام ببرم.

البته امیدوارم صحت نداشته باشد چون در شان آموزش و پرورش و فرهنگیان عزیز نیست. در این چند روز با برخی از دوستان فرهنگی هم صحبت بودم .قدر مشترک همه حرفهای آنان این بود که در این شرایط شخص پورالحسینی مهم نیست ما نگران سرنوشت آموزش و پرورش شهرمان هستیم .

آنچه مورد هجمه قرار گرفته شخص ایشان نیست بلکه مجموعه عملکرد چند ساله همکاران فرهنگی است و نگران آن هستیم که چارچوب و شاکله صحیح و ریل گذاری درستی که در این چند سال به همت ایشان و مجموعه همکاران ایجاد و در حال نهادینه شدن و بهره برداری است بر باد برود.اصولا از قدیم گفته اند خرابی آسان است اما آبادانی سخت است.مسیر صحیحی که در آموزش و پرورش ایجاد شده است نباید منحرف گردد.

انحراف از این مسیر یعنی بازگشت به گذشته و در جا زدن.جالب است بعضی از همین فرهنگیان اذعان داشتند به شخصه شاید از مدیر آموزش و پرورش ناراحت و دلخور باشیم اما وقتی به دستاوردها نگاه می کنیم و چنانچه منافع جمعی را بر منافع فردی ترجیح دهیم لازم است حمایت کنیم.

چون پای منافع عموم فرهنگیان در میان است همه باید به میدان بیایند.در خاتمه ضمن آروزی شفای عاجل برای جناب تاجگردون نماینده مردم گچساران و باشت این نکته را باید یاداور شد که مدیر آموزش و پرورش گچساران منتسب به شماست و توفیقات به دست آمده در آموزش و پرورش قطعا بدون حمایت و همکاری جناب عالی مقدور نبوده است .

اما چه بسیارند مدیرانی که از این حمایت برخوردارند اما هنر و خلاقیتی از خود نشان نداده اند.در جریان انتخابات قبلی مجلس یکی از نقاط قوت جناب عالی حوزه آموزش و پرروش گچساران و مدیرآن بود و این موضوع مورد اعتراف منتقدین جدی حضرتعالی نیز بوده است.

بنابراین انتظار می رود همچون گذشته آموزش و پرورش و مدیر موفق آنرا حمایت کنید و اجازه انحراف در مسیر صحیح فعلی را ندهید.این موضوع ضمن جلوگیری از فضا سازی منتقدین و بد خواهان قطعا باقی الصاحات شما نیز خواهد بود.

انتهای پیام