به گزارش آفتاب جنوب،جنبش ترک های جوان پان ترکیسم یا اتحاد همه اقوام ترک زبان از سواحل اژه تا مرزهای چین را تبلیغ می کردند. اما ارمنیان همچون دیواری میان ترک‌های عثمانی و ترک زبانان قفقاز که هیچ گونه پیوست نژادی با آنان ندارند و ترکان آن سوی دریای خزر بودند، قرار گرفته بودند. در نوامبر سال 1914 میلادی این کشور در کنار قدرت‌های محور آلمان و اتریش علیه روسیه و کشورهای غربی وارد جنگ بزرگ جهانی اول می شود.

این واقعه در سال 1915 رخ داد. در سال 1909 میلادی سلطان عبدالحمید دوم توسط جنبش ملی گرای «ترک های جوان» به رهبری انور پاشا دستش از قدرت کوتاه می شود. جنبش ترک‌های جوان پان ترکیسم یا اتحاد همه اقوام ترک زبان از سواحل اژه تا مرزهای چین را تبلیغ می کردند. اما ارمنیان همچون دیواری میان ترکهای عثمانی و ترک زبانان قفقاز که هیچگونه پیوست نژادی با آنان ندارند و ترکان آن سوی دریای خزر بودند، قرار گرفته بودند. در نوامبر سال 1914 میلادی این کشور در کنار قدرت‌های محور آلمان و اتریش علیه روسیه و کشورهای غربی وارد جنگ بزرگ جهانی اول می​شود.



ارتش روسیه نیروهای عثمانی را شکست داده و وارد خاک عثمانی می‌گردد. جنبش ملی گرای ترک‌های جوان که موقعیت خود را در خطر می دید تصمیم گرفت با اعمال خشونت علیه ارامنه که آنها را عوامل نفوذی دشمن می​دانست توجه افکار عمومی را منحرف کند.



طلعت پاشا، وزیر کشور امپراتوری عثمانی و یکی از رهبران این جنبش دستور کشتار ارامنه شهر استانبول و سپس ارامنه ای که در ارتش عثمانی خدمت می کردند را صادر کرد. 



در تلگرافی که از سوی وزارت کشور به سلول‌های جنبش ترک‌های جوان مخابره می‌شود چنین نوشته شده بود:



« دولت تصمیم به نابودی کلیه ارامنه ساکن عثمانی گرفته است. باید به موجودیت آنها خاتمه داد حتی اگر قرار باشد به خشن ترین شیوه ها متوسل شد. نه سن و نه جنسیت آنها نباید مورد ملاحظه قرار گیرد.در این کار اصول اخلاقی و وجدان جایی ندارند»."



دانشنامه ایران در این مورد نوشته است: «بزرگ‌ترین رویداد مصیبت‌بار در تاریخ ارمنیان با آغاز جنگ جهانی اول روی داد. در ۱۹۱۵م دولت «ترکان جوان» تصمیم گرفت همه جمعیت ارمنی ۰۰۰‘۷۵۰‘۱نفری کشور را به سوریه و بین‌النهرین انتقال دهد. آنان ارمنیان عثمانی را به رغم تعهد بسیاری از آنان به وفاداری ـ عناصر خطرناک خارجی و شریک در توطئه دشمن مسیحی‌گرای تزاری برای برهم زدن فعالیتهای عثمانی در شرق می‌دانستند.



در آنچه بعدها «نخستین نسل‌کشی» سده ۲۰م خوانده شد، صدها هزار ارمنی که از خانه‌های خود رانده شده بودند، یا قتل‌عام شدند، یا در خلال جابه‌جایی قومی، آن قدر پیاده راه پیمودند تا جان باختند. شمار کشته‌شدگان ارمنی در ترکیه طی سالهای ۱۹۱۵ تا ۱۹۲۳م بین ۰۰۰‘۶۰۰ تا ۰۰۰‘۵۰۰‘۱ تن برآورد شده است.



علاوه بر این، طی این مدت دهها هزار تن از آنان به روسیه، لبنان، سوریه، فرانسه و ایالات متحده مهاجرت کردند.»پس از ایالت های شرقی نوبت به ارامنه ساکن سراسر امپراتوری عثمانی رسید تا به دستور ملی گرایان غیر مذهبی جنبش ترک های جوان قتل عام شوند.به این ترتیب ، در روز شنبه 24 آوریل سال 1915 میلادی در شهر استانبول 600 نفر از ارامنه صاحب نام شهر به دستور دولت غیرمذهبی ترک های جوان به قتل می رسند.



این آغاز قتل عام دهشتناک ارامنه توسط جنبش ملی گرای افراطی ترک های جوان بود.در آن زمان امپراتوری عثمانی دارای 2 میلیون تبعه ارمنی بود که در مجموع دو سوم آنها در جریان این کشتار جمعی جان خود را از دست دادند.



منبع: سایت جوان و تاریخ