به گزارش آفتاب جنوب،وسی فرزانیان عضو هیأت مدیریه اتحادیه نوشت‌افزار تهران در گفتگو با پایگاه اطلاع‌رسانی دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی به موانع پیش روی صنعت نرم‌افزار به عنوان یکی از صنایع فرهنگی اشاره کرد و گفت: بیشترین مشکل این صنعت واردات بی‌رویه است. جلوی واردات را نمی‌توان گرفت اما باید در گمرک نظارت بیشتری بر آن صورت گیرد. متأسفانه جنسی که وارد کشور می‌شود ارزشش در گمرک کمتر اعلام می‌شود و به تبع تعرفه کمتری هم برای آن پرداخت می‌شود. زمانی که تعرفه گمرکی کمتری پرداخت می‌شود و جنس مدنظر وارد می‌شود، تولید کننده داخلی توان رقابت با آن را نمی‌یابد.

وجود قوانین بازدارنده

فرزانیان بعضی قوانین موجود را عامل محدودیت تولید کننده دانست و ادامه داد: قوانین هستند که دائماً تغییر پیدا می‌کنند. برای تولید کننده‌ای که می‌خواهد تازه فعالیت کند یا تازه فعالیت خود را شروع کرده، گاهی این قوانین محدود کننده هستند و فضای رشد و آزادی عمل را از آنها می‌گیرد و نمی‌توانند به فعالیت خود ادامه دهند.

عضو هیأت مدیره اتحادیه نوشت‌افزار تهران به بحث مسائل مالی موجود در این صنعت اشاره کرد و گفت: بعضی واحدهای تولیدی شاید امکانات مالی خوبی داشته باشند اما همین واحدها در مقاطعی که می‌خواهند فعالیت خود را گسترش دهند و تولید را بیشتر کنند برای رقابت با واردات، به مشکل برمی‌خورند. این بانک‌ها هستند که با اختصاص وام‌های بیشتر با بهره‌های کمتر می‌توانند به تولید کننده‌های داخلی و صنعت نوشت‌افزار کمک کنند. همه نهادها و ارگان‌ها مثل گمرک، بانک مرکزی و... باید با هم کمک کنند چون این یک حرکت ملی است.

فرزانیان با تأکید بر این که این صنعت در بعد فرهنگی یک متولی جدی ندارد ادامه داد: یک بعد اصلی صنعت نوشت‌افزار کار فرهنگی است. استفاده از نوشت‌افزار از کودکی آغاز می‌شود پس باید از همان ابتدا ابعاد فرهنگی آن را در نظر گرفت. شکل‌گیری یک فرهنگ از کودکی آغاز می‌شود و تا زمانی که فرد بزرگ می‌شود آن فرهنگ ادامه می‌یابد و در فرد نهادینه می‌شود. فضای نسل امروز به علت برخورداری از شبکه‌های اجتماعی مختلف، اینترنت، ماهواره و... بسیار با فضای نسل‌های قبل فرق می‌کند. دسترسی به اطلاعات در شکل‌گیری فرهنگ بسیار تأثیرگذار است.

صنعت نوشت افزار تأثیرگذار نبوده

عضو هیأت مدیره اتحادیه نوشت‌افزار تهران در پایان با اشاره به اینکه صنعت نوشت‌افزار در تأثیرگذاری فرهنگی در جامعه موفق عمل نکرده است، گفت: در این راه بسیار عقب هستیم. دولت و سازمان‌های مرتبط با آن باید این کار را شروع کنند و تولید کنندگان نیز از آنها پیروی کنند. تولید کننده نمی‌تواند چیزی را خلق کند چون توانایی آن را ندارد. برای نمونه ببینیم چرا محصولات فرهنگی شکرستان اینقدر مورد توجه قرار گرفت؟ پس بچه‌های ما دوست دارند از تولیدات فرهنگی داخلی استفاده کنند. همه به دنبال برندهای خارجی نیستند.

باید خوراک فرهنگی به تولید کننده داده شود. وقتی این زمینه فراهم شد تولید کننده به سهولت آن را رشد می‌دهد. ما در قدیم تجربه تلخ دارا و سارا را داشتیم که به علت انحصار و کیفیت نامناسب با شکست مواجه شد و فرهنگ حاصل از آن هم شکل نگرفت. باید این را هم در نظر بگیریم که ما ابتدای کار هستیم و غرب سال‌ها در این زمینه کار کرده و تجربه دارد.