به گزارش آفتاب جنوب ،

این ساختمان‌ها عمدتا مذهبی‌ هستند.

در معماری‌ها مرگ و استخوان انسان‌ها یک سبک نوین و خاص که متعجب‌کننده نیز هست، بوجود آورده است.

عده‌ای اعتقاد دارند این جمجمه‌ها و اسکلت‌های انسان‌ها باید زیر زمین و در خاک باشند و نباید از آنها به عنوان تزئین کلیساها و مکان‌های دیگر استفاده کرد.

در لهستان در قرن هجدهم از جمجمه‌های قربانیان جنگ، بیماری و قحطی کلیسای کوچک ساخته شده است.

در جمهوری چک در پایان قرن نوزدهم با استخوان حدود 60 هزار نفر این ساختمان ساخته شده است.

دخمه‌های پاریس در قرن هجدهم توسط استخوان‌های باقی‌مانده بیش از 6 میلیون نفر ساخته شده است.

برج جمجمه در نیس – صربستان که از استخوان‌های هزار انسان مرده در اوایل قرن نوزدهم ساخته شد و از بین رفت.

کلیسای مریم باکره در جمهوری چک در قرن پنجم از باقی‌مانده استخوان‌های 1000 نفر و 12 جمجمه که به شکل تاج گل روی آن رنگ شده ساخته شده است.

در قرن هجدهم در اتریش با 1200 جمجمه که رنگ‌آمیزی و تزئین شده ساخته شده است.

رم– ایتالیا در قرن هفدهم با باقی‌مانده استخوان‌های 3700 راهب ساخته شده است.

کلیسای کوچکی در اوورا – پرتغال در قرن شانزدهم که شامل باقی‌مانده بیش از 5000 از راهبان مرده است ساخته شده است.

فارو – پرتغال، کلیسای کوچکی درقرن هجدهم به طور کامل از استخوان‌ها و یک اسکلت کاملی که پوشیده با طلا است ساخته شده است.

گورستانی در اتریش در قرن چهاردهم شامل باقی‌مانده 5800 نفر ساخته شده است.

میلان – ایتالیا، در قرن هفدهم با جمجمه و استخوان‌های مرده‌ها کلیسایی به نام «سن برناردینو آله اوسا» ساخته شده است.

جمهوری چک، در قرن هجدهم با بیش از 50 هزار اسکلت ساخته شده است.

لیما- پرو، در قرن هفدهم با حدود 70 هزار جمجمه و استخوان‌های ران یک صومعه به نام «سن فرانسیس آسیسی» ساخته شده است.

نیویورک – ایالات متحده امریکا، دیوارها توسط جمجمه‌هایی به رنگ طلایی تزئین شده است.

منبع:فارس

انتهای پیام/م