به گزارش آفتاب جنوب ،یدالله مرادی در یادداشتی نوشت:سرزمین معروف به «جزیره یک میلیون نخل» با عنوان بحرین، کشوری مجمع الجزایری (33 جزیره کوچک و بزرگ) است در خلیج فارس به پایتختی منامه و زبان رسمی عربی؛ عمدتاً از دشتهای بیابانی تشکیل شده با جمعیتی بیش از 7 میلیون نفر که اکثریت آنرا شیعیان (70%) تشکیل میدهند ولی با حکومتی سنی تبار؟!

این سرزمین از قدیم الایام بخشی از قلمرو حکومت های پیش از اسلام ایران بوده که منطقه ساحلی جنوب خلیج فارس (بصره تا بحرین و احسا) را شامل می شد.

این جزیره از نیمه قرن 18 بدست آل خلیفه از عربستان افتاد که با ترفند انگلیس از قرن 18 تا سال 1971 تحت الحمایه آن کشور قرار گرفت و با وجود شکوائیه رسمی ایران در سال 1971 مبنی بر مالکیت ایران( 44 سال پیش )،پس از مذاکراتی محرمانه (سازش و توافق پنهانی) ایران اعلام کرد نظر نمایندگان سازمان ملل را می پذیرد که با استقبال انگلیس در 14 اوت 1971 (22 اردیبهشت 1349)مواجه گردید؟!، ایران اولین کشوری بود که استقلال بحرین را به رسمیت شناخت؟!

اما چرا چنین خیانتی آشکار توسط دولتمردان پهلوی صورت گرفت؛؟ آنها که مدعی احیای امپراطوری هخامنشی بودند این پاره از سرزمین کهن ایران را چگونه براحتی  بخشیدند؟!

چند دلیل و تحلیل :

1-  با تشکیل امپراطوری اسلامی، بحرین پایگاه مبارزه علیه امویان و از مرکزیتی ویژه در حرکتهای سیاسی و برخوردهای عقیدتی خلیج فارس بوده و لذا عربستان همیشه سعی داشت تا بر این منطقه حاکمیت داشته باشد و از انتشار افکار انقلابی و ضد ظلم آنها جلوگیری نماید.

2- موقعیت استراتژیک این مجمع الجزایر با ورود استعمارگران (هجوم پرتغال) برای اقیانوس هند و خلیج فارس بسیار تأثیرگذار بود و لذا اشغالگران استعماری در تلاش بودند تا این سرزمین از حاکمیت ایران خارج باشد.

3- ضعف حکومت های مرکزی در ایران بخصوص بعد از صفویه فرصتی برای راهزنان دریایی و برده فروشان در خلیج فارس ایجاد کرد که همین مسئله به ایفای نقش انگلیس انجامید تا این منطقه را تحت الحمایه خود قرار داده و در درازمدت بعنوان یک پایگاه دریایی مورد استفاده آنها واقع گردد.

4- به نظر می آید شاه ایران را با حاکمیت نیم بند بر جزایر سه گانه و برقراری رابطه دوستی با عربستان و انعقاد موافقت نامه دلخوش کرده باشند.

5- تلخ ترین نکته در این رابطه تصویب مجلس شورای ملی ایران است که از 101 نفر فقط 4 نفر رأی مخالف داده و با تصویب خود استقلال بحرین را قانونی نمودند؟!

6- عدم درک درست از اوضاع بین المللی ،حکومت پهلوی را به خطای استراتژیک مبتلا کرد زیرا انگلستان در آن موقع در حال خروج از کانال سوئز بود، در بدترین و ضعیف ترین شرایط سیاسی به سر می برد و آمریکا هم در آن تاریخ فقط یک پایگاه دریایی در بحرین داشت و حضور دیگری در خلیج فارس نداشت و هدفش فقط جلوگیری از نفوذ شوروی در منطقه بود که این امکان را هم از طریق ایران کسب کرده بود. با چنین شرایطی یک مانور دریایی میتوانست معادله را عوض کند که حکام ایرانی عاجز از درک آن بودند.

7- پیدایش دولت چپگرا و سوسیالیست افراطی در یمن جنوبی و خروج انگلستان از بندر استراتژیک عدن و ترس ایران و عربستان و کشورهای مرتجع و غربگرای منطقه در سازش ایران نقش اساسی داشته است. زیرا ترس آمریکا و انگلیس از گسترش و افزایش فعالیت های انقلابی اعراب در خلیج فارس بدنه حکومت وابسته ایرانی را هم لرزاند.

 با کمال تأسف ایران در این بده بستان بین المللی بزرگترین امتیاز را از دست داد و آن حاکمیت بر بخش جنوبی خلیج فارس بود که از کنترل ایران خارج و از قدرت مانور جهانی ایران کاسته شد.

متأسفانه باید تاریخ معاصر ایران را تاریخ از دست دادن سرزمین های زیادی از پهنای ایران بزرگ (شرق و غرب و دریای مازندران و قسمت هایی از آسیای صغیر و افغانستان) دانست که:بدین طریق آخرین سرزمین (بحرین) هم در دوره پهلوی از دست رفت.

انتهای پیام/م