به گزارش آفتاب جنوب ،

آسیب شناسی اجتماعی به مطالعه بی نظمی ها ، نابسامانی های اجتماعی ، اعمال و رفتاری می پردازد که در اجتماع غیر طبیعی تلقی می گردد و نیز شرایطی را مورد بررسی قرار می دهد که اصول و هنجارهای ارزشمند جامعه مورد بی توجهی و یا تخطی قرار می گیرد و اهداف متعالی زندگی فردی و اجتماعی انسان تحقق نمی یابد، که یکی از مهم ترین آن بد حجابی می باشد. حجاب، آن گونه که بعضی ها پنداشته اند، صرفا یک تکلیف شخصی نیست؛ بلکه افزون بر آن یک مسئله عاطفی، روانی، خانوادگی، اجتماعی  ،سیاسی و ارتباطی است.

هنگامی که بشر پوشش را انتخاب کرد در پی پوشیده نگه داشتن حریم ها و حفظ خود از وضعیت های اقلیمی و غیره بود. اما کیفیت،‌ رنگ و یا نوع پوشش افراد بنا بر فرهنگ، تمدن و شرایط اقلیمی هر جامعه ای تعریف می شود.

برخلاف تصور رایج که کلید قفل بد حجابی را در برخورد انتظامی و اجباری می یابد،اصلا اینگونه نیست.اولا اینکه بد حجابی در مرحله نخست به نظم ربطی نداردو اگر هم به نظم مربوط باشد در کنار جرمهایی مثل الواتی و زورگیری نیست که بشود با بدحجابی مثل آنها برخورد بگیر و ببند انجام داد،چرا که اول از همه برای آنها نسبت به حکومت دینی تنفر ایجاد می کندودیگر اینکه بر فرض هم اگر فرد بد حجاب دفعه بعد با حجاب ظاهر شد هنوز علت بدحجابی رفع نشده ،بلکه به خاطر ترس آن را بروز نمی دهد.

حال آنکه بدحجابی یک مشکل اخلاقی است که با ضمانت اجرای ترس حل نمی شود،چرا که ضمانت اجرای اخلاق، وجدان آدمی است.اصلا مگر جوانها با زور بد حجاب شدند؟و یا با زور پسر ها زیر ابرو برمی دارند؟مسلماجواب ،خیر است .

یک علت مهم و عمده بد حجابی تبلیغات گسترده برای ارزشمند نشان دادن نوع تیپ و مدل زندگی غربی توسط شبکه های ماهواره ای ست و جالب آنکه افرادی هم که ماهواره ندارند از آنهایی که دارند، الگو برداری می کنند.

ما هر روز شاهد عقب نشینی در مقوله ی حجاب اسلامی هستیم ، روز اول چادرها کنار می رود ؛ روز دوم مانتوها تنگ می شود ؛ روز سوم مانتوها کوتاه و روز چهارم ، مانتوهای کوتاه تبدیل به پیراهن و شلوار می شود ؛ روز پنجم آستین ها و شلوارها کوتاه می شود ؛ روز ششم روسری ها کوچک و برداشته می شود و روز هفتم شلوار و لباس پاره مد می شود و روز هشتم بجای شلوارجوراب شلواری «ساپورت»می پوشند.

درون پاساژها که قدم میزنی حضور مانکن های گوناگون جلب توجه می نمایند، باشکل ها واندام های متفاوت که هرکدام به شکل وسمت خاصی عرض اندام می کنند ومشتریان را وسوسه خرید لباسهایی که خود درآن لباس به چشم آید وخوشتیپ جلوه دهد.

اما ،گاهی اوقات ناخوداگاه مانکن هایی را می بینیم که راه میروند ،حرف می زنند ،می خندندو...لباس ها به تن مانکن ها میاد اما آیا ماها هم مانکن هستیم ؟ آیا نمی بینیم که بعضی ها از مانکن ها چقدر زشت وزننده اند؟ ما انسانیم ومانکن نیستیم! انسانها می بینند ،احساس دارند،پس بیاییم ومانکن نباشیم .

هوشنگ علیزاده

انتهای پیام/م