نظرسنجی

عملکرد شورای ششم دوگنبدان را تا کنون چگونه ارزیابی می کنید؟
15. آذر 1395 - 17:44
دانشجو، وجدان بیدار یک ملت
نویسنده: 
محمد تقی سینایی
16 آذر آغازگر یک نقطه روشن در تقویم و تاریخ دانشگاههای ایران برای اعتراض و نه گفتن به بیگانگان استکبار ستیزی و تاکید بر خودباوری و استقلال طلبی آکاهانه است، دانشگاه و دانشجویان پیش قراولان حرکتهای انقلابی و استکبارستیزی بوده اند.

 به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،شاید باورتان نشود ؛ بسیاری از مردم و حتی دانشجویان ؛ دلیل و وقایع روز دانشجو را نمی دانند.و اصلا نمی دانند چرا ۱۶ آذر روز دانشجو نامگذاری شده است ؟ شما می توانید از دوستان و آشنایان خود سوال کنید تا دریابید که کم نیستند ؛افرادی که با فلسفه نامگذاری این روز آشنا نیستند . حتی بسیاری هم در روز دانشجو شرکت می کنند اما وقتی سوال می کنی ؛ چرا امروز روز دانشجوست؛ یا نمی داند ؛ و یا هم نمی تواند ؛ پاسخ درستی بدهد و حتی بعضی روز دانش آموز یعنی ۱۳ آبان را با روز دانشجو اشتباه می گیرند.لذا بجاست که سنحنوران این روز ؛ صدا وسیما واضحاب رسانه و…؛ در این خصوص اطلاع رسانی کافی و لازم را داشته باشند و به فلسفه نامگذاری این روز بزرگ آشنا شوند.

اما روز دانشجو چه روزی است و چرا ؟سال ۱۳۳۲ بود ؛ موضوع ملی شدن صنعت نفت ایران؛ با پیشنهاد دکتر فاطمی (وزیرامورخارجه دولت مصدق که به فرمان مستقیم محمدرضا پهلوی اعدام شد)؛ به دولت ؛ از حساس ترین و داغ ترین موضوعات کشور بود و دکتر محمد مصدق( نخست وزیر – دولت وقت) با پشتیبانی وهمفکری و مذهبی آیت الله کاشانی ؛ و دیگر همفکران خود در صدد بودند تا صنعت نفت ایران به تصویب مجلس برسد ؛ در نهایت با نقشه قبلی دول انگلیس و آمریکا ؛کودتای شد و دولت مصدق سقوط کرد.لذا بعد از کودتاى ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ رژیم پهلوى که توانسته بود با نقشه و کمک آمریکایی ها بر اریکه قدرت باز گردد درصدد برآمد تا پایه هاى حکومت خود را تثبیت کند، اما غافل از اینکه مقاومت مردم به طور کامل از بین نرفته و ایران در اولین فرصت خشم و انزجار خویش را نسبت به حکومت کودتا نشان خواهد داد.

نیکسون معاون رئیس جمهور وقت امریکا ؛ بنام آیزنهاور در پائیز سال ۱۳۳۲ راهی ایران می شود.او به عنوان معاون آیزنهاور به تهران آمد و مانند یک مهمان عالیرتبه؛ محمدرضا شاه پهلوی برای خودشیرینی و حمایت همه جانبه از خود از نیکسون پذیرایی کرد؛ اما دانشجویان آگاه و بیدار؛ خواب خوش را از شاه و نیکسون گرفتند و فریادهای “مرده باد شاه” از هر سوی دانشگاه تهران شنیده شد و کینه این خیانت در دل مردم به جا ماند.

در روز ۱۴ آذر ۱۳۳۲ ؛ تظاهرات دانشجویان دانشگاه تهران به عنوان اعتراض به ورود “دنیس رایت” کاردار جدید سفارت انگلیس در ایران آ‎غاز شد. دانشجویان دانشکده هاى حقوق و علوم سیاسى، علوم، دندانپزشکى، فنى، پزشکى، داروسازى در دانشکده هاى خود تظاهرات پرشورى علیه رژیم کودتا برپا کردند.در این زمان که رژیم به خوبى از خشم ملت ایران و بخصوص انزجار دانشجویان نسبت به خود و آمریکا از پیش آگاه بود با تمام قوا متوجه دانشگاه شد.

در ۱۵ آذر ماه سال ۱۳۳۲ ؛ تظاهرات به خارج از دانشگاه کشیده شد و ماموران انتظامى، در زد و خورد با دانشجویان، شمارى را مجروح و گروهى را دستگیر و زندانى کردند.

در صبح روز ۱۶ آذر ۱۳۳۲، گارد مسلح رژیم پهلوى؛ براى اولین بار وارد صحن دانشگاه تهران شدند تا فریاد مخالفان را در گلو خفه کنند در یکى از کلاسهاى درس دانشکده فنى، چند تن از دانشجویان در اعتراض به حضور ماموران گارد رژیم شاه در محیط دانشگاه آنها را به باد مسخره مى گیرند و همین بهانه کافى بود تا گارد رژیم منحوس پهلوی وارد کلاس های درس شوند و با ایجاد ؛ جو رعب و وحشت و اختناق ؛ محیط دانشگاه را براى گرفتن زهر چشم از دانشجویان آماده بهره برداری سیاسی پلید خود سازند. در همین هنگام ؛ ماموران گارد شاهنشاهی با حمله به دانشجویان بى پناه در دانشگاه ؛ سه تن از آنان به نامهای مصطفی بزرگ نیا، مهدی شریعت رضوی و احمد قندچی را به شهادت مى رسانند.

فردای آن روز خونین؛ محمدرضا پهلوی ؛ تیمسار “مزینی” را برای دلجویی به دانشگاه می‌فرستد تا خودش را از این گناه و تقصیر تبرئه کند. وی با خانواده‌های شهدا ملاقات می‌کند و در دانشگاه به ظاهر از اساتید و روسا دانشگاه عذرخواهی می‌کند و دو روز بعد از واقعه ۱۶ آذر، “نیکسون” به ایران آمد و در همان دانشگاهی که به خون دانشجویان بی‌گناه رنگین شده بود ؛ دکترای افتخاری حقوق ؛ دریافت کرد. روز ۱۶ آذر به عنوان روز مقاومت و ایستادگی دانشجویان این سرزمین در برابر استعمار غرب و استبداد و خودکامگی در دفتر تاریخ این سرزمین و در یاد و خاطر مردان و زنان آزادی خواه ؛ استقلال طلب ؛ حق جو و با ایمان ایران ؛ برای همیشه ؛ به یادگار ثبت گردیده است.

با شهادت این دانشجوبان در سنگر دانشگاه ؛ ۱۶ آذر ؛ بنام روز دانشجو در تقویم و تاریخ ایران اسلامی ثبت و ماندگار شد و روز دانشجو ؛ نماد استکبارستیزی است .روزی که حکومت وابسته پهلوی ؛ حقانیت و استقلال طلبی دانشجویان را با گلوله پاسخ داد و این حرکت ننگین پهلوی ؛ سرآغازی برای ؛ حرکت ارمانخواهی دانشجویان در سالگرد ۱۶ آذر شد و دانشگاه و کلاس های درس دانشجویان تحت تاثیر این حرکت خونین قرار گرفت و از خون آن جوانان دانشجو بود که بعدها با پیگیریهای بیشتر ؛ صنعت نفت ایران ملی شد و نسل امروزی باید بدانند که استقلال و آزادی کشور و انقلاب اسلامی ؛ ثمن خون شهیدانی است که در تاریخ ایران اسلامی ؛ آگاهانه و همراه با مبارزه و اقتدار به ثبت رسید.

۱۶ آذر آغازگر یک نقطه روشن ؛ در تقویم و تاریخ دانشگاههای ایران ؛ برای اعتراض و نه گفتن به بیگانگان استکبار ستیزی و تاکید بر خودباوری و استقلال طلبی آکاهانه است.دانشگاه و دانشجویان پیش قراولان ؛ حرکتهای انقلابی و استکبارستیزی بوده اند. دانشگاه و دانشجو نیرومحرکه ؛ حرکتهای سیاسی در کشور است. 

دانشگاه جایگاهی برای تولید ؛ دانش و علوم و کارخانه انسان سازی است و پشتوانه مهم و اصلی کشور ؛ برای دستیابی به اهداف و افق های دور دست است . نقش محوری دانشگاه و دانشجو را در کشور ؛ باید در استقلال ؛ آزادی ؛ اقتصاد ؛ اجتماع و…جستجو کرد . چرا که دانشگاه محل پرورش انسان های خرد ورز ؛ اندیشه مند ؛ آگاه برای پویای و بروز سازی داشته ها و جهت دهی متاسب درمسیر تغییر ؛ برای تحول است مسیری که برگرفته از ؛ ارزشهای ؛ ملی ؛ دینی، انقلابی ؛ سیاسی ؛ فرهنگی ؛ اقتصادی و…در کشور است .

دانشگاه محل اجماع اندیشه های نو برای ساختن و سنگری برای حفاظت و حراست از کیان اسلامی است. دانشگاه محل زایش ؛ اندیشه های نو برای پویایی و حرکت به سمت تعالی و رشد است و دانشجو؛ قدرت و نیروی اصلی برای تولید دانش و اندیشه است .اندیشه ای که قابلیت تحول درونی و مقاومت در برابر زیاده خواهی وهر گونه نگاه طمع ورزانه به کشور و میراث و نهادهای ارزشی آن را داشته باشد. دانشگاه مظروفی ؛ برای پرورش نیروی فکری زاینده و تعالی بخش است.

حفظ و حراست از تمامیت ارزشی کشور ؛ ناشی از اندیشه های تعالی بخشی است که ازبستر دانشگاهها به منصه ظهور می رسد و در نهایت مردم و مسئولان باید قدردان و نگهبانی از این سرمایه معنوی و فکری و جایگاه انسان سازی را بر خود لازم و فرض دانسته و یک وظیفه قانونی و ملی بدانند. نقش دانشگاه و دانشجوبه مانند”سر” در پیکره انسان است و دانشگاه مظروف (جمجمه) و دانشجو مغز و محل صدور فرمان های اصلی برای کشور و نهادهای آن است ؛ کشوری که دانشگاه و دانشجو مستقل ندارد ؛ مانند پیکری است که سر ندارد .

لذا با این تعبیر ؛ ضرورت دارد که دخالت در امر دانشگاه و دانشجو با دقت و حساسیت بیشتر و مهمتر اینکه؛ از طریق اهل فن و متخصصین امر صورت پذیرد و ازهر گونه اظهار نظر غیر کارشناسی و یا اغماض و کوتاهی پرهیز و در حفظ و حراست ؛ از سلامت و این سرمایه گرانبها با دقت و وسواس بیشتر انجام گیرد و هرچه در این مسیر ما هزینه کنیم خود نوعی سرمایه گذاری است. چرا که دانشگاه و دانشجو سرمایه های اصلی کشور و اولی ترین سرمایه گذاری است که بازده آن قابل اندازه گیری در یک برهه زمانی نیست و متقابلا ؛ هر گونه قصور و کوتاهی و ایجاد ضرر و زیان به دانشگاه ها ؛ هم غیر قابل اندازه و بسیار دراز مدت است. اگر ضربه سنگین به سر انسان بخورد ؛ احتمال به کما رفتن و بیهوش شدن انسان وجود دارد؛ لذا شایسته است که تحت هیج شرایطی اجازه ندهیم ؛ این عضو و سنگر حساس و این سرمایه ملی تحت تاثیر ضربه های داخلی و خارجی قرار گیرد که خدای ناکرده کشور را (پیکر ) تحت تاثیر صدمات احتمالی قرار دهد.
و نکته دیگر اینکه ؛ روح پرسشگر و آرمان خواه دانشجو ؛ همواره از بطن دانشگاه ؛ به ظهور می رسد و این روح طغیانگر و عدالت خواه ؛ فریادی است برای آزادی و استقلال در بطن جامعه خویش .

روح و ذات حق طلبی؛ در وجدان بیدار دانشجوی ایرانی ؛ همواره در طول تاریخ کشور گواه این مدعاست که در بدترین شرایط خفقان طاغوت ؛ مبارزه با استکبار و استثمارگران را با خون خویش ؛ به اثبات رساندند و این سند و هویت تاریخی ؛ روح بیدار دانشجو است که ؛ دانشگاه را به سنگری محوری که مبتنی بر اندیشه و دانایی ؛ بیداری و آگاهی بوده ؛ سازماندهی و ساخته است .دانشگاه نباید ایستا و خاموش و دچار روزمرگی شود.دانشجودر مقابل مسائل اساسی کشورش نباید هرگز تن به اسارت در بند دیوار سکوت ؛ درس و مشق و امتحان شود.

دانشجو باید در شرایط زمانی و مکانی لازم ؛ ایده و حرف برای گفتن داشته باشد و دارای دیدگاه و بینش روشن باشد و از نگاه مسئولیت پذیری با مسائل کشور خود برخورد نماید ؛ آنچنان که در طول هشت سال دفاع مقدس ؛ دانشجویان به وظیفه خویش عمل نمودند .

دانشگاه محل گفتگو؛ نقد ، پرسش و بحث برای چالش های اساسی کشور است؛ اما این در این موارد ؛ در برخورد با چالش های ممکن ؛ باید گفتار و حرکات خویش را مبتنی برعقلانیت و دانش ؛ و مصالح کشوربیان دارد ونفس اقدامات آنها؛ در کنه خود باید برای حفاظت و حراست از عزت ؛ سربلندی ؛ استقلال و دفاع از کیان اسلامی کشور خویش باشد.اگر دانشجو دل در گرو کشور خویش داشته باشد و برای تعالی و رشد آن ؛ همواره مرد میدان روزهای سخت خواهد بود و از جان و همه وجود خویش سرمایه می گذارد؛ آن چنان که تاریخ بر ایثار و شهادت طلبی دانشجوبان ما را گواهی می دهد.

انتهای پیام/م

نظرات کاربران

تازه های سایت

پربازدیدها