به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب، آزادی در طول تاریخ همواره یکی از دغدغه های اساسی بشر در زندگی اجتماعی و سیاسی است. هر چند آزادی یکی از آرزوها و رابطه های عاطفی و همزاد بشر بوده است؛ با این همه در طول تاریخ به اشکال مختلف و با موانع گوناگون درونی و بیرونی اعم از هوای نفس یا طاغوت های داخلی و قدرت های خارجی از افراد سلب شده است.

 امروزه  آزادی و مدرنیته پا به پای هم به پیش می روند و امروزه برای شناخت جوامع و سنجش میزان مردم سالاری در یک نظام سیاسی، به میزان " آزادی  های سیاسی و اجتماعی " آن جوامع نگریسته می شود.

  آزادی یکی از شعارهای اصلی انقلاب بهمن ۵۷ بود و متاسفانه  با گذشت بیش از چهل سال از عمر انقلاب، مانند دیگر شعارهای اولیه انقلاب در جامعه نهادینه نشده است.

به دلیل حکمرانی نااهلان بر جامعه ی ایران اسلامی، جامعه  مدنی ایران درگیر چگونه "  سیر نمودن " شکم خود شده و از پیگیری و نهادینه شدن آزادی واقعی در جامعه غافل ماند.

 آزادی انتخاب و رقم زدن سرنوشت خود و جامعه از مهمترین انواع آزادی می باشد، که متاسفانه در جامعه  سیاسی زده  ایران  عنصری مجهول و دور از ذهن است.‌

در سطح کلان پروپاگاندیسم، بمباران خبری و تبلیغاتی، فضای مجازی و قدرت رسانه ها آزادی انتخاب افراد را خدشه دار نموده است و در سطح خرد و جوامع روستایی و شهرهای کوچک، سیستم نوچه پروری، ایل سالاری، خانواده و فرد سالاری و مهمتر از همه تعصبات کورکورانه؛ آزادی انتخاب را زیر سوال  برده و اجازه ی تفکر را از افراد با گرایش ها  و سلیقه های مختلف می گیرد.

امروز عده ای بین دو راهی باشت - دوگنبدان و  نیز جعفری- عسکری مانده اند و منتظر " چرخش " انگشت اشاره  هستند، که  کدامین راه را انتخاب نمایند‌؟  غافل از اینکه انتخاب مسیر درست نیازی به انگشت اشاره ندارد، مشورت و کمی تفکر، تامل و تعمق می تواند دوستان را  در انتخاب " فرد اصلح " و گذر از این دو راهی " جاده خاکی " یاری کند.  "

محسنی فعال فرهنگی

انتهای پیام/