به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،سکینه سیناء-به یاد می آورم آن هنگام را که نمرودِ ظالم،ابراهیم را در آتش افکند،لیکن عاقبت بت،سرنگون شد”بت شکن پیروز”،به هنگامی که ضحاکِ ستمگر،خونِ پاکِ نوجوانان،بر زمین می ریخت،کاوه آهنگر،آن آزاد مردِ کارگر،بت،سرنگون کرد”بت شکن پیروز”،به هنگامی که معاویه،خلافت را به سلطانی مبدل کرد و موروثی،علی شیرِ خدا هم بت شکن شد”بت شکن پیروز”.

به هنگامی که جَلادِ خون آشامِ بیگانه،بتِ دوران(محمدرضا پهلوی)آریا بت را نگون کردند،نَمرود و ضحاک بود و مانند معاویه،ناپاک بود و بدتر از یزید،سَفاک بود و لیکن امامِ ما بت شکن بود”بت شکن پیروز”

آری…ای امام…

*از جانِ رفته از پیکرِ ایران…

آنگاه که هزاران نوجوان در خاک و خون می غلطیدند،بت شکنی چون تو،آریابت را بر زیرِ پُتکِ قدم های استوارِ خود خورد و ناقوسِ آزادی را بر ایران زمین طنین انداز کرد…

تو چون سایه پر مهر خداوند بودی که بر سرمان سایه افکندی و ما را در آن وانفسای ستم، در آن روزهای سخت و خونین و دریای عطش،در میانِ آن جنگِ نابرابر یاری نمودی…

تو بودی که پرده سیاه و کدرِ غفلت را از سر ما کنار زدی تا خورشیدِ عدالت و حق پرستی،درخشنده تر از دیروز بر ما بتابد و شهامت ایرانیان را به جهانیان نشان دهد و زیر سایه ی انقلاب،خونِ شهیدان گلگون کفنمان پایمال نگردد…

امّا دریغا از رفتنِ جانگدازت….

کوچِ ناباورانه ات داغی شد بر جگرِ ایران و “آنگاه شد که خرداد،ماهِ غم ها شد”
هنوز هم در سوگِ خورشیدی چون تو می سوزیم و بی تابیم.از غمِ رفتنت چه چشم ها که خون گریست و دریایی آشوب زار و خونین به راه انداخت.

تو چون چشمه نوری بودی که جانی دوباره به ایران بخشید… افسوس که در آن روزِ سیاه(۱۴خرداد)آن چشمه ی جوشان خشکید،آن حَنجره ی دوران خاموش گشت،آن نفسِ گرم و حق ارام گرفت.

*ای گوهر خفته در خاکمان…

هنوز هم در سالگرد ارتحالت،غم و اندوه و ماتم سراسر ملت ایران را فرا می گیرد و دلِ تمامِ فرزندانِ لایق و خَلفِ انقلاب را به درد می آورد.

هر ساله در روز سالگردِ عروج ملکوتی ات،جوانان انقلابی ای که وجودشان مالامال پر شده از مهر و عاطفه ی تو ،در سینه یشان عزاخانه ای بر پا می کنند به عظمت سوگِ تو…

*سال هاست خاکِ ایران در هِجرِ پدر مهربانی چون تو بی قراری می کند.

درست است پیکر پاک و مطهرت در خاک خفته اما آرمان ها و اندیشه روشن و یادِ شیرینت همچنان در ذهنمان زنده و کلامِ عطر آگین و سخنان رسا و شیوایت در دلهایمان غوغا به پا می کنند…

و خدا را شاکریم و بر خود می بالیم که پرچمِ بر افراشته ات، بر دوشِ بزرگمردی از جنسِ خودِ توست…

راهت مستدام و پر رهرو باد ای امام مهربانی ها

انتهای پیام