به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،مصطفی جوزانی-گاها با نام شکافهای مختلف اجتماعی و انواع آن که شامل شکافهای عرضی و طولی هستند، برخورد نموده ایم. یکی از مهمترین این شکافها، شکافهای طبقاتی هستند که بیانگر عمق و فاصله اقشار مختلف جامعه در پارامترهای مختلفی از قبیل میزان ثروت و درآمد می باشند.

اما در برخی کشورها و جوامع عواملی دخیل در بوجود آمدن نوع جدیدی از شکافهای اجتماعی شده اند که ایران هم از این امر مستثنی نیست. در سطح جامعه ایرانی و نوعا شهری مثل گچساران شاهد سرباز نمودن این نوع از شکافهای اجتماعی به نام شکاف شهروندی هستیم. شکاف شهروندی که به وسیله ابزارهایی مانند تبعیض ایجاد و باعث فاصله عمیق مردم یک جامعه از هم می گردد و در بلند مدت باعث دودستگی جامعه، دو جبهه شدن قومیتها و نوع نگاهها و شیوع کینه توزیهای متوهمانه شهروندی می گردد .

ماکس وبر نخستین بار اصطلاح فرصتها یا شانس های برابر زندگی را به کار برد که منظور او از این عنوان در حقیقت فراهم شدن دسترسی به کالاهای اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی(شغل و درامد) بود. قطعا شرایط و فرصتها از بیرون (دولتها) در اختیار فرد قرار میگیرند و طبیعی است که کوتاهی و سلیقه ای رفتار کردن در فراهم نمودن این نوع فرصتها باعث بوجود آمدن شکاف تبعیضاتی می شود.

امروزه اما گچساران از این نوع شکاف رنج می برد. اگر شاهد آن هستیم در هر محفل و جلسه ای و به هر مناسبتی، اعتراض و گله مندی از سر نبودن درآمد و شغل از سوی جوان یا جوانانی سر می زند باعث و دلیل آن چیزی جز شکاف در حال عمیق شهروندی نیست. و اینکه تصور کنیم وقتی مسئول یا نماینده شهر در جایی مورد اعتراض جوانی بیکار قرار می گیرد، از قبل برنامه ریزی شده می باشد، حاکی از عمق فاجعه در عدم درک این شکاف عمیق می باشد!.

اتفاقی که از حالت طبیعی در تقسیم بندی شکافهای شناخته شده ای از قبیل ترک و لر یا بویراحمد و باوی یا حتی جریانات چپ و راست عبور کرده و به شکل اکثریت مورد تبعیض در مقابل اقلیتی که کلیه فرصتها در چنگال آنان به اسارت گرفته شده است، تبدیل گردیده!.

بنابراین استخدام ها، انتصابات و ترفیع افراد با سواستفاده از موقعیت های شغلی و اداری، نفوذ فامیلی و حتی با دریافت رشوه به جایگاهی رسیدن، باعث بروز این شکاف در شهر می شود.

بنا به این تفاسیر مشاهده بیش از پیش این موارد و اتفاقات غیر طبیعی که در فضایی آلوده به چاپلوسی، تملق و دورویی رشد می یابد و جایگزین لیاقتها و شایستگی ها می گردد، نتیجه ای جز عمیق شدن فاجعه بار این شکاف ندارد و اعتراضات و گله مندی ها شاید در کوتاه مدت راهی برای بیان مشکلات بوجود آمده داشته باشد، قطعا در بلندمدت نتیجه ای فاجعه بارتر و گسترده تر در بحث مشکلات اجتماعی شهر بوجود خواهد آورد که نه با ماست مالیزاسیون رسانه ای و نه شواف های تبلیغاتی مدیران درمان نمی گردد.

انتهای پیام