به گزارش آفتاب جنوب ،به نقل از بویرخبر ،برنج یکی از محصولات استراتژیک کشاورزی است و استان‌ چهان فصل کهگیلویه وبویراحمد وبه تبع آن مناطق سردسیر این استان همه ساله از کاشت این محصول حیاتی مستثنی نیستند.

 برنج و رنج دو واژه نزدیک به هم است که هرچه به آینده نزدیک می‌شویم در تلاشیم تا رنج تولید برنج کاهش یابد ولی قصه تولید برنج در استان چهارفصل کهگیلویه وبویراحمد چیز دیگری است.

وقتی زنان و مردان شالیکار را می‌بینید که از سپیدی صبح تا تاریکی شب، پاها تا زانو در گل و کمر خمیده در حال نشا یا فرو نشاندن این ساقه های سبز در زمین هستند، همه ما به معنای حقیقی رنج برنج و سود خانواده پی خواهیم برد.

کار طاقت‌فرسای شالیکاری در هوای گرم تابستان

هر کس رنج کشاورزان را باور ندارد باید سری به روستاها بزند و در چهره زنان و مردان شالی کار به دقت نگاه کند و پینه دستانشان را ببیند، چین و چروک صورت‌هایشان گویای خستگی، رنج و سختی مشکلات کشاورزی است.

زمین شالیزاری که باید همیشه آب داشته و باتلاقی باشد، دشواری کار را چندین برابر می‌کند و کار در زمین باتلاقی، زیر آفتاب گرم تابستان بسیار سخت و طاقت‌فرسا است.

دلسردی فرزندان روستایی از کار در زمین‌های کشاورزی

تولید برنج همچنان با وجود مکانیزه شدن با سختی‌هایی همراه است و کشاورزان برای تولید این محصول از زمان کاشت، داشت، برداشت و همچنین در مواقع فروش با چالش‌های بزرگی مواجه می‌شوند.

چالش‌هایی که یک کشاورز با آن روبه‌رو است باعث دلسردی او از شغل کشاورزی و همچنین فرزندانش که دیگر رغبتی به ادامه کار در زمین‌های کشاورزی ندارند، می‌شود.

شالیکارانی که تمام سختی به عمل آوردن برنج را از لحظه کاشت دانه دانه شالی در زمین تا برداشت را به دوش خود می کشند تا در آینده محصولی خوب را از این رنج بدست آورند.

کشاورزانی که روزها و ساعت ها برای به ثمر رساندن محصول خوددر ساعات طاقت فرسای گرمای تابستان از هر تلاشی برای به ثمر رساندن این محصول حیات دریغ نکرده و در تلاش برای رونق کار خود هستند؟!

اگر چه در بخش‌هایی از مزارع زیر کشت، تسطیح اراضی و مکانیزه کردن برداشت برنج صورت گرفته است اما همه می‌دانیم این پدیده بافت و روابط سنتی کشاورزی در شالیزارها را نتوانسته به هم بزند.

 در ادامه باید گفت؛سزاوار نیست بعد از این همه پیشرفت در علوم مختلف، کشاورز نشاءکار ما با روش‌های سنتی، تمام روز پاها تا زانو در گل و کمر خمیده کار کند.

برنج،کالایی که روزی در رشد و رونق اقتصاد کشور سهمی داشت و بخش عمده‌ای از مصرف داخلی را تامین می‌کرد حالا نه سودی برای تولیدکننده دارد و نه خریدش برای مصرف‌کننده مقرون به صرفه است.

چند سالی است که مسئولان توجهی به این معضل نمی‌کنند و با واردات انواع برنج‌های هندی و پاکستانی و غیره فقط به فکر پاک کردن صورت مسئله هستند.

همه ما می‌دانیم در ایران بعد از نان، برنج بیشترین مصرف را بین مواد خوراکی ضروری مردم دارد.

و باید دید رنج برنج و سود خانواده آخرش به کجا ختم می شود؟؟!!

انتهای پیام/م