به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،با پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز اختلافات سیاسی ترورهای مختلف، اغتشاش‌ها، آشوب‌ها و حملات مختلف به مناطق کشور بخصوص استان‌های مرزی و... استکبار دل‌خوش به شکست زودهنگام این انقلاب و زمینه‌سازی ورود دوباره خود به این سرزمین بوده است. با شروع تهاجم حکومت صدام با اهداف مختلف ازجمله نابودی نظام نوپای جمهوری اسلامی و اشغال مناطق نفتی خوزستان حمایت همه‌جانبه نظامی و سیاسی کشورها و سازمان‌های مختلف از کشور عراق آغاز شد.

نظام نوپای ایران که در حال مبارزه با منازعات داخلی آرایش ساختارهای سیاسی و نظامی و ساماندهی اوضاع کشور بود هنوز آمادگی دفاع مستحکم از مرزهای خود را نداشت اما به لطف مجاهدت‌های مردم سراسر کشور با تمام توان مقابل دشمن ایستادگی کرده و یک وجب از خاک سرزمین خود را به دشمن واگذار نکرد. جنگی که به فرموده رهبر معظم انقلاب این جنگ علیه انقلاب اسلامی ایران و به‌منظور واژگون ساختن نظام انقلابی ایران و از بین بردن انقلاب اسلامی سازمان‌دهی شد.می‌توان گفت که تثبیت انقلاب اسلامی مدیون دوران دفاع مقدس است. امام خمینی (ره) درباره این جنگ می‌فرمایند: «جنگ درعین‌حال که ناگوار بود و شهرهای ما را خراب کرد، ولی برکاتی داشت که اسلام به دنیا معرفی شد و اینکه چه اشخاصی و قدرت‌هایی در مقابل اسلام ایستادند و چه کسانی از اسلام می‌ترسند؛ و چه قدرت‌هایی علیه اسلام قیام کردند. همه این‌ها در جنگ معلوم شد.»

در طول جنگ هشت‌ساله ایران و عراق، بسیاری از کشورهای غربی ازجمله آلمان، آمریکا، انگلستان، فرانسه، شوروی، ایتالیا و ... که از طراحان پروتکل 1925 ژنو هستند، در تجهیز عراق برای تولید گازهای شیمیایی نقش داشتند. حمایت از عراق در جنگ علیه جمهوری اسلامی ایران و جلوگیری از پیروزی ایران در جنگ؛ و نیز کسب سود و نفع طلبی هم از اصلی‌ترین علت این همکاری‌ها به شمار می‌رود.از مهم‌ترین تحولات جنگ به‌کارگیری سلاح شیمیایی توسط عراقی‌ها بود که بارها در مناطق مختلف جنگی و اوج آن در منطقه عملیات خیبر به وقوع پیوست. آمریکایی‌ها گزارش ایران مبنی بر استفاده عراق از سلاح شیمیایی را یک ادعا قلمداد می‌کند اما روزنامه واشنگتن‌پست از قول آمریکایی‌ها می‌نویسد: حکومت بغداد با حمله خیبر در آستانه سقوط قرارگرفته و ناگزیر از سلاح شیمیایی استفاده کرده است.

در زمستان سال ۱۳۶۱ عراق قراردادی برای خرید تجهیزات گوناگون با یک شرکت سازنده وسایل فنی شیمیایی در آلمان به نام «دری رایخ» منعقد کرد و برای ساخت عوامل شیمیایی پیچیده و ترکیبی میزان درخور توجهی از مواد شیمیایی را از منابع غربی به‌ویژه ایالات‌متحده آمریکا، انگلستان و آلمان خریداری کرد.با پایان سال ۱۳۶۱ عراق تجربه دفع چهار عملیات کوچک و بزرگ نیروهای ایران را با استفاده از گازهای شیمیایی داشت و با گسترش محدوده کاربرد و حجم عوامل شیمیایی، مدیریت و رسته جنگ‌های شیمیایی به‌طور رسمی به سازمان رزم ارتش آن کشور اضافه شد. سال ۱۳۶۲، رژیم بعث عراق ۴۵ بار از گازهای شیمیایی در جبهه‌های مختلف جنگ استفاده کرد که چهار برابر سال ۱۳۶۱ بود تنوع مواد شیمیایی و گستره عملیاتی حملات شیمیایی عراقی‌ها افزایش یافت و حتی مناطق غیرنظامی را نیز شامل می‌شد.

هدف اصلی عراق در این مقطع از جنگ، افزایش هزینه‌های جنگ بر ایرانی‌ها فشار بر آن‌ها وادار کردن به پذیرش پایان جنگ بدون دستیابی به برتری نظامی درصحنه جنگ بود. در تاریخ ۵ و ۸ آبان ۱۳۶۲ شهر بانه و روستاهای اطراف آن موردحمله قرار گرفت که نتیجه آن ۹ نفر شهید و ۵۰ نفر مجروح بود ۱۶ آبان حوالی پنجوین توسط هواپیما بمباران شد که به شهادت ۱۱ تن و مجروح شدن ۶۰ تن انجامید.بااین‌وجود در تاریخ سوم اسفند سال ۱۳۶۲ عملیات خیبر که یکی از بزرگ‌ترین عملیات آبی _ خاکی جمهوری اسلامی ایران بود آغاز شد؛ طی این عملیات آزادسازی جزایر مجنون، جزیره شمالی، جزیره جنوبی، بخش از هورالهویزه و هورالعظیم انجام شد و این عملیات تا اواخر اسفند ادامه داشت. رژیم بعثی عراق برای بازپس‌گیری مناطق آزادشده از سوی رزمندگان اسلام تلاش بسیاری داشت اما این تلاش‌ها بی‌نتیجه ماند به همین علت رژیم بعثی در اسفندماه سال ۱۳۶۲ در عملیات خیبر برای نخستین بار به‌صورت گسترده از تسلیحات شیمیایی استفاده کرد.

بنابراین رژیم بعث عراق برای رهایی از فشارهای متعدد سیاسی، اقتصادی و نظامی‌ و جهانی اقدامات دیگری ازجمله استفاده از سلاح شیمیایی، حمله به تأسیسات نفتی، حمله به نفت‌کش‌ها و حمله به مناطق مسکونی را نیز در دستور کار خود قرار می‌دهد. رسانه‌های غربی نیز در تحلیل‌های خود حمله به تأسیسات نفتی ایران را تنها راه پیش روی عراق اعلام می‌کنند. هفته‌نامه «فا رین ری پورت» چاپ لندن اعلام می‌کند: یک هیئت ارشد آمریکایی در شش ماه دسامبر ۱۹۸۳ به چند کشور عربی خلیج‌فارس می‌رود و یک طرح چهار ماده‌ای در رابطه با نجات صدام و مسائل خاورمیانه به سران این کشورها تسلیم می‌کند. بر اساس این طرح دولت آمریکا جنگ‌افزار تحویل عراق خواهد داد و در اجلاس‌های بین‌المللی از حوزه عراق حمایت خواهد کرد.

بر اساس اعترافات و اظهارات مقامات عراقی و گزارش‌های منتشره توسط هیئت‌های خارجی مدارک و اسناد سازمان ملل و... بیشترین مناطق موردحمله توسط گازهای شیمیایی مناطق غیرنظامی و مسکونی بوده و در مواردی هم که به اهداف نظامی حمله شده اغلب افراد غیرنظامی صدمه‌دیده‌اند، درحالی‌که حتی یک گزارش مبنی بر استفاده نیروهای ایرانی ازاین‌گونه تسلیحات دریافت نشده است. برخی نشریات اروپایی و آمریکایی درباره آنچه در عراق می‌گذشت گزارش‌هایی نوشتند و منتشر کردند، اما مقامات غربی مصمم به حفظ صدام در قدرت بودند و می‌خواستند به هر قیمتی که شده ایران را مهار کنند. ازنظر آنان جلوگیری از پیروزی ایران در جنگ بر هر چیز دیگری اولویت داشت. البته گاهی به زبان، رژیم بعث را محکوم می‌کردند، اما هیچ اقدام عملی و مؤثری برای جلوگیری از این جنایت‌ها انجام نمی‌گرفت. حتی پشت پرده به صدام پیغام می‌دادند که این محکومیت‌ها را چندان جدی نگیرد.

جاناتان هوو، از اداره سیاسی ـ نظامی وزارت خارجه در نامه‌ای خطاب به جرج شولتز، درباره بازی پشت پرده آمریکایی‌ها و عراقی‌ها با موضوع سلاح شیمیایی نوشت که «عراق به‌صورت روزمره از سلاح شیمیایی استفاده می‌کند و برای حفظ اعتبار سیاستمان در خصوص سلاح‌های شیمیایی باید به این مسئله اشاره‌کنیم. ولی برای کاخ سفید اهمیت صدام در مقابله با ایران بیش از این‌ها بود. لذا در فرمان ریاست جمهوری شماره 114 مورخ 26 نوامبر همان سال به امضا ریگان، اشاره‌ای به این مسئله نشد.»
 
اما بعد که عراق باکویت درگیر شد، اولویت‌های آنان نیز تغییر کرد. فهرست همه شرکت‌هایی که تجهیزات و موادی، مرتبط با برنامه تسلیحات شیمیایی عراق به رژیم بعث می‌فروختند تنظیم و به سازمان ملل عرضه شد. معلوم شد که ده‌ها شرکت، تعدادی کمتر و تعدادی بیشتر با رژیم بعث معاملاتی در این زمینه داشته‌اند و بیشتر از همه، شرکت‌های آلمانی به صدام در اجرای برنامه‌های شیمیایی‌اش کمک کرده‌اند.خلاصه اینکه اعتراف بعثی‌ها به استفاده از سلاح شیمیایی در جنگ با ما هرچه که بود، قطعاً جزو واقعیت‌های پنهان و پشت پرده محسوب نمی‌شد. ما می‌دانستیم، دشمنانمان می‌دانستند، کشورهای دور و نزدیک می‌دانستند، سازمان‌های بین‌المللی هم می‌دانستند که صدام چگونه و با چه تسلیحاتی می‌جنگد و برای آنکه در قدرت باقی بماند از هیچ جنایتی شرم و ابا نمی‌کند. به‌کارگیری سلاح‌های شیمیایی از سوی عراق در حالی صورت می‌گرفت که این کشور جزو 120 کشور امضاکننده پروتکل ژنو درباره منع استفاده از سلاح‌های سمی، خفه‌کننده و ترکیبات باکتریولوژیک قرار داشت. پروتکل 1925 ژنو که طی قطعنامه 2612 سازمان ملل مجدداً به تصویب رسیده است، صراحتاً استعمال سلاح‌های شیمیایی را منع می‌کند.

بااین‌حال مدعیان حقوق بشر و عدم استفاده از سلاح‌های کشتارجمعی که این روزها به این بهانه برقراری و صلح و پایداری آن در جهان به هر اقدامی دست می‌زنند و حداقل در مورد همین موضوع هسته‌ای ایران ادعایشان این است که نمی‌توانند به صلح‌آمیز بودن آن مطمئن باشند و حتی نظرات کارشناسان خودشان نیز برایشان قابل‌اعتماد نیست، آن روزها کجا بوده‌اند و چه می‌کرده‌اند؟ رهبر معظم انقلاب در یک سخنرانی در سال ۱۳۷۶ با اشاره به این موضوع فرمودند: دولت‌های مستکبر، چه درگذشته و چه در حال تا هر جا که توانستند و بتوانند همیشه خودشان را به ابزارهای تسلیحاتی مجهز می‌کنند. آنجایی که لازم باشد، حرفی ندارند که دوستانشان هم تسلیحات جنایت‌آمیز را برای خودشان به وجود آورند! این، چیزی است که در دنیا مشهود است...رژیم متجاوز بعثی، ناجوانمردانه‌ترین روش‌ها را علیه ملت ایران و جوانان ما به کاربرد. شهر تهران و ده‌ها شهر را بارها و بارها، برای مدت‌های طولانی با موشک‌های دوربرد کوبیدند. در جبهه‌ها سلاح‌های شیمیایی به کاربردند؛ نه یک‌بار، نه دو بار، نه مدت یک ماه، دو ماه؛ سال‌های متمادی، شاید پنج سال، شش سال، در این جبهه‌های ایران و عراق، سلاح شیمیایی به‌وسیله‌ رژیم بعثی به کار رفت. این سلاح‌ها را چه کسی به آن‌ها داده بود؟ غیر از کشورهایی که دم از حقوق بشر می‌زنند؟!...

امروز خیلی چیزها آشکارشده است. خدای متعال، پشت گردن خود غربی‌ها ـ همان‌هایی که بعضی با ملت ایران و با جمهوری اسلامی، بسیار هم بدند و دشمن‌اند ـ زد تا به دلایلی وادار شوند اعتراف کنند و بنویسند. خودشان در کتاب‌ها و مقالاتشان نوشتند: شرکت‌های آلمانی ـ که یقیناً بسیاری از این‌ها را بدون اجازه‌ دولت آلمان نمی‌فروختند ـ این سلاح‌های شیمیایی و این مواد مرگبار را به عراقی‌ها فروخته‌اند! برای چه فروختند؟ آیا نمی‌دانستند که بناست این‌ها در میدان جنگ به کار برود؟ گاز خردل را کجا به کار می‌برند؟ کسی که سلاح‌های مرگبار شیمیایی را می‌خرد، کجا می‌خواهد به کار ببرد؟ آیا می‌خواهد ببرد در خانه‌ خودش استنشاق کند؟! معلوم است که می‌خواهد ببرد در میدان جنگ مصرف کند...خجالت نکشیدند و نترسیدند؛ از وجدان بشری ملاحظه نکردند و این‌ها را به میزان زیادی به رژیم بعثی فروختند. او هم آن سلاح‌های مرگبار را در جلوِ چشم آن‌ها، در مرزها و در میدان‌های جنگ به کاربرد.

حمله شیمیایی رژیم بعث عراق به روستای «شیخ عثمان» آخرین حمله به مناطق غیرنظامی و شهروندان ایران بود، اما حملات مداوم به غیرنظامیان «کرد» مظلوم عراق همچنان ادامه داشت. عراق در روز ۱۵ مرداد ۱۳۶۷ قطع‌نامه ۵۹۸ را پذیرفت. بااین‌حال، در سوم شهریور ۱۳۶۷ ارتش این کشور شهر «زاخو» و روستاهای اطراف آن واقع در کردستان عراق را باده‌ها فروند هواپیما، هدف بمب‌های و راکت‌های شیمیایی حامل عوامل سیانور و اعصاب قرارداد که براثر آن ۴۱ تن شهید و ۵۰۰ تن مصدوم شدند. همچنین در این روز، آخرین بمب شیمیایی ارتش عراق در اطراف هویزه و آخرین گلوله‌ آن نیز بین منطقه جفیر و پادگان حمید بر زمین نشست.به‌ظاهر این آخرین باری بود که صدام از سلاح‌های ممنوعه کشتارجمعی استفاده می‌کرد اما آثار جنایات شیمیایی حکومت بعث عراق به‌رغم پایان حملات، سالیان درازی است که دامن‌گیر قربانیان و فرزندان آن‌ها (به دلیل آثار مخرب مواد شیمیایی‌بر ژنتیک) و محیط‌زیست شده است، چنان‌که هرروز شاهد زندگی دشوار و بعضاً شهادت مصدومان و تخریب محیط‌زیست هستیم یا خبرهایی آن به گوشمان می‌رسد.

بر این اساس صدام و اعوان‌وانصار وی به شهرهای عراق هم رحم نکردند و در شدیدترین حمله شهر حلبچه را با خطرناک‌ترین و پیشرفته‌ترین نوع گاز سیانور بمباران کردند. کشور ایران با اعزام مصدومان شیمیایی به کشورهای اروپایی، علاوه بر مداوای آنان، سعی کرد جهانیان را با جنایات صورت گرفته علیه ایرانیان آشنا سازد. مسئولین ایرانی در برگزاری اجلاس بین‌المللی خلع سلاح شیمیایی در پاریس (ژانویه ۱۹۸۹) نقش مؤثری داشتند و اقدام به افشاگری کردند این افشاگری‌ها نقش سازنده‌ای در انعقاد کنوانسیون ۱۹۹۳ پاریس درباره منع توسعه، تولید ذخیره‌سازی و به‌کارگیری سلاح‌های شیمیایی و لزوم انهدام آن‌ها داشت. هرچند این کنوانسیون کشورها را ملزم به نابودی کامل تسلیحات شیمیایی نمی‌کند اما گامی مؤثر در راستای نیل به جهانی عاری از سلاح شیمیایی بود.

بر این اساس نشریه فارین پالیسی در گزارشی اختصاصی و برای اولین بار اعلام کرده بود که اسناد سیا اثبات می‌کند آمریکا در حمله شیمیایی به ایران به صدام کمک کرده است. این اسناد نشان می‌دهد که آمریکا از حمله شیمیایی صدام به کشورمان آگاه بوده است و بااین‌حال به صدام حسین کمک نظامی می‌کرد. در سال 1988 آمریکا توسط تصاویر ماهواره‌ای متوجه شد  ایران موفقیت بزرگی در جبهه نبرد کسب کرده و توانسته بود حفره‌ای در سیستم دفاعی عراق ایجاد کند، آمریکا تصاویر محل نیروهای ایران را به رژیم صدام داد درحالی‌که کاملاً مطلع بود وی به‌احتمال‌زیاد از سلاح‌های شیمیایی ازجمله گاز اعصاب سارین علیه نیروهای ایرانی استفاده خواهد کرد. 

 نتیجه اینکه در دوران جنگ تحمیلی رژیم بعث عراق از انواع بمب‌های شیمیایی ساخت کارخانه‌های شیمیایی هلند و آلمان غربی استفاده کرد، آمریکا به‌عنوان کشور عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل نه‌تنها در قبال چنین جنایاتی سکوت اختیار کرد، بلکه به‌صورت پنهان و غیرمستقیم از اقدامات صدام حمایت به عمل آورد و این نوع رفتار آمریکا باعث شد تا با استفاده مکرر عراق از سلاح‌های شیمیایی بیش از ۲۰ هزار نفر از رزمندگان کشورمان براثر استنشاق گاز‌های شیمیایی به شهادت برسند و حدود ۴۰۰ هزار نفر هم در معرض استنشاق این‌گونه گاز‌ها قرار گیرند؛ در آن دوران که ریگان رئیس‌جمهور آمریکا بود با حمایت‌هایی که از صدام به عمل آورد، باعث شد این کشور از سلاح‌های شیمیایی علیه مردم بی‌دفاع سردشت در ایران و حلبچه در عراق نیز استفاده کند که فقط در حلبچه پنج هزار نفر در یک روز جان خود را از دست دادند؛ ولی باوجوداین، هیچ صدایی نه‌تنها از سوی آمریکا بلکه از هیچ مجمع بین‌المللی هم بلند نشد.

انتهای پیام/