به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،در دنیای سیاست؛ تبلیغات و تاثیر بر افکار مردم یکی از مهمترین عوامل دستیابی به بخشهای انتخابی قدرت است که در این میان افراد کاندیدا با حضور در تجمعات و ایراد سخنرانی اعلام حضور و شروع به رقابت می کنند.

 قاعده کلی این است که افراد جدید یا غیر حاکم سعی در  معرفی خود، ارائه توانمندی ها و برنامه های خود، نقد اوضاع موجود و عملکرد فرد و جریان حاکم و ابراز دلایل حضور خود را دارند و از طرفی فرد حاکم بیشتر با ارائه عملکرد، دفاع از برنامه های قبلی، پاسخ به نقدها و سوالات و ارائه برنامه های جدید خود را پاسخگو و خادم معرفی می کند.

آنچه امروز در فضای کشور و جامعه شاهدیم این است متاسفانه دو قوه انتخابی کشور یعنی قوه مجریه و مقننه که در مجموع بعضا مردم به نوعی از عملکردشان هم در زمینه تقنین و اجرا و هم در زمینه نظارت ناراضی و تقریبا به ستوده آمده اند، تابع قاعده کلی ، مرسوم ، معقول دنیا و حکومت های دینی و مردمی نیستند و نه تنها پاسخگوی عملکرد خود نیستند بلکه شانه از زیر بار مسئولیت ها خالی کرده و گاهاً طلبکار قوه دیگر و سایر نهادها و سازمانها و با کمال تعجب طلبکار مردم بوده و برای آنها شاخ و شانه و خط و نشان هم می کشند.

به عنوان مثال وقتی بعد از سالها رئیس جدید قوه قضائیه عزم مبارزه با فساد را دارد از سوی رئیس جمهور مورد بی مهری و اعتراض قرار می گیرد، وقتی قوه قضائیه اعلام می کند که بدلیل عملکرد این قوه یک هزار و دویست واحد تولیدی کوچک و بزرگ به چرخه فعالیت بازگشتند آقای آشنا مشاور رئیس جمهور به علامت مقابله و اعتراض توئیت می کند که اگر چنین چیزی وجود دارد اسامی آنها را اعلام کنید و وقتی اسامی اعلام می شود و از ایشان خواسته می شود حالا شما که مدعی هستید ۹۵۰ هزار نفر از بیکاران را در یک سال مشغول به کار کرده اید اسامی و محل اشتغال را اعلام کنید، سکوت می کند.

علاوه بر عدم پاسخگویی از بدترین ادبیات و حتی عبارات اهانت آمیز با منتقدان استفاده می شود از عباراتی مانند بزدل، ترسو، بی سواد و ... از سوی شخص رئیس جمهور تا جمله اخیر نماینده لیست امید آقای مطهری که به دختر دانشجو که میگوید: "قرص ضد بارداری برای شما هم دارم"، و با تاسف بیشتر بعد از آن به جای عذرخواهی، می گوید مخاطبم یکی از دانشجویان پسر بود در حالی که همه و خود وی می دانند که کسی به جنس مذکر چنین حرفی نمی زند؟!.

این رفتار و عدم پاسخگویی و فرافکنی و فریب مردم گویا یک طرح و برنامه کلی است که به اعضای برخی قوای مقننه و مجریه فعلی دیکته شده است تا جائی که نماینده مردم شریف گچساران و باشت که اتفاقا سالهاست هم رئیس کمیسیون برنامه و بودجه و از اعضای شاخص لیست امید هم هست و مدتی است تبلیغات زودهنگام را شروع کرده است به سان یک فردی که به تازگی و برای اولین بار وارد صحنه انتخابات می شود، عمل می کند.

 وی که بدون تردید از افراد موثر در مجلس و دولت خصوصا در انتصابات و به ویژه در بخشهای اقتصادی است و در اوضاع نابسامان اقتصادی، معیشت فلاکت بار مردم، رانت ها و فسادها، قاچاق طلا و ارز، تورم بی سابقه، روند برجام بی فرجام، کاهش اعتبار پاسپورت ایرنی، نخبه کشی و فرار مغزها، عدم شایسته سالاری و انتصابات رانتی، پارتی بازی و تبعیض، خصوصی سازی لجام گسیخته و تعطیلی کارگاه های بزرگ و کوچک، افزایش بیکاری و بالا رفتن آمار طلاق، خودکشی و آسیب های اجتماعی و ... هستندو در تجمعات و سخنرانیهای خود به جای پرداختن به عملکرد هشت ساله، تجزیه و تحلیل اوضاع مملکت از منظر داخلی و خارجی، پاسخگویی به منتقدینی که چند سال است هر چه نقد کرده و فریاد زده اند بی پاسخ مانده اند، شفاف سازی مواضع خود، پاسخ به سوالات عدیده مردم که نقل مجالس شده اند و یا لااقل روشن کردن ادعاهای خودش که وعده شفاف سازی و اعلام آنها به مردم را داده است ( مانند ادعای اینکه کسی از ایشان ۹ میلیارد تومان خواسته تا مطلب علیه او ننویسد) و... ، سعی در ایجاد فضای احساسی، فریب مردم، ایجاد اختلافات قومیتی، دامن زدن به خشونت، سمت و سو دادن انتخابات به پول و قدرت، تحقیر رقبا، تهدید مخالفین و منتقدین، فرار از پاسخگویی و فرافکنی را دارد.

دلیل موارد فوق واضح و روشنند که به چندتا از آنها اشاره می شود:

در پاسخ به سوال یک خبرنگار می گوید:در کّفَش بمان!

در یک سخنرانی می گوید:اگر من نباشم،ما تعیین می کنیم چه کسی باشد!.

در یک سخنرانی همه خدمت گذشته را نادیده گرفته و می گوید:شما قادر نبودید یک کولر آبی تهیه کنید!.

در یک سخنرانی می گوید:من فرزند مباشر خان هستم!.

در یک سخنرانی با اشاره به منتقدی میگوید: اگر اجازه می دادم تکه بزرگت گوشت بود.

در یک سخنرانی میگوید:می خواهم با برنو با شما صحبت کنم.

در یک سخنرانی میگوید:برد تفنگتان را بیشتر کنید.

در پاسخ به دانشجویی در خصوص شفافیت رای نمایندگان می گوید:به تو چه!!.

که متاسفانه مورد آخر سوژه برنامه شبکه سراسری صدا و سیما می شود تا مردم این دیار که از درد تبعیض، بی عدالتی، رانت، فساد، پارتی بازی، نخبه کُشی، نوچه پروری، بی توجهی، عدم پاسخگویی، حکومت خانوادگی و سیستم ارباب و رعیتی و...‌ زجر می برند و هر کس اعتراضی می کرد هواداران و نوچه گان نماینده لابی گری، نفوذ در دولت و مجلس ( که فقط فرصتی برای خود و خانواده نزدیکانش بود) و حضور مکررشان در صدا و سیما را مایه افتخار و مباهات می دانستند دیگر در صدا و سیما هم مایه سر افکندگی مردم این دیار باشد.

براستی نماینده محترم که خود را وکیل مردم می داند و مدعی و سراینده شعارهای دهن پر کن و عالی مانند خدمت بی منت، زنده باد مخالف من و باز باران هستند هیچ با خود فکر کرده اند که این مردم ممکن است به عملکرد ایشان و برخوردش با منتقد بنگرند؟ آیا خود ایشان اگر با پاسخ " به تو چه؟" روبرو شود چه برخوردی خواهد داشت؟.

فقط یک جمله کلیشه ای متفاوت  وی این است که می گوید برای اتمام پروژه ها و طرح ها مقدار زیادی پول لازم است پس کسی را انتخاب کنید که بتواند پول بیاورد و اشاره به این موضوع دارد که خودش این کاره است و در دوران نمایندگی این کار را کرده است!.

 سوال این است که اگر در این هشت سال بودجه و پول بیشتری تخصیص داده شده بود که باید کارهای عمرانی و پروژه ای بیشتری انجام می شد که در مقایسه نه تنها اینطور نیست بلکه یک دهم هشت سال قبل از آن کار نشده است بنابر این اگر ادعای وی صحت داشته باشد باید دنبال پولها گشت و در صورت تکرار هم اتفاقی نخواهد افتاد، جز اینکه چند نفر از اغنیا غنی تر و مردم بیچاره فقیرتر و درمانده تر خواهند شد!!.

آنچه از فضای جامعه و نوع برخورد و استقبال مردم از وی برمی آید این نوید را می دهد که مردم به درجه ای از آگاهی رسیده اند که اجازه نخواهند داد بیش از این به شعورشان توهین شود و در پاسخ به زیاده خواهی ها و غرور بی جا و عدم پاسخگویی ایشان، به ایشان خواهند گفت خودمان برای خودمان تصمیم می گیریم و به قول خودتان:به تو چه؟!.

انتهای پیام/