به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،علی کاظم پور در یادداشتی نوشت:در دنیای امروز به دلیل پیچیدگی و گستردگی صنایع و بکارگیری انرژی در ابعاد بسیار عظیم تقریبا هر روز شاهد بوقوع پیوستن حوادث خسارت بار هستیم.
اتفاقاتی نظیر نشت نفت و آلودگی دریاها، آتش سوزی چاه های نفت ،وقوع زلزله های بزرگ ، بحران های اقتصادی در کشورها، جنگ ها، عملیات های تروریستی یا خرابکاری ها را می توان به عنوان رویدادهایی تلخ قلمداد کرد که زندگی بشر امروز را دچار تلاطم و تشویش نموده است.

بی شک نحوه برخورد دولت ها با بحران هایی از این دست چنانچه به صورت برنامه ربزی شده و ساختارمند صورت می گیرد، گویای وجود ساختار مدیریت بحران و برخورداری از سیستم کارآمد مقابله با حوادث است.

در جامعه امروزی که دانش بشری با سرعتی شگفت انگیز در حال پیشرفت و دستیابی به آخرین فناوری های علمی است ، حوادث و بحران ها اتفاقی غیر قابل پیش بینی تلقی نمی شوند.
بر این اساس کشورها ، سازمان ها و شرکت ها در هر زمان آمادگی مقابله با هرگونه بحرانی را در خود ایجاد می کنند.

هر چند در سالهای اخیر نگاهی حرفه ای تر به کنترل بحران ها شده است اما این فکر اشتباهی است که با برگزاری کلاس ها دیگر نباید انتظار این را داشته باشیم که بحرانی اتفاق بیافتد.
درست است که آموزش نقش بی بدیلی در جلوگیری از حوادث و برخی از اتفاقات دارد اما آیا برای مواجه شدن با بحران ها باید به همین آموزش ها بسنده کرد.

باید با این دید به بحث آموزش در مدیریت بحران ها در شرکت ها و سازمان ها نگاه کرد که آموزش ها می تواند بحران ها را به کمترین حد ممکن برساند.

و اما بحران چیست و تعریف بحران ؟

تعريفي كه در ذهن همه براي يك بحران است مشترك است و آن اين است كه وقتي يا زماني كه شرايط عادي نباشد.

در تعریف حادثه می خوانیم که واقعه ای ناگهانی و غیر منتظره که منجر به صدماتی از قبیل ، مرگ ، بیماری ، واردشدن خسارت به تجهیزات یا زیان مالی شود اما در تعریف سازمانی جهانی بهداشت از بحران آمده است که بسیار فراتر از ظرفیت انطباقی جامعه مبتلا است.

سازمان جهانی بهداشت براین اصل اعتقاد دارد که اثرات حوادث توسط خودجامعه یا گروه قابل ترمیم است اما دربحران اثرات حوادث توسط خود جامعه یا گروه قابل ترمیم نیست.

ودر طرح جامع امداد و نجات کشور که به تصویب هیات وزیران نیز رسیده است در تعریف بحران آمده است :حوادثی که در اثر رخدادها و عملکردها ی طبیعی و انسانی به طور ناگهانی به وجود می آید و سختی را به یک مجموعه یا جامعه انسانی تحمیل می کند و برطرف کردن آن نیاز به اقدامات اضطراری، فوری و فوق العاده دارد .

هر چند ایران جزء ده کانون حادثه خیز جهان بشمار می رود اما از عمر به تصویب رسیدن قانون مدیریت بحران و شورای عالی مدیریت بحران کشور کمتر از ده سال می گذرد و عمر کمی دارد.

شاید به نوعی بتوان گفت ۳۱شهریور ۱۳۵۹با شروع جنگ تحمیلی اولین اتاق های مقابله بابحران در کشور تشکیل شدنداما به جرات می توان گفت کارکنان صنعت نفت جنوب با خرابكاري هايي كه دشمن قبل ازحمله دشمن بعثی انجام داده بودتجربه ای گرانبهارا اندوخته بودند و پیشگام یورش به مشکلات گردیدند.
باگردش مته در اولین چاه نفتی ایران در جنوب و فوران نفت تا امروزه که 27 هزار کیلومتر خطوط لوله جریانی نفت و گاز با عمري بالاي 80 سال كه در نقاط صعب العبور جنوب کشور ودر استانهای مختلف تا دریا رفته است ، وجود کارخانه ها و تلمبه خانه ها ، پالایشگاه ها و پتروشیمی هادر جنوب ايران کارکنان و نحوه مدیریت را با دیگر نقاط ایران متمایز کرده است.

از۳۱شهریور ۵۹كه هفته دفاع مقدس آغاز مي شود تا ۷مهرکه روز ایمنی و اتش نشاني نام گرفته است تنها ۱۶۸ساعت فاصله است اما می توان با جرات گفت؛شباهت هاي عجيبي در بين اين دو روز گره خورده است و بايد گفت کارکنان مناطق نفت خیز جنوب امروز با کوله باری از تجربه هاي سخت دوران دفاع مقدس در این صنعت ومقابله بابحران پیشرو هستند.

بیش از۲۵۰۰حمله هوایی به تاسیسات در جنوب ، زیر آتش بودن تاسیسات صنعت نفت در آن دوران ، به شهادت رسیدن مردانی از نفت ؛ بازسازی ها ، مقابله ، آمادگی و پیشگیری ، تحريم هاي ظالمانه تا جایی که قلب اقتصاد کشور لحظه ای از کار نیفتد از مردان شجاع جنوبی مدیرانی ساخت که امروز تجربه و دانش را در کنار هم در آمیخته اند و قلبشان يراي به صدا در آمدن قلب اقتصاد ايران اسلامي مي تپد .

شاید در سازمان ها و نهادها با آمادگی قبل از بحران هنوز غریبه باشند اما حس داشتن شرایط قبل از بحران را می توان در تک تک نیروهای صنعت نفت مشاهده کرد.

ممکن است مدرک رشته تحصیلی آنها مدیریت بحران نباشد اما آماده باش بودن آنها از صدای فیدوس تا نصب بی سیم در خودروهایشان تا این روزها که گوشی های همراهشان در خواب هم در کنار شان است نشان از متفاوت بودن آنها می دهد و باید گفت نفت در جنوب مردانی ساخت که هر لحظه آماده باشند تا آنجا که همسران و فرزندانشان هم با کلمه هایی نظیر استندباي غریبه نيستند.
امروز بايد گفت جنوب ايران هنوز خطه فرماندهان است ، فرماندهاني از جنس نسل دوران دفاع مقدس ، فرماندهاني كه از دل كوچه و پس كوچه هاي جنوب ،پيت هاي نفتي را در دست بزرگانشان ديدند و آرزوي امانتداری آنان رادارند، فرماندهاني كه در كنارمان هستند و حضورموثرشان رادربحران ها احساس می کنیم، فرماندهاني كه ديروز با بيسيم هايشان از عقبه گلوله و مهمات مي خواستند تا امروزي كه با بيسيم هايشان قلب آتش را هدف گرفتند تا بوعلي را خاموش كنند.

و چه زيبا مي شود وقتي بعد از عمليات از فرمانده تقدير مي شود؛ «در پی ارائه گزارش فرونشاندن آتش در مخزن در حال اشتعال در پتروشیمی بوعلی سینا به ریاست محترم جمهوری، ماموریت دارم مراتب تشکر و قدردانی ایشان را به همه فرماندهان این عملیات و به ویژه آتش نشانان شجاع و فداکار و دیگر عزیزانی که از واحدهای مختلف نفتخیز در این روزهای سخت، در شرایط بسیار دشوار عملیاتی جنوب توانستند بر این مشکل غلبه کنند، ابلاغ کنم.
لازم می دانم که به ویژه از جناب آقای مهندس علی صفی خانی به عنوان فرمانده عملیات در روز پایانی نیز قدردانی کنم.

فرمانده آن شب براي تقدير نبود او و سربازهايش جهادي كردند بس بزرگ و اما بايد بدانند مسوليتشان از آن روز سنگين تر شده است ؛ فرمانده از امروز بايد مرداني را آموزش دهد تا در بحران هاي آينده در كنارش باشند.

انتهای پیام/م