به گزارش آفتاب جنوب،به نقل از مجله ویک، کارشناسان تخمین می‌زنند که رژیم ظالمانه کره شمالی حدود 20 کلاهک جنگی در اختیار دارد و در حال حاضر حدودا هر 6 هفته یکبار، یک سلاح جدید به انبار مهمات خود اضافه می‌کند. کره شمالی همچنین تجهیزات مربوط به موشک‌های بالستیک را به مرور تقویت می‌کند. 

 

بر اساس گزارش دانشگاه جان هاپکینز، کره شمالی با موفقیت یک کلاهک جنگی کوچک را بر روی موشک رودونگ 1500 کیلومتری سوار کرده که برد آن به کره جنوبی و ژاپن می‌رسد و حتی گفته شده که کره شمالی قرار است تا اوایل دهه آینده میلادی، موشک بالستیک قاره پیما با برد 13000 کیلومتر را توسعه دهد که این برد آن‌ها به ایالات متحده می‌رسد. 

 

اوباما و رئیس جمهوری پیشین ایالات متحده، جورج بوش، اجازه دادند تا برنامه هسته‌ای کره شمالی سرعت گیرد، زیرا آن‌ها صرفا به مسائل دیگر، نظیر مسئله ایران، محدود شده بودند و اغلب تهدیدات کیم برای با خاک یکسان کردن سئول و منهتن را به سخره می‌گرفتند. 

 

مارک فیتزپاتریک، پژوهشگر موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک می‌گوید: «اما ایالات متحده گسترش توپخانه هسته‌ای کره شمالی، بی‌ثباتی رهبر مجنون این کشور و همچنین تهدید ناشی از آن را نادیده می‌گیرد زیرا پیونگ یانگ فقط می‌خواهد که جلب توجه کند. البته این بدان معنا نیست که ما نباید توجه نکنیم.» 

 

کره شمالی کی هسته‌ای شد؟ 

کیج جونگ ایل، رهبر پیشین کره شمالی، پس از قحطی مرگبار اوایل دهه 90 میلادی و به منظور اتحاد مجدد کشور تصمیم گرفت تا برنامه هسته‌ای را به عنوان کانون اصلیِ هویت دیکتاتوری کره شمالی بدل کند. بیل کلینتون، رئیس جمهور وقت ایالات متحده، در سال 1994 درصدد بررسی انگیزه‌های هسته‌ای کره شمالی در قالب چارچوب توافق شده برآمد؛ توافقی که در ازای کمک‌های اقتصادی خواستار توقف برنامه هسته‌ای این کشور بود. 

 

پیونگ یانگ با ادامه انجام آزمایش‌های موشکی همچنان غرب را تهدید کرد. سرانجام پس از انتخاب جورج بوش در سال 2000 به عنوان رئیس جمهوری ایالات متحده، مذاکرات پایان یافت زیرا پیونگ یانگ نتوانست راستی آزمایی لازم برای تحقق تعهداتش را فراهم آورد. 

 

این کشور در سال 2003 از پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای خارج و اعلام کرد که برنامه هسته‌ای را در دستور کار خود داده و پس از گذشت سه سال، نخستین آزمایش هسته‌ای را انجام داد. سرعت انجام آزمایش‌های هسته‌ای و موشکی در کره شمالیِ تحت رهبری کیم جونگ اون 33 ساله که پس از مرگ پدرش در سال 2011 به قدرت رسید، به شکل چشمگیری افزایش یافته است. این روند با انجام چهارمین آزمایش هسته‌ای در ماه ژانویه که احتمالا برای آزمایش بمب هیدروژنی صورت گرفته بود، به اوج خود رسید.

 

چقدر باید نگران باشیم؟ 

پاسخ به این مسئله واقعا دشوار است زیرا داریم در مورد یک پادشاهی منزوی صحبت می‌‎کنیم. کشوری که بسیاری از آزمایش‌های هسته‌ای یا موشکی آن شکست خورده و یا به شکلی مبالغه آمیز در مورد آن صحبت شده است. برای نمونه، پیونگ یانگ در ماه ژانویه سال جاری میلادی ادعا کرد که نخستین بمب هیدروژنی خود را با موفقیت منفجر کرده است، اما کارشناسان بر این باورند که لرزه‌های حاصل از آن آزمایش کوچکتر از شدت لرزه‌های مورد انتظار بوده است. 

 

با این وجود، چنین به نظر می‌رسد که رژیم کیم در حال جمع‌آوری تمام قطعات مورد نیاز برای رسیدن به سلاح اتمی است. کیم حتی اخیرا با یک کلاهک جنگی مینیاتوری عکس گرفت که ابعاد آن برای سوار شدن بر روی یک موشک قاره پیما کاملا مناسب بود. جان شیلینگ، مهندس فناوری هوافضا، می‌گوید: «سیستم آن‌ها اولین بار با موفقیت کار نمی‌کند، اما پشتکار خوبی دارند.» 

 

تحریم‌ها آیا موثر هستند؟

تا الان که نه. شورای امنیت سازمان ملل به تازگی سخت‌گیرانه‌ترین تحریم‌های علیه کره شمالی در دو دهه اخیر را وضع کرده است: ممنوعیت خرید صادرات کره شمالی نظیر زغال سنگ، آهن و مواد معدنی دیگر که منبع اصلی تامین درآمد برنامه هسته‌ای کره شمالی است. 

 

موفقیت و اثرگذاری تحریم‌ها بیش از هر چیز در گروی واکنش چین، مهمترین متحد پیونگ یانگ، است زیرا بیش از 90 درصد تجارت کره شمالی با این کشور صورت می‌پذیرد. چین به صورت رسمی با تلاش کیم جونگ اون برای تبدیل شدن به یک قدرت مهم هسته‌ای مخالفت کرده و هر روز بر نگرانی این کشور راجع به دیکتاتوری کیم افزوده می‌شود. اما مقامات چین هرگز چنین ریسکی را نمی‌پذیرند که کره شمالی را به شکلی تنبیه کنند که در نهایت سقوط کند. این کار موجب بروز هرج و مرج منطقه‌ای شده و میلیون‌ها نفر از اهالی کره شمالی را به بیرون از مرزها و به سمت چین هدایت خواهد کرد. 

 

آمریکا دیگر چه کاری می‌تواند کند؟ 

تقریبا هیچی، مگر تقویت سامانه دفاع موشکی در خاک آمریکا و خارج از آن. مقامات دولت اوباما هفته گذشته اعلام کردند که از سامانه تاد (سامانه موشکی ضد بالستیک) در کره جنوبی استفاده خواهد کرد تا از این طریق مانع تهدید سئول توسط کیم جونگ اون شود. این سامانه قادر است حدود 90 درصد موشک‌های شلیک شده به سمت کره جنوبی را نابود کند، اما حتی اگر یک کلاهک جنگی هسته‌ای از سامانه عبور و با سئول برخورد کند، جمعیتی معادل 420 هزار نفر در سئول زخمی یا کشته خواهند شد. 

 

گری سامور، مشاور پیشین مسائل هسته‌ای کاخ سفید، می‌گوید: «ما به فرآیندی نیاز داریم که بتوانیم به وسیله آن برنامه هسته‌ای کره شمالی را به طور کامل متوقف کنیم.» اما هیچ چیزی از جمله محرک مثبت برای انجام مذاکره نتوانسته مانع رفتار خصمانه کیم جونگ اون شود. 

 

هدف کیم چیست؟ 

مطمئنا نخستین هدف او ماندن در قدرت است ولی اهداف دیگر او کاملا مرموز است. همکلاسی سابق کیم جونگ اون در مدرسه سوئیسی او را «غیر قابل پیش‌بینی» و «متمایل به اعمال خشونت» توصیف کرده است.

 

 

دستگاه اطلاعاتی کره جنوبی اخیرا گزارش داده که کیم جونگ اون بسیار از کنار رفتن از قدرت می‌ترسد و از آنجایی که این دیکتاتور اضطراب خود را با خوردن غذا و مشروبات الکلی جبران می‌کند، وزنش به حدود 130 کیلوگرم رسیده است. وی حتی به دلیل پارانویا شدید خود دست به چندین اقدام وحشیانه در ارتش کره شمالی زده است؛ کیم در سال 2013 شوهر عمه خودش "جانگ سونگ تائک" را اعدام کرد و وی را "خائن" و "نخاله بشریت" خواند. 

 

الکساندر منصورف، تحلیلگر حوزه امنیت بین‌الملل موسسه ناتیلوس، هشدار می‌دهد که اگر این دیکتاتور دمدمی مزاج بداند که حمله‌ای علیهش صورت خواهد گرفت، کاملا غیر قابل پیش‌بینی خواهد شد. منصورف می‌گوید: «پیونگ یانگ احتملا بدترین سناریو را فرض خواهد کرد. به همین دلیل از ترس از دست دادن سلاح اتمی، هر چه سریع‌تر از آن‌ها استفاده خواهد کرد.» 

 

سقوط دیکتاتوری: پس‌لرزه 

یکی از بزرگترین دوراهی‌های پیش روی چین تلاش برای نگهداری اوضاع متحدش با وجود تحریم‌های اقتصادی علیه کره شمالی است، اما این کار باید به شکلی صورت گیرد که تهدیدی برای حکومت کیم پیش نیاید. به اعتقاد کارشناسان، اگر این رژیم سقوط کند، باید منتظر هرج و مرج محض باشیم.



شهروندان به شدت گرسنه کره شمالی به دنبال چپاول منابع خواهند افتاد و خشونت در گولاگ، محل نگهداری 120000 زندانی سیاسی این کشور، اوج خواهد گرفت. میلیون‌ها نفر روانه مرز چین خواهند شد و آمریکا و کره جنوبی باید کشوری مخروب با سیستمی معیوب را اشغال کنند. حتی ممکن است که کیم جونگ اون در واپسین روزهای حضورش در قدرت تصمیم بگیرد که سلاح‌های هسته‌ای خود را در اختیار تروریست‌ها بگذارد یا حتی خودش - به عنوان یک انتقام خودكشى‌ گرايانه‌ - از آن‌ها استفاده کند. 

 

اندری لانکوف، کارشناس مسائل کره شمالی، می‌گوید که سقوط رژیم کنونی کره شمالی احتمالا منجر به بروز یک جنگ داخلی بسیار وحشیانه خواهد شد، درست مانند «سوریه مجهز به سلاح اتمی.» 

 

منبع: The Week 

ترجمه: وبسایت فرادید