آه ٬ دخترکان آب و آیینه…

عروسک‌های جاندار مادرانه‌های ایل…
لیلی‌های درون چوبی و برون استخوانی مادر روزگار…

مرکز بهبودی نیمه اقامتی سرای فرشتگان شهرستان گچساران در استان کهگیلویه و بویراحمد، تنها مرکز ترک اعتیاد بانوان این استان به شمار می آید. با درخواست مسئول فنی این مرکز و به بهانه تولد پاکی سه معتاد (بیمار) بهبود یافته ، پای درد دل‌شان می نشینم .
اولین بانو اینگونه بغضش را باز می کند:

« کمپ خانه اول بهبودیافتگان است ، خانه امن من کو؟ »

یکی دیگر از بانوان بهبود یافته که شش ماه از پاکی دوباره‌اش می‌‌گذشت گفت: در خانواده ای که فروشنده مواد بودند بزرگ شدم. پس از فوت مادر و ازدواج مجدد پدرم ، فضای حاکم بر محل زندگی در شهرمان ، محله ما را به نقطه توجه معامله و رد و بدل کردن مواد مخدر بدل کرده بود . اکثر پسران و جوانان محله در کنار شغل یا بیکاری از فروش مواد روزگار می گذراندند و روزگار دیگران را سیاه می کردند .
با دوستی که مرا با مواد مخدر آشنا کرد در زندان و زمان ملاقات برادرم آشنا شدم. وقتی از ملاقات برگشتیم با آنکه آن روزها تنها ۱۳ سال داشتم درست مقابل چشمانم در تاکسی مواد مخدر تزریق کرد. من هم کنجکاو شدم. اولین باری نبود که تزریق یا مصرف مواد را می دیدم اما حس کنجکاوی من با دیدن مصرف یک زن به وجود آمد .
در معرفی مورد تزریق تمجیزک و نورجیزک را عنوان کرد و من برای اولین بار وقتی مورد تزریق قرار گرفتم تا دو هفته حالت تهوع و سرگیجه داشتم اما میل عجیبی در ادامه کار در من بوجود آمد. تا اینکه که متوجه شدم همان دوست هروئین به من تزریق می‌کرد و تا یکسال مصرف من در دوره زندان بودن برادرم ادامه داشت.
فرزند آخر خانواده بودم و با برادرهایم زندگی می‌کردم و هیچ نظارتی بر روند زندگی ما نبود. طولی نکشید به ساقی مواد تبدیل شدم و مخارج‌ام را علاوه بر پس‌انداز داشتم اما بدبختی عادت عجیب در مصرف انواع مواد و امتحانشان باعث شد انواع حشیش، کراک، شیشه، قرص‌های شیمیایی را عادت روزمره‌ام کنم. این‌ها تا زمانی بود که تنها خواستگارم که مصرف‌کننده هم بود ، پس از هشت سال پافشاری برای ازدواج با مخالفت خانواده مواجه شد، وقتی رفتارهای غیر عادی ام بروز کرد، پدرم مرا به اولین مرکز ترک اعتیاد فرستاد.
یادم هست بر اثر مصرف شیشه ، زن بابایم را در قالب موش می دیدم که هزار سر داشت و روی دیوار تصویرش تکرار می شد ، آن بینوا را کشان کشان تا امامزاده نزدیک محل می بردم و برای توبه کردنش تنبیه اش می کردم.
یکبار هم بر اثر توهم، تمام فضای خانه را پر از مورچه می‌دیدم، یا با پارچه چشمانم را به شدت پاک می‌کردم و خارهای خیالی را از زیر پوست تنم در می آوردم و به خودم آسیب می زدم .