به گزارش آفتاب جنوب،یاسر امینی در یادداشتی نوشت:تطاول به بیت المال، فارغ از هرگونه گرایش سیاسی، همواره از نگاه مردم شدیدا قبیح بوده است. هضم این پدیده مذموم در اوضاع کنونی که خانواده های بیشماری از فرط بیکاری فرزندانشان به ستوه آمده اند، دردناک تر است.

از اینرو، این روزها عبارت فیش های نجومی برخی مدیران دولت از بسامد بالایی در رسانه ها برخوردار است. اگرچه نکوهش چنین دست درازی هایی اساسا تحسین برانگیز است، اما نقد اینگونه تعرض ها از سوی کسانی که نامشان با رفاه بادآورده عجین شده است نه تنها مضحک است بلکه مصداق بارز از آب گل آلود ماهی گرفتن است.

غلامرضا تاجگردون در نامه اخیرش به رییس جمهور پیرامون حقوق های نامتعارف برخی مدیران، بطرز غیرمنتظره ای کوچکترین قصور را متوجه دریافت کنندگان این حقوق های نجومی دانسته است! بر پایه چنین تفکر مخدوشی، محاکمه بابک زنجانی (که اتفاقا تاجگردون هرزگاهی با ذکر پرونده اش در جراید هدفمندانه مانور می دهد) با این شدت و حدت نیز غیرمنصفانه است زیرا مسلما افراد دیگری بستر رانت خواری های او را فراهم ساختند و زنجانی فقط ذی نفع بوده است!

برجستگی تمایل وافر تاجگردون به برخورد قاطع آقای روحانی با «مقصرترین وزیر کابینه» و تاکید بر «گردن نزدن دریافت کنندگان این حقوق ها» در نامه ی مذکور از دو منظر قابل توجیه است؛ یا سودای وزارت اقتصاد و دیگر لقمه های بزرگ تر از دهان را در سر می پروراند! و یا بیم آن دارد که صفدر حسینی های بیشتری به تله بیفتند...!

آقای تاجگردون! اگر برداشت های ناعادلانه از بیت المال واقعا احساسات تان را جریحه دار کرده است، چرا تلویحا خواستار مماشات با این حقوق بگیران زالوصفت شده اید؟ آیا قبول دارید نامه نگاری هایتان، مثل موضع گیری های سیاسی تان، پر از تناقض است؟

شفافیت نامه انتقادی تاجگردون آنگاه کدرتر می شود که مشاجره لفظی بین او و عبدالرضا مصری (نماینده کرمانشاه) در دیماه 91 را در ذهن مرور می کنیم؛ آنجا که تاجگردون سرسختانه خواستار حذف کلمه «نهادهای عمومی غیر دولتی» از قانون ممنوعیت دو شغله بودن کارکنان دولت شد. و مصری هم اینگونه واکنش نشان داد: "وقتی قیچی در دست می گیریم و میخواهیم شاخ و برگهای رانت خواری را ببریم، عده ای صدایشان بلند می شود." کاملا هویداست که سماجت تاجگردون در به کرسی نشاندن پیشنهادش تنها حکایت از این داشت که حذف عبارت فوق، امکان عضویت عمدتا صوری در هیات مدیره موسسات متعدد را برایش میسر می ساخت؛ بنابراین، او براحتی می توانست حقوق چند ده میلیونی به جیب بزند.

 آقای تاجگردون! آیا آن پیشنهاد شما حمایت از فساد و ویژه خواری نبود؟ آیا چون بودجه موسسات خصوصی (از جمله دانشگاه های غیر دولتی، که آن روز خودتان در صحن مجلس مثال زدید) از جیب پاک مردم تامین می شود، باید نسبت به آن اینقدر آزمند بود؟

آیا همین یک مورد، بر قانون گریزی شما مهر تاییدی نمی زند؟ جنابعالی نشان دادید به مبالغ قابل ملاحظه ای که ماهانه دریافت می کنید قانع نیستید، در حالیکه جوانان از شما تحصیلکرده تر و سزاوارتر فراوانی در سراسر کشور وجود دارد که برای دستیابی به چندرغاز درآمد ثابت ماهانه، همچنان اندرخم یک کوچه اند.

آقای تاجگردون! اگر ارث های گزاف تان نبود، چه بسا ولع شما در گرفتن حقوق های نجومی از دوستانتان فراتر بود. کاش بجای ژست های میتی کومان گرفتن، فیش های حقوقی خودتان را نیز ضمیمه آن نامه می کردید؛ شاید دلیل اینکه گوشتان به داد جوانان تبعیض زده حوزه انتخابیه تان بدهکار نیست، این است که خودتان هم پول خوبی دریافت می کنید!

انتهای پیام/م