به گزارش آفتاب جنوب،دروغ در دنيا و آخرت انسان را از رحمت الهی محروم می کند و در ميان مردم، فرد را بی اعتبار می نمايد و اعتماد عمومی را سلب و جامعه را به بيماری نفاق دچار می سازد و از آفات زبان و خراب کننده ايمان است. علت اصلي دروغ، عقده، حقارت و خود کم بيني انسان دروغگو می باشد.

اما باید دانست که این عمل آثار فراوانی به همراه دارد چنانچه از امام سجاد(ع) نقل شده است که ایشان فرموده اند: اِتَّقُوا الكَذِبَ الصَّغيرَ مِنهُ وَالكَبيرَ، فى كُلِّ جِدٍّ وَهَزلٍ فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذا كَذِبَ فِى الصَّغيرِ اجتَرَأَ عَلَى الكَبيرِ؛ از دروغ كوچك و بزرگش، جدّى و شوخيش بپرهيزيد، زيرا انسان هرگاه در چيز كوچك دروغ بگويد، به گفتن دروغ بزرگ نيز جرأت پيدا مى كند.

علاوه بر این حضرت محمد (ص) درباره آثار دروغ در زندگی افراد می فرمایند: اَلكَذِبُ يَنقُصُ الرِّزقَ؛ دروغ، روزى را كم مى كند، و نیز امام موسى كاظم (عليه السلام) در سخمی گرانسنگ بیان می دارند: اَداءُ الاَمانَةِ وَ الصِّدقُ يَجلِبانِ الرِّزقَ، و َالخيانَةُ وَ الكَذِبُ يَجلِبانِ الفَقرَ وَ النِّفاقَ؛ اداى امانت و راستگويى روزى را زياد مى كند و خيانت و دروغگويى باعث فقر و نفاق مى شود.

همچنین امام على (ع) بیان می دارند: يَكتَسِبُ الكاذِبُ بِكَذِبِهِ ثَلاثا: سَخَطُ اللّه عَلَيهِ و َاستِهانَةُ النّاسِ بِهِ و َمَقتُ المَلائِكَةِ لَهُ؛ دروغگو با دروغگويى خود سه چيز بدست مى آورد: خشم خدا را نسبت به خود، نگاه تحقيرآميز مردم را نسبت به خود و دشمنى فرشتگان را نسبت به خود.

پارس ناز