به گزارش آفتاب جنوب،تقریباً پنجاه سال گذشته و با وجود شهرت ژاپنی‌ها به ادب و اخلاق، برخلاف غرب "خانمها مقدمند" هنوز وارد فرهنگ محلی ژاپن نشده است. 

 

اخیراً سفری به شهر عرفانی کیوتو داشتم تا علت موضوع را پیدا کنم. اما اول باید یک گِیشا پیدا می‌کرد. کاری که گفتنش از انجامش آسانتر است. 

 

بسیاری از خبرنگاران چیره‌دست‌تر از من از تلاش برای مصاحبه با یک گیشا دست خالی بازگشته‌اند. مصاحبه با یک گیشا یا حتی سرک کشیدن به دنیای پرزرق و برق و مملو از "گل و بیدهای مجنون" گیشاها تقریباً کاری است غیرممکن. بنابراین وقتی که یکی از دوستانم که در صنعت مد کار می‌کند گفت که شاید بتواند من را به یک گیشا معرفی کند، چند لحظه‌ای نفسم بند آمد. 

 

من و گیشا در یک چایخانۀ سنتی در منطقۀ تفریحی گیون ملاقات کردیم. 

 

ناحیۀ گیون کیوتو

 

گیشاهای عروسک شکل با کیمونوهای پرطمطراق و صورتهایی که با پودر سفید شده، در خیابانهای سنگفرشی بیرون از چایخانه با متانت و انگار که معلقند راه می‌روند. درست مثل قرن هفدهم. 

 

خم شدم تا از دری کوتاه وارد شوم، و بعد انگار که در زمان سفر کرده بودم. 

 

کیکومارو، گیشا مشهور، وقتی که برای مصاحبه وارد شد، ابتدا فروتنانه تعظیم کرد و سپس لهجۀ ملایم کیوتویی گفت: "اُ-کینی" که یعنی تشکر. 

 

سپس، دو زانو روی زیرانداز تاتامی نشست. 

 

 

گیشاها – یا به زبان کیوتویی "گیکو"ها- دقت زیادی به خرج می‌دهند که حتماً سه قدم پشت مرد حرکت کنند. چیزی که حتماً تن فعالان حق رای زنان را در قبر می‌لرزاند. 

 

کیکومارو، سریعاً پاسخ من را می‌دهد: "صبر کن. اگر خوب به این موضوع فکر کنی، خیلی طبیعی است. مردان با شخصیت به این خاطر که خیال می‌کنند خبری است نیست که جلو راه می‌روند. قدیمها به این خاطر که مردم شمشیر داشتند، راه رفتن در بیرون خطرناک بود و ممکن بود اتفاقی برایتان بیافتد. به این خاطر بود که مرد در جلو حرکت می‌کرد." 

 

گیشا با دارا بودن هنرهای ژاپنی نظیر رقص، عود نوازی و نواختن سه‌تار ژاپنی، وظیفه دارد تا مهمانان شخصی را در هنگام شام یا دورهمی سرگرم کند. 

 

کارآموزان گیشا در حال صحبت مشتریان یک رستوران سنتی

 

این مشتریان که اغلب سیاستمدران پرنفوذ یا تاجر هستند، تا وقتی که صورتحساب سنگین ماهانه را دریافت نکرده‌اند، حتی نمی‌دانند که هزینۀ اش چقدر بوده است. 

 

کیکومارو می‌گوید: "مردم فکر می‌کنند که کار پر زرق و برقی است، اما در واقع آزمون قدرت است. گیشاها خیلی پوست کلفت هستند." 

 

در ژاپن، آموزش تا سن 15 سالگی اجباری است. گیشاهای کیوتو، پس از فارغ التحصیلی از مدرسه، ابتدا به عنوان پیشخدمت کار خود را آغاز می‌کنند و خیلی زود به مقام "مایکو" یعنی رقاص می‌رسند. 

 

سپس پنج سال، هنرهای نمایشی، رفتار اجتماعی مناسب و مهارتهای گفتگو را آموزش می‌بینند. آنها معمولاً در حول و حوش 20 سالگی به لقب گیشا نائل می‌شوند. 

 

"مایکو"ها، کارآموزان گیشا شدن

 

با این وجود، سنتهای سختگیرانه‌ای که زندگی حدود 175 گیشایی که در کیوتو کار می‌کنند را احاطه کرده، در تضاد کامل با آزادی و فراق بالی است که زنان ژاپن مدرن از آن بهره می‌برند. من از کیکومارو پرسیدم که آیا تا به حال از مسیری که انتخاب کرده پشیمان نشده است و او با لحن تاثر برانگیز و صادقانۀ گیشاهای کیوتو پاسخم را داد. 

 

او سر تکان داد و گفت: "شما پیوسته آگاهید که زندگیتان نورمال نیست. این سبک زندگی شما را در قالب گیشا می‌ریزد و شما از عموم احساس جدایی می‌کنید. اگر یک مایکو در راهش به یک دورهمی و کیمونو به تن، عده‌ای دختر دبیرستانی هم سن‌اش را در یونیفرم دبیرستان ببیند، به این فکر می‌کند که اینها حتماً دارند می‌روند که بیرون شام بخورند و خودش مجبور است که برود روی کف تاتامی بنشیند. او وقت خصوصی ندارد و با سه چهار دختر دیگر هم ‌اتاق است." 

 

کیکومارو که حالا 31 ساله است، ادامه می‌دهد: "شما برای گیشا شدن سالهای نوجوانیتان را قربانی می‌کنید و بعضی وقتها احساس می‌کنید که دلتان می‌خواهد تسلیم شوید. اما باید بر این احساسات غلبه کنید." 

 

 

گیشاها مجرد زندگی می‌کنند و زمانی که متاهل شوند، باید از این حرفه کنار بکشند. 

 

گیشاها حتی کارهای روزمره‌ای نظیر یک چیزبرگر خوردن ساده را هم باید همچون ماموریتی مخفیانه و پوشش مبدل انجام دهند." 

 

کیکومارو می‌گوید: "ما خیلی باید مراقب تصویری که از خودمان نشان می‌دهیم باشیم. در نتیجه اگر یک مایکو هوس سیب زمینی سرخ کرده بکند، باید لباس جین بپوشیم و بعد به رستوران فست فود آن سر شهر برویم، سیب زمینی را بگیریم و بیاوریم مخفیانه بخوریم." 

 

پرسیدم که آیا در فیسبوک هم هست؟ لبخند زد و جواب داد: "نه، عزیزم." 

 

*آلیستر هیمر، خبرنگار AFP در ژاپن است



منبع: AFP

ترجمه: وبسایت فرادید

انتهای پیام/م