به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب، استان کهگیلویه و بویراحمد به‌عنوان یکی از استان‌های هدف گردشگری در منطقه جنوب کشور سالانه شاهد حضور گردشگران و مسافران زیادی است  که یکی از ویژگی‌های بارز این استان طبیعت بکر و دلنواز بوده که با انواع پوشش گیاهی آراسته‌شده است.

اگرچه بیشترین درختان این پوشش گیاهی را بلوط تشکیل داده که بخشی از بار تاریخی و فرهنگی این دیار را در خود جای‌داده و گویی درخت بلوط بافرهنگ این مردم عجین شده است، درختان بلوط در کهگیلویه و بویراحمد از دیرباز نه به‌عنوان یک درخت بلکه عضوی از زندگی مردم این سرزمین بوده تا جایی که سایه این درخت سقف خانه آن‌ها، ثمرش قوت لایموت و برگ، شاخه و هیزمش نیز مایحتاج زندگی این مردمان بوده است.

بااین‌حال درخت بلوط که به‌عنوان نماد فرهنگی کهگیلویه و بویراحمد شناخته می‌شود، شاهد بی‌مهری‌های زیادی بوده تا جایی که آتش‌سوزی‌ها، احداث جاده‌ها، چرای بی‌رویه دام‌ها، عامل انسانی، تهیه هیزم، طرح‌های عمرانی و بیمارهای های درختان بلوط در سال‌های گذشته ضربه‌های جبران‌ناپذیری به این درخت و طبیعت این سرزمین زده است.

با همه این بی‌مهری‌ها هنوز هم می‌توان سایه‌سار درختان سر به فلک کشیده بلوط را در جای‌جای کهگیلویه و بویراحمد مشاهده کرد که به‌رغم رنگ‌زردی که بر چهره دارند ولی ایستاده‌اند و هنوز هم یادآور خاطرات خوب و بد برای مردمان این دیار هستند. در خطه زاگرس از گذشته‌های بسیار دور درخت بلوط نیازهای اساسی عشایر و روستاهای این مناطق را برآورده می‌ساخته است و درزمینهٔ خوراک دام و انسان این گیاه دارای اهمیت فراوان بوده است، دانه‌های گیاه بلوط غذای خوبی برای تغذیه دام‌ها در زمستان است و این گیاه دارای پروتئینی نزدیک به جو و ذرت بوده که ازنظر غذایی دارای اهمیت است.

با این تفاسیر نیز باید بر درختان کهن‌سال و راست‌قامت بلوطی که در مناطق مختلف کهگیلویه و بویراحمد «ایستاده می‌میرند» نوحه سر دارد و خاک عزا بر سر زد، دیگر از بلوط‌های سرزمین زاگرس چیزی باقی نمانده است. درختانی بی‌رمق که با کُند بادی از پای درمی‌آیند. بدنی سوخته و تفتیده، محل درآمد انسان‌های بی‌مسئولیتی هستند که با سوختن شیره جان این درختان منقل‌های بی‌شماری را روشن و داغ می‌کنند.

امروز نیز طبیعت و منابع ملی کهگیلویه و بویراحمد به بهانه‌های مختلف تخریب و به تاراج می‌روند، درحالی‌که بلوط میراث کهن منطقه زاگرس است و اگر کاشان را به اسم گلاب آن می‌شناسند بلوط معرف حوزه زاگرس نشین و برگ بلوط نماد استان کهگیلویه و بویراحمد است. این استان با داشتن ۲۰ درصد از جنگل‌های حوزه زاگرس همواره محل جنگ و ستیز طبیعت دوستان و زمین‌خواران بوده است و حدود ۸۰ درصد پوشش جنگلی استان زیرپوشش بلوط و ۲۰ درصد باقی‌مانده شامل درختچه‌های بنه، ارس، زالزالک، زبان‌گنجشک، کیکم و بادام وحشی است.

هرساله تعداد زیادی از درختان بلوط به علت آتش‌سوزی‌ها، بیماری زغالی یا بروز سایر بیماری‌ها، قطع بی‌رویه درختان به دلایل مختلف ساخت‌وساز، احداث جاده ارتباطی، تعریض زمین‌های کشاورزی، خانه‌سازی، ایجاد سنگ‌شکن‌های کوهی، تهیه زغال توسط اهالی روستایی و بومی، آتش روشن کردن گردشگران در طبیعت، کوه خواری و زمین‌خواری از بین می‌رود.

یکی از سوغاتی‌های گردشگران در دل طبیعت این استان متأسفانه روشن کردن آتش در طبیعت و رها کردن آن و سوختن جنگل‌های کهگیلویه و بویراحمد در جهل و نادانی برخی از این افراد است اما بر اساس شواهد و دلایل برخی از آتش‌سوزی‌ها در جنگل‌های استان عمدی است درحالی‌که به گفته کارشناسان رشد و تکامل یک نیمچه بلوط ۱۰۰ تا ۱۵۰ سال طول می‌کشد گاهی یک فرد به علت عدم آگاهی درختان بسیاری را فقط برای روشن کردن آتش کوچکی و تأمین غذای روزانه احشام خود نابود می‌کند و بی‌خبر از اینکه سال‌ها باید بگذرد تا شاید دوباره این درخت رویشی داشته باشد.

بسیاری از کارشناسان بر این عقیده‌اند که آتش‌سوزی‌ها، خشک‌سالی، ریز گردها، تغییر اقلیم و دخالت‌های انسانی اثرات سویی بر جنگل‌های زاگرس ازجمله استان کهگیلویه و بویراحمد گذاشته است و منجر به کاهش سطح و درصد تاج پوشش و زادآوری طبیعی شده است.

این کارشناسان این‌گونه بیان می‌کنند که در سال‌های اخیر به دلیل تغییرات اقلیمی که در همه مناطق ازجمله زاگرس اتفاق افتاده است، گیاهان ازنظر فیزیولوژیک ضعیف شده‌اند این موضوع در منطقه زاگرس به‌ویژه زاگرس میانی و جنوبی بر فرایند متابولیسمی درخت‌زارهای بلوط اثر گذاشته است و مجموع این عوامل، شرایط را برای به وجود آمدن گونه‌های مهاجم مساعد می‌کند و هنگامی‌که درخت ضعیف می‌شود گونه‌هایی مانند سوسک‌های چوب‌خوار و انواع قارچ‌ها به درخت بلوط حمله می‌کنند.

کارشناسان می‌افزایند که سوسک‌های چوب‌خوار، تنه درخت را سوراخ و از این طریق قارچ‌ها به زیر تنه درخت نفوذ پیدا می‌کنند. در مراحل اولیه نفوذ قارچ بیماری‌زا از درخت شیرابه‌های سفیدرنگ خارج شود که به‌مرورزمان تغییر رنگ می‌دهد و سیاه می‌شود و شبیه زغال به نظر می‌رسد. بیماری «زغال بلوط» درنهایت درخت را از بین می‌برد؛ بنابراین عامل اولیه از بین رفتن درختان بلوط منطقه زاگرس تنش‌های ناشی از تغییر اقلیم است و عامل ثانویه نیز وجود گونه‌های مهاجمی است که این درختان را از بین برده است.

اگرچه بسیاری از کارشناسان بازهم معتقدند که برای درمان بلوط‌هایی که به این بیماری دچار شده‌اند باید از روش‌های سازگاربامحیط‌زیست مانند کنترل بیولوژیک و کاهش تنش‌هایی که سبب آسیب به گونه‌های درختی می‌شود، استفاده کرد. کاهش ریز گردها، مبارزه با قارچ‌ها و آفت‌ها در مراحل اولیه از شیوه‌های کنترل آفات است. ولی در حال حاضر حداقل کاری که می‌توان انجام داد کاهش تنش‌های محیطی بر اکوسیستم درخت‌زار زاگرس است.

بر این اساس استان کهگیلویه و بویراحمد به‌عنوان استان چهارفصل در کشور و جهان شناخته‌شده و این استان نام خود را مدیون طبیعت بکر و مواهب خدادادی است، جنگل‌های بلوط بخشی از این طبیعت سحرانگیز را شامل می‌شود که سالانه تعداد زیادی از گردشگران در سایه این درختان می‌آرامیدند و اگر قطع درختان به هر بهانه و تخریب منابع ملی این‌گونه پیشروی کند شاید فردا دیگر درختی نباشد پس می‌طلبد نه‌تنها رسانه‌های خبری بلکه دوستداران طبیعت، سازمان‌های مردم‌نهاد و مسئولان ملی و محلی بیش‌ازپیش در راستای نهادینه کردن فرهنگ احترام به درخت و مراقبت از آن‌ها بکوشند تا بیش از این شاهد از بین رفتن منابع و سرمایه‌های ملی نباشیم.

انتهای خبر/