به گزارش آفتاب جنوب،

یکی از روزهای شاد ایرانیان، پس از هشت سال دفاع غیرتمندانه، رقم خورد. 

در و دیوار این دیار نیز، همچون ساکنانش در این شادی سهیم شدند. مردم در تلاطم آب و جارو کردن کوچه ها و آماده کردن اسپندان ها بودند. از هر کوی و برزن عطر اسپند و دود و صدای هلهله و شادی بلند بود . 

کودکان بر سر شانه های مردان و زنان پا به پای آنها با اشک شوق و لبخندی که از ته دل بر می آمد به انتظار مسافران از بند رها شده ، نشسته بودند. 

حال که زمان وصل و دیدار با وطن و خانواده و دوست و آشنا فرا رسیده بود؛ وطن آغوش خود را برای دربرگرفتن این تندیس های مقاومت و بردباری گشوده بود تا غبار خستگی چندین سال دوری از یار و دیار را از شانه های آنها بروبد. 

آری از پرستوهای مهاجری سخن می رانیم که وارثان همرزمان شهید خود بودند تا یاد آنها هیچگاه از لوح وجودمان محو نگردد. بازگشت آزادگان به ایران زمین به بازگشت یوسف به کنعان می ماند که تابش نور امید را به این دیار؛ ارمغان آورد. 

آزادگان آمدند تا به همراهی آنها، ایران را در برابر طمع ورزان بیگانه بیمه کنیم و همچون نیاکانمان همه تلاش خود را در جهت سازندگی و آبادانی میهنمان در صحنه های مختلف اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی به کار بندیم. غیورمردان صبور دست مریزاد.

یادی از آن روز در نشانی: 

http://irnafilm.ir/NSite/FullStory/News/?Id=10786

انتهای پیام /*