به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،روح االله قابضی-هفته گذشته همایش ملی مسئولیت اجتماعی در صنعت نفت در تهران برگزار شد توفیق سنخرانی و حضور در پانل تخصصی این همایش را داشتم، عنوان سخنرانی حقیر چالش ها و مسائل اجتماعی و زیست محیطی دارای اهمیت در مناطق نفتی ایران و تدابیر حاکمیتی بود.

با توجه به تجربه ملموسی که در گچساران به عنوان یکی از شهرهای نفتی ایران داشتم نکاتی را در این همایش مطرح کردم.با توجه به اهمیت و ابعاد مختلف و گستردگی مباحث مطرح شده در سخنرانی مذکور انشاء الله در سلسله یادداشت هایی در همین سایت به تشریح ابعاد موضوع خواهم پرداخت.

این بخش اختصاص به مسئولیت صنعت نفت در حوزه محیط زیست با نگاه خاص به این موضوع در شهر نفتی گچساران دارد.مسئولیت اجتماعی شرکتها به عنوان مسئولیت شرکت در قبال جامعه، افراد انسانی، و محیطی است که سازمان در آن فعالیت دارد بر می گردد .

مسئولیت اجتماعی شرکت

مسئولیت اجتماعی شرکت ها به درک تاثیرات اقتصادی، اجتماعی و زیست‌ محیطی کسب‌و‌کار و فعالیت بر دیگران و محیط اشاره دارد، به عبارت خیلی ساده تر مسئولیت اجتماعی هر بنگاه یا شرکت یا سازمان به این موضوع اشاره دارد که شرکتها به ازای بهره مندی از منابع هر منطقه و مشکلاتی که برای ساکنان هر منطقه ایجاد می کنند چه مکانیسم های جبرانی برای ساکنان منطقه و محیط زیست منطقه ایجاد کرده اند و چگونه بخشی از مشکلات ایجاد شده توسط خود را جبران می کنند.

یکی از مشکلاتی که شرکتهای تولید نفت و گاز برای مناطق نفتی ایجاد کرده اند مشکلات زیست محیطی است، منظور مشکلاتی است که برای آب ، هوا و خاک مناطق نفت خیز ایجاد کرده اند.

امروز درمنطقه گچساران و در جوار تاسیسات نفتی وجود برخی آلاینده ها های نفتی مثل سولفید هیدروژن چندین برابر آلایندگی استاندارد و حد مجاز است.با تجربه چندین ساله ای که در پژوهشگاه صنعت نفت دارم و خیلی از تاسیسات نفتی در گچساران و مناطق نفت خیز جنوب را بازدید کرده ام در این خصوص واقعا وضعیت نامطلوبی وجود دارد و موضوع ناراحت کننده تر این که در اعتباراتی که در همین راستا برای مسئولیت اجتماعی نفت سالانه در نظر گرفته می شود کمترین توجه به این موضوع چه در بخش پروژه های پژوهشی و چه در بخش پروژه های اجرایی شده است.

البته محیط زیست در کل کشور مظلوم است اما در مناطق نفتی نیز مظلومتر است.مردم در این مناطق در معرض انواع آلاینده های نفتی قرار دارند و سلامت آنها درخطر جدی قرار دارد. به طوری که بخش زیادی از مرگ و میر مردم در این مناطق ناشی از همین آلاینده هاست و متاسفانه فکری به حال آنها نمی شود و آنچه در اولویت قرار دارد تولید و صادرات نفت است.

صنایع نفت و گاز به لحاظ ماهوی آلاینده هستند اما مسئولیت اخلاقی و اجتماعی صنعت نفت ایجاب می کند به سلامت مردم این مناطق توجه بیشتری مبذول نموده و نسبت به اجرای طرحهای زیست محیطی و بهبود سلامت مردم توجه بیشتری نشان دهند.

موضوع بعدی بحث آب است

همه می دانیم به دلیل کاهش بارندگی در سنوات اخیر بحران کم آبی و بی آبی در کشور و استان ما جدی است.یکی از موضوعات مهم در منطقه گچساران و به طور خاص دشت امامزاده جعفر موضوع چاه های آب شرکت نفت گچساران است.

تعداد زیادی چاه عمیق در جوار زمینه های زراعی مردم چندین سال است که جهت تامین آب شرب منازل مسکونی شرکت نفت گچساران حفر گردیده و به طور شبانه روزی از آب این دشت برداشت می کنند به طوری که در نتیجه فعالیت چاه های شرکت نفت سطح آب در این دشت پایین رفته و برخی چاه های کشاورزی منطقه خشک گردیده است.

 در خصوص چاه های فعال نیز کشاورزان منطقه که تنها منبع درآمدی آنها کشاروزی است با محدودیت در کاشت تابستانه روبرو شده اند.این چاه ها به طور کلی اکوسیستم آبی منطقه را تحت تاثیر قرار داده و بحران کم آبی در این منطقه احساس می شود.این موضوع مدتی پیش تحصن و اعتراض کشاورزان طایفه نارک و فعالان محیط زیست را به همراه داشت و در آینده ای نزدیک نیز تحصن بزرگتری برای اعتراض به چاه های شرکت نفت برنامه ریزی شده است .

شرکت نفت گچساران در راستای ایفای مسئولیت اجتماعی خود و به منظور جلوگیری از سایر پیامدهای این موضوع باید فکری اساسی بکند و موضوع تامین آب برای منازل مسکونی خود را از طرق دیگری پیگیری کند و بیش از این موجبات نارضایتی کشاورزان و بدگمانی نسبت به فعالیت صنعت نفت در منطقه را فراهم نکند.

مردم منطقه نارک و سایر کشاورزان دشت امامزاده جعفر مردم نجیبی هستند اما این نجابت و صبر هم حدی دارد.

انتهای پیام/م