به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،علی  کاظم پور-شاید به جرات و با صراحت تمام بتوان گفت بعد از افشای فیش‌های نجومی برخی از مدیران در سال ۹۵، حادثه پلاسکوی تهران دومین اتفاقی بود که در یک سال اخیر مردم ایران شاهد آن بوده‌اند.

شکی نیست که حوادث در تمام کشورهای پیشرفته و روز دنیا نیز در حال روی دادن است و حوادث آنگونه پیش نمی‌رود که ما بخواهیم سریعا جلوی وقوع آن را بگیریم، اما در این بین نکاتی وجود دارد که می‌شود با اجرای آن از بوجود آمدن چنین حوادثی جلوگیری به عمل آورد.

سالهای سال است با کلمه پدافند غیرعامل در جلسات و سمینارها و همایش‌ها روبرو هستیم و چنان برای آن اجبار گذاشته ایم که خوب به خاطر دارم بعد از عادتی که مدیران داشتند و این جلسه را پس از چندین دقیقه ترک می‌کردند مسئول برگزاری اعلام می‌کرد کسانی که فقط تا پایان حضور داشته باشند به آنها گواهی دوره پدافند غیرعامل اهدا می‌شود.

سالهاست چشمانمان را بروی بسیاری از موارد این چنین بسته‌ایم و عبور کرده‌ایم.آیا با خود فکر کرده‌ایم چه بسا اگر ذره‌ای به فکر هم وطنان دیگرمان بودیم امروز شاهد بروز حادثه‌ای چون پلاسکوی تهران نبودیم.

سالهاست در شرکت‌ها و سازمان‌ها همایش پدافند غیر عامل برگزار می‌شود تا کارمندان ساعتی در کنار هم باشند و همیشه به یاد دارم سخنران این همایش در تعریف پدافندغیرعامل که مشخص است و همگی برداشت شده از صفحات گوگل هستند بیان می‌کند، پدافند غیرعامل مجموعه اقدامات غیر مسلحانه است که موجب افزایش بازدارندگی، کاهش آسیبها، تداوم فعالیت‌های ضروری، ارتقای پایداری ملی و تسهیل در مدیرت بحران می‌شود.

حال سوال من این است آیا به جز این همایشات و مراسمات پدافند غیرعامل چیزی گفته می‌شود باید بپذیریم و قبول کنیم سال‌ها راه را اشتباه رفته‌ایم.
امروز نه فقط مسئولان بلکه من و تو به عنوان شهروند این کشور در پدید آمدن چنین فاجعه‌ای مقصر هستیم،امروز باید بپذیریم اگر امروز شاهد بروز چنین حوادثی هستیم این نتیجه عملکرد دیروز ما در انتخابمان موجب شده که چنین حوادثی را رقم زده است و خواهد زد.

آری آنروز که متخصصان و آنانی که حاضرنبودند برسر منافع مردم ذره‌ای عقب بکشند و در صحنه انتخابات حضور داشتند، من و تو شهروند یا به خاطر خط مان و حزب مان و یا به دلیل معروفیت عده‌ای دیگر پا برروی آنها نهادیم و عبور کردیم و امروز نتیجه کار خود را مشاهده می‌کنیم.

نمی‌دانم چنین فاجعه‌ای آیا درس عبرتی خواهد بود یا خیر اما آیا براستی وقت آن نرسیده است کمی در نوع انتخاباتمان تجدید نظر کنیم،و اما آن جا تهران بود وپایتخت ایران، حادثه پلاسکو و شهادت جمعی از آتش نشانان در این حادثه که باید گفت چنین حوادثی تلنگری به همه مسولان و شهروندان بود.

در حالی شاهد بروز چنین حوادثی هستیم که اگر کمی به اطراف خود نگاه کنیم متوجه خواهیم شد که اگر خدای نکرده حادثه‌ای شبیه این و حتی کوچکتر از آن در شهرهای ما حادث شود کنترل آن از دست ماموران ومجاهدان آتش نشانی خارج است آن هم صرف به دلیل نبود تجهیزات روز آتش نشانی.

بعد از به وجود آمدن حادثه پلاسکو هر روز برروی خبرگزاری ها شاهد مصاحبه‌هایی از سوی شهرداران هستیم که در مصاحبه خود بیان می‌کنند و از مشکلات ونبود تجهیزات ایمنی می‌گویند.

سالها پیش بود که براساس احساس وظیفه از شهردار وقت گچساران سوال کردم برچه اساس و معیاری به ساختمان‌های کوچه داروخانه شبانه روزی گچساران مجوز ساخت داده‌اید؟آیا با خود فکر نکرده‌اید که اگر حادثه آتش سوزی در این کوچه اتفاق بیفتد شما فقط باید شاهد سوختن آن باشید.

و امروز نیز مشاهده می‌کنیم در خیابان اصلی شهر ودیگر نقاط شهرگچساران ساختمان‌های چند طبقه در حال ساخت هستند بی‌آنکه به مردم و صاحبان آنها بگوییم که اگر حادثه‌ای برای ساختمان روی بدهد ماموران ما فقط نظاره‌گر خواهند بود.

آیا با خود سوال کرده‌اید ، آتش نشان‌های استان کهگیلویه و بویراحمد به دستگاه و ماشین تلسکوپی مجهز هستند یا خیر؟امروز نه فقط در گچساران بلکه در اغلب شهرهای کشورمان با چنین مشکلاتی روبرو هستیم که اگر خدای نکرده حادثه‌ای رخ دهد فاجعه‌ای بزرگ را رقم خواهد زد.

امروز باید از شهرداران سوال کرد برچه اساس و مبنایی مجوز ساخت ساختمان‌های چندین طبقه را در جنوب کشور می‎‌دهید،آیابهتر نیست نگاهی به امکانات و تجهیزات ایمنی خود داشته باشید.

آیا بهتر نیست شورای شهر بجای ورود به استعفا و هزاران بحثی که هیچ منفعتی برای مردم ندارد، قبل از این اتفاق قاطعانه ورود می‌کردند؟.

نمی‌دانم چه کسی پاسخ خانواده‌ها ، فرزندان و مادران داغداری را می‌دهد که عزیزانشان در حادثه پلاسکو جانشان را از دست داده اند اما این حادثه تلنگری بود که شاید دیگر مسئولان ما به خود بیایند.

و شاید پس از مصاحبه‌های مدیرعامل‌های آتش نشانی و شهرداران شهرهایمان باید گفت ساختمان پلاسکو تهران مثال همان زخم چرکین بود که سرباز کرد تا هم تلنگری باشد وهم ما را هوشیارتر کند.

انتهای پیام/م