به گزارش آفتاب جنوب،ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﻪ ﺧﺮﺩﺍﺩ ﻣﺎﻩ ۱۳۹۵ ﻧﯿﺰ ﻭﺍﺭﺩ ﺷﺪﯾﻢ ﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺣﺪﻭﺩ ۵ ﺭﻭﺯ ﺗﺎ ﻭﻗﻮﻉ ﯾﮏ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩ ﻣﻬﻢ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺭﻭﯾﺪﺍﺩﯼ ﮐﻪ ﻃﯽ ﺣﺪﻭﺩ ﺳﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﯿﺮ ﺣﺮﻑ ﻭ ﺣﺪﯾﺚﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻥ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﻫﺰﯾﻨﻪﻫﺎﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﻧﯿﺰ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺁﻥ ﺻﻮﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ .ﺍﯾﻦ ﺭﻭﯾﺪﺍﺩ ﻣﻬﻢ، ﻫﻤﺎﻥ ﺁﻏﺎﺯ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺩﻫﻤﯿﻦ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻮﺟﻬﺎﺕ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﻭ ﺣﺘﯽ ﻣﻨﻄﻘﻪﺍﯼ ﻭ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺭﺍ ﻧﯿﺰ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﻄﻮﻑ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ .

ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﻧﻬﻢ ﻭ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﮐﻪ ﻃﯽ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺧﯿﺮ ﺑﻪ ﻭﻋﺪﻩﻫﺎﯼ ﺩﻭﻟﺖ ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ ﺩﻝﺧﻮﺵ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﻣﺠﻠﺲ ﻧﻬﻢ ﺭﺍ ﺳﺪ ﺭﺍﻩ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﮐﺘﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﻣﯽﺩﯾﺪﻧﺪ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺘﺢ ﺑﻐﺪﺍﺩ ‏(ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﺧﺎﺿﺮ ﻓﺘﺢ ﺭﯾﺎﺽ ‏) ﻣﻬﻢ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻣﺘﻮﻫﻤﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ !

ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺩﮐﺘﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﻣﯿﺪﻫﺎﯼ ﻓﺮﺍﻭﺍﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺩﺭ ﺍﻓﮑﺎﺭ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩ، ﺑﺎ ﺁﻏﺎﺯ ﺑﺮﺧﯽ ﺩﯾﺪﺍﺭﻫﺎﯼ ﺩﻭ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻭ ﺍﻣﺮﯾﮑﺎ، ﻣﻮﺟﺐ ﺩﻝﺧﻮﺷﯽ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﮔﺮﺩﯾﺪ . ﺑﺎ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﺬﺍﮐﺮﺍﺕ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﻭ ﺭﺳﯿﺪﻥ ﺑﻪ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﻫﺴﺘﻪﺍﯼ ﯾﺎ ﻫﻤﺎﻥ ﺑﺮﺟﺎﻡ ، ﺍﻣﯿﺪﻫﺎ ﻭ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﻮﻗﻌﺎﺕ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻥ ﺍﯾﺮﺍﻧﯽ ﭼﻨﺎﻥ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻮﻫﻢ ﺩﻻﺭ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﻮﻣﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻫﺰﺍﺭﻣﯿﻦ ﺭﻭﺯ ﻋﻤﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ ﻧﯿﺰ ﻣﺘﺼﻮﺭ ﺷﺪﻧﺪ !

ﺍﻣﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻣﺎﻩ ﺍﺯ ﺗﻮﺍﻓﻖ ﺑﺮﺟﺎﻡ، ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺯ ﺗﻮﻫﻤﺎﺕ ﺑﺮﺟﺎﻣﯽ ﺍﺯ ﺫﻫﻦ ﺍﯾﺮﺍﻧﯿﺎﻥ ﺭﺧﺖ ﺑﺮﺑﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺁﻥ ﻧﺎﺍﻣﯿﺪﯼ ﻭ ﯾﺄﺱ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﺁﻣﺪﯼ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺷﻬﺮﻭﺍﻥ ﻧﻘﺶ ﺑﺴﺖ . ﺩﻭﻟﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻓﻊ ﺍﯾﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻪ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﺗﻬﯿﯿﺞ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻥ ﺍﺯ ﻃﺮﯾﻖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﻭﯼ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﻣﺠﻠﺲ ﻧﻬﻢ ﺭﺍ ﻋﺎﻣﻞ ﺳﺪ ﺭﺍﻩ ﺑﻬﺒﻮﺩ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﺴﯿﺮ ﺑﺮﺟﺎﻡ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺎﻥ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻓﻀﺎﯼ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﺪ .

ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻫﻔﺘﻢ ﺍﺳﻔﻨﺪ ۱۳۹۴ ﻭ ﺩﻫﻢ ﺍﺭﺩﯾﺒﻬﺸﺖ ۱۳۹۵ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺩﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮﺍﺕ ﻋﻤﺪﻩ ﺩﺭ ﻃﯿﻒﺑﻨﺪﯼ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ، ﻣﻮﺟﺐ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﺍﯾﻦ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﻭﻟﺖ ﺩﻫﻢ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻣﺠﻠﺴﯽ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻭ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﻄﯿﻊ ﺩﺭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺑﺮﺟﺎﻡ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ .

ﺍﯾﻦ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﯿﺎﺳﺘﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺳﯿﺎﺳﺘﮕﺬﺍﺭﺍﻥ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺩﻭﻟﺖ ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ ﺍﺯ ﻓﺮﺩﺍﯼ ۲۴ ﺧﺮﺩﺍﺩ ۱۳۹۲ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺩﮐﺘﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﻓﮑﺮ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﯼ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ ﻭ ﯾﮑﺪﺳﺖ ﺳﺎﺯﯼ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﯾﺰﯼ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ .

ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻓﺮﺁﯾﻨﺪﻫﺎﯼ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻭ ﺁﻏﺎﺭ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﺠﺎﻟﺲ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻫﯿﺄﺕ ﺭﺋﯿﺴﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺭﺋﯿﺲ ﻣﺠﻠﺲ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﺭﺅﺳﺎﯼ ﻗﻮﺍﯼ ﺳﻪﮔﺎﻧﻪ ﮐﺸﻮﺭ ﺩﺍﻧﺴﺖ . مﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ ﺍﺯ ﺣﯿﺚﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺋﯿﺲ ﻭ ﻫﯿﺄﺕ ﺭﺋﯿﺴﻪ ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﺑﻬﺎﻣﺎﺕ ﻭ ﺣﺴﺎﺳﯿﺖﻫﺎﯼ ﺑﺴﯿﺎﺭﯼ ﺍﺳﺖ .

ﺑﺮﺍﯼ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﺩﻭ ﮔﺰﯾﻨﻪ ﺷﺎﺧﺺ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ :

– ﺩﮐﺘﺮ ﻣﺤﻤﺪﺭﺿﺎ ﻋﺎﺭﻑ : ﮐﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﻭ … ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﯾﮏ ﺩﻭﺭﻩ ﻣﻌﺎﻭﻧﺖ ﺍﻭﻝ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﻩ ﺩﻭﻡ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ۱۳۹۲ ﻧﯿﺰ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺩﺭﺍﯾﺖ ﺧﺎﺹ ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﺪﻡ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ، ﻃﯽ ﯾﮏ ﺗﺎﮐﺘﯿﮏ ﺣﺴﺎﺏ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺗﺤﺖ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﮔﺬﺷﺘﮕﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﻪ ﻧﻔﻊ ﺩﮐﺘﺮ ﺣﺴﻦ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺍﺯ ﺭﻗﺎﺑﺖﻫﺎ ﮐﻨﺎﺭﻩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﺩﮐﺘﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﺍﻋﻼﻡ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .

ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺣﻀﻮﺭ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺩﻭﻡ ﻭ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﺎﻧﺪﯾﺪﺍﻫﺎﯼ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﺐ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﺑﺰﺭﮔﺎﻧﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺁﯾﺖﺍﻟﻠﻪ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﺭﻓﺴﻨﺠﺎﻧﯽ ﻭ ﺣﺠﺖﺍﻻﺳﻼﻡ ﺧﺎﺗﻤﯽ، ﺍﺯ ﺷﺎﻧﺲ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻭ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺩﻭﺭ ﺩﻭﻡ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ، ﭼﺸﻢﭘﻮﺷﯽ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .

ﺣﻀﻮﺭ ﻭ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎﯼ ﺳﻨﮕﯿﻦ ﺩﮐﺘﺮ ﻋﺎﺭﻑ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ، ﺍﺯ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﺎ ﮔﻤﺎﻧﻪﺯﻧﯽﻫﺎﯾﯽ ﭘﯿﺮﺍﻣﻮﻥ ﺣﻀﻮﺭ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺍﻋﻼﻡ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺩﻭﺭ ﺍﻭﻝ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺩﺭ ۷ ﺍﺳﻔﻨﺪ، ﭘﺮ
ﺭﻧﮓﺗﺮ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺒﺎﻥ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﺭﺍ ﺣﻖ ﻣﺴﻠﻢ ﺟﻨﺎﺡ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﮐﺘﺮ ﻋﺎﺭﻕ ﻗﻠﻤﺪﺍﺩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .

– ﺩﮐﺘﺮ ﻋﻠﯽ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ : ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻭﺯﺍﺭﺕ ﺍﺭﺷﺎﺩ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻃﯽ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺩﻭ ﺩﻫﻪ ﺍﺧﯿﺮ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﻭ ﺧﺒﺮﺳﺎﺯﺗﺮﯾﻦ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪﺍﻧﺪ . ﺍﺯ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺑﺮ ﺻﺪﺍ ﻭ ﺳﯿﻤﺎﯼ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼﺍﺳﻼﻣﯽ ﮐﻪ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯽﺗﻮﺍﻥ ﻫﻢﻃﺮﺍﺯ ﺑﺎ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﻗﻮﺍﯼ ﺳﻪﮔﺎﻧﻪ ﺩﺍﻧﺴﺖ ﺗﺎ ﺩﺑﯿﺮﯼ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﻋﺎﻟﯽ ﺍﻣﻨﯿﺖ ﻣﻠﯽ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻭﺭﻭﺩ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﻭ ﮐﺴﺐ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﺭﺍﯼ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻫﺸﺘﻢ ﻭ ﻧﻬﻢ ﮐﻪ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﯾﮑﯽ ﺍﺯﺳﺮﺍﻥ ﻋﺎﻟﯿﺮﺗﺒﻪ ﻧﻈﺎﻡ ﻃﯽ ﺩﻭ ﺩﻫﻪ ﺍﺧﯿﺮ ﺛﺎﺑﺖ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺳﺖ .

ﻋﻠﯽﺭﻏﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻗﺎﺑﺖﻫﺎﯼ ﺩﺍﺧﻠﯽ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍﯾﺎﻥ ﻋﻠﯿﻪ ﺩﮐﺘﺮ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﻭ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﻋﻠﯿﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺟﺮﯾﺎﻥﻫﺎﯼ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍ، ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻥ ﻗﻢ ﺑﺎﺭ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ ﻓﺮﺳﺘﺎﻧﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺷﺎﻧﺲ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﮐﻮﺭﺩ ﺳﻪﮔﺎﻧﻪﺳﺎﺯﯼ ‏(ﻫﺖ ﺗﺮﯾﮏ ‏) ﻣﺘﻮﺍﻟﯽ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﺭ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ .

ﺭﻗﺎﺑﺖﻫﺎ ﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺍﺻﻠﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﯾﻌﻨﯽ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍﯾﺎﻥ ﻭ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺒﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﮐﺴﺐ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﻣﻬﻢ ﻭ ﺣﺴﺎﺱ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ، ﺩﺍﺭﺍﯼ ﺍﺑﻬﺎﻣﺎﺗﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻬﻢﺗﺮﯾﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮﺩﻥ ﺟﻨﺎﺡﺑﻨﺪﯼ ﺩﻗﯿﻖ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﻨﺘﺨﺐ ﻭ ﻋﺪﻡ ﺷﻔﺎﻓﯿﺖ ﮔﺮﺍﯾﺶﻫﺎﯼ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺟﻨﺎﺣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﺩﺍﻧﺴﺖ .

ﻋﻠﯽﺭﻏﻢ ﺗﻤﺎﻡ ﺍﺩﻋﺎﻫﺎﯼ ﻃﺮﻓﯿﻦ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ ‏( ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍ ﻭ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺐ ‏) ، ﺗﻌﺪﺍﺩ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪﮔﺎﻥ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ ﺗﺎﮐﻨﻮﻥ ﮔﺮﺍﯾﺶ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺍﮐﺴﯿﻮﻥ ﺍﻣﯿﺪ ﻭ ﺗﺪﺑﯿﺮ ‏( ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺒﺎﻥ ‏) ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻧﯿﺰ ﺩﺭ ﻣﻮﺿﻊﮔﯿﺮﯼ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﻫﯿﺄﺕ ﺭﺋﯿﺴﻪ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺭﺋﯿﺲ ﻣﺠﻠﺲ، ﻣﺮﺩﺩ ﻭ ﺩﻭ ﺩﻝ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺩﺭ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﺑﻪ ﺁﻗﺎﯼ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﺭﺃﯼ ﺑﺪﻫﻨﺪ .

ﺑﺮﺧﯽ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﻭ ﺗﻮﺻﯿﻪﻫﺎﯼ ﻧﻈﺮﯾﻪﭘﺮﺩﺍﺯﺍﻥ ﻭ ﺗﺌﻮﺭﯾﺴﯿﻦﻫﺎﯼ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺐ ﻭ ﺣﺎﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ ﻧﯿﺰ ﺑﺮ ﺍﺑﻬﺎﻣﺎﺕ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﺋﯿﺲ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﻧﻈﺮﯾﻪﭘﺮﺩﺍﺯﺍﻥ ﻭ ﺣﺎﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻪ ﺷﺪﺕ ﺑﺮ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺩﮐﺘﺮﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺭﺋﯿﺲ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﯾﮏ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﺮﺍﯼ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﻭ ﺣﺎﻣﯿﺎﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ .

ﭼﺮﺍ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺩﮐﺘﺮ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﻣﻮﺭﺩ ﻭﻓﺎﻕ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺗﺌﻮﺭﯾﺴﯿﻦﻫﺎﯼ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺐ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ؟

ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﺁﯾﺪ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺐ ﻭ ﺗﺌﻮﺭﯾﺴﯿﻦﻫﺎﯼ ﺍﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺑﺎ ﯾﮏ ﺁﯾﻨﺪﻩﻧﮕﺮﯼ ﮐﻪ ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺍﻓﻖ ﺁﻥ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ۱۳۹۶ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ، ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﺩﮐﺘﺮ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻧﺎﻣﺴﺎﻋﺪ ﺩﻭﻟﺖ ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ ﺩﺭ ﺑﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺗﻮﻗﻌﺎﺕ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺘﻪﻫﺎﯼ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪﺍﻥ ﮐﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻭﻋﺪﻩﻫﺎﯼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺗﯽ ﺩﮐﺘﺮ ﺭﻭﺣﺎﻧﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﻮﺩﻩﺍﻧﺪ، ﺷﮑﺴﺖ ﻗﺮﯾﺐﺍﻟﻮﻗﻮﻉ ﺩﻭﻟﺖ ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ ﺩﺭ ﮐﺴﺐ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﻭ ﻣﺸﺮﻭﻋﯿﺖ ﻣﺮﺩﻣﯽ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﺍﯾﺶﺩﺍﺩﻩ ﻭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺤﻠﯽ ﺑﺮﺍﯼ قﺪﺭﺕﻧﻤﺎﯾﯽ ﺭﻗﯿﺒﺎﻥ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﮐﺘﺮ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ .

ﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ، ﺗﺌﻮﺭﯾﺴﯿﻦﻫﺎﯼ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺐ ﻭ ﻃﺮﻓﺪﺍﺭﺍﻥ ﺩﻭﻟﺖ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺩﮐﺘﺮ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﺍﯾﻦ ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻣﺒﺘﻨﯽ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻣﺤﻮﺭ ﺍﺳﺖ :

1-ﻣﺪﯾﻮﻥ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺩﮐﺘﺮ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺗﺌﻮﺭﯾﺴﯿﻦﻫﺎﯼ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺐ ﻧﯿﺰ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﺪﻡ ﺑﺮﺗﺮﯼ ﻓﺮﺍﮐﺴﯿﻮﻥ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺒﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ ﺷﺪﻩﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﺛﺒﺎﺕ ﺭﺃﯼ ﻭ ﺍﻧﺪﯾﺸﻪ ﺑﺮﺧﯽ ﻣﻨﺘﺨﺒﺎﻥ ﻟﯿﺴﺖ ﺍﻣﯿﺪ ﻭ ﺗﺪﺑﯿﺮ ﻧﯿﺰ ﻣﺸﮑﻮﮎ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻟﺘﯽ ﺑﻪ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺩﮐﺘﺮ ﻋﺎﺭﻑ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻣﯿﺪﯼ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ .

ﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻣﺒﻬﻢ ﻓﺮﺍﮐﺴﯿﻮﻥ ﺍﻣﯿﺪ ﻭ ﺗﺪﺑﯿﺮ ‏( ﺍﺻﻼﺣﺎﺕ ‏) ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯽﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﻭ ﻓﺮﺍﮐﺴﯿﻮﻥ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺑﻪ ﺑﺎ ﮐﻤﯽ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ، ﭘﯿﺮﻭﺯ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﻫﯿﺄﺕ ﺭﺋﯿﺴﻪ ﻣﺠﻠﺲ ﺷﻮﻧﺪ . ﺍﯾﻦ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺟﺎﯾﮕﺎﻩ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍﯾﺎﻥ ﻭ ﭘﯿﺶ ﺯﻣﯿﻨﻪﺍﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻮﺍﻓﻖ، ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍﯾﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ .

ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺒﺎﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻋﺪﻡ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺩﮐﺘﺮ ﻋﺎﺭﻑ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺗﻼﺵ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﺎ ﺍﻋﻼﻡ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﮐﺘﺮ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ، ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﺭﺍ ﻣﺪﯾﻮﻥ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﻭ ﺍﺯ ﭘﯿﺎﻣﺪﻫﺎﯼ ﯾﮏ ﺷﮑﺴﺖ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﺯ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍﯾﺎﻥ ﮔﺮﯾﺨﺘﻪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺩﮐﺘﺮ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﺷﺮﯾﮏ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻨﺪ .

2- ﺳﯿﺎﺳﺘﮕﺬﺍﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺩﻭﺍﺯﺩﻫﻢ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺗﺌﻮﺭﯾﺴﯿﻦﻫﺎﯼ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺐ ﻭ ﺣﺎﻣﯿﺎﻥ ﻋﺎﻗﻞﺗﺮ ﺩﻭﻟﺖ ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﮑﺴﺖ ﺗﺎﺭﯾﺨﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﺟﻤﻊﺁﻭﺭﯼ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍﯾﺎﻥ ﺩﺭ ﺳﺎﻝ ۱۳۹۶ ﻭ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺹ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎﯼ ﺩﮐﺘﺮ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ .

ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺐ ﻭ ﻧﺰﺩﯾﮑﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﯾﺖﺍﻟﻠﻪ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﺭﻓﺴﻨﺠﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﯽﺩﺍﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍﯾﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ ﻭ ﭘﯿﺮﻭﺯﯼ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﯽﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺟﺮﯾﺎﻥ ﺍﺻﻮﻟﮕﺮﺍﯾﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺷﻮﺩ، ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﯾﻦ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﺍﺯ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺩﮐﺘﺮ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﻣﯽﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺭﺍ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﺭﻗﯿﺐ ﻭ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﺩﮐﺘﺮ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺩﺭ ﺻﺤﻨﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺍﯾﺮﺍﻥ ﻣﻄﺮﺡ ﻭ ﺍﺯ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﻭ ﻧﺒﺮﺩ ﺑﺎ ﺍﺣﻤﺪﯼﻧﮋﺍﺩ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ، ﻫﻤﺎﻥﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺩﮐﺘﺮ ﻭﻻﯾﺘﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ .

ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻭ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻭ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ ﺑﺮﻭﺯ ﻭ ﻇﻬﻮﺭ ﻧﺸﺎﻧﻪﻫﺎﯼ ﺷﮑﺴﺖ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺒﺎﻥ ﻭ ﻃﯿﻒ ﺣﺎﻣﯽ ﺁﯾﺖﺍﻟﻠﻪ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﺭﻓﺴﻨﺠﺎﻧﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺳﺎﻝ ۱۳۹۶ ﻭ ﺣﺘﯽ ﺷﮑﺴﺖ ﺍﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ، ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﻟﻔﻈﯽ ﻭ ﺭﺳﺎﻧﻪﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﮐﺘﺮ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ﻭ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺍﯾﺸﺎﻥ ﺑﺮ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ ﺭﺍ ﻻﺯﻡ ﻭ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺭﻭﻧﺪ ﺍﻋﺘﺪﺍﻟﯽ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ !

ﻧﺒﺎﯾﺪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻧﻤﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﻤﺎﯾﺖ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺍﯾﻦ ﻃﯿﻒ ﺍﺯ ﺣﺎﻣﯿﺎﻥ ﺁﯾﺖﺍﻟﻠﻪ ﻫﺎﺷﻤﯽ ﺭﻓﺴﻨﺠﺎﻧﯽ، ﺩﻭﻟﺖ ﯾﺎﺯﺩﻫﻢ ﻭ ﺍﺻﻼﺡﻃﻠﺒﺎﻥ ﺍﺯ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺩﮐﺘﺮ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﺑﺮ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ ﺍﮔﺮ ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﯾﮏ ﺗﺎﮐﺘﯿﮏ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﮑﺴﺖ ﻻﺭﯾﺠﺎﻧﯽ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻌﻄﻮﻑ ﻭ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻪ ﺳﺎﻝ ﺍﻭﻝ ﻭ ﺷﺎﯾﺪ ﺩﻭﻡ ﻣﺠﻠﺲ ﺩﻫﻢ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﯾﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺑﺎﺕ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺭﯾﺎﺳﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﯼ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ، ﺑﻼﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﯾﮏ ﺭﺋﯿﺲ ﺟﺪﯾﺪ ﺍﺯ ﻣﯿﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺩﮐﺘﺮ ﻋﺎﺭﻑ ﺑﺎﺷﺪ، ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﻧﻤﻮﺩ.

انتهای پیام/م