به گزارش آفتاب جنوب،سید سعادت الله حسینی پور در یادداشتی نوشت:عباس کیارستمی از بین ما رفت و قطعا سینمای جهان یکی از بزرگان خود را از دست داد واگر در سطح کارتل جهانی به او نگاه کنیم قطعا سینمای جهان وام دار ایشان است.

اما اینکه چه اندازه برای نام وآوازه ایران تاثیر گذار بوده در آن دچار شک و تردید هستم.

قطعا محبوبیت کیارستمی وموفقیت ایشان تا حدودی به لنز دوربین ایشان و شناختن ایران به جهانیان بی تاثیر نبوده است.

برای شناخت کیارستمی ،مطلب "رابرت کوهلر" منتقد بزرگ سینمای جهان را با هم مرور می کنیم:"دارم به کیارستمی فقید فکر می کنم در حالی که در جاده ای کثیف و طوفانی قدم میزنم.از همان جاهایی که دوست داشت عکس بگیرد".

آری امثال کیارستمی نه مزد هنر خود بلکه مزد سیاه نمایی از ایران و ایرانی را ازفستیوال های خارجی گرفتند.

مصاحبه ای از ایشان دیدم که به "حاتمی کیا" و جبهه وجنگ و احساسی عمل نمودن شهدای ما حمله نموده بودوفیلم های خود را ماندگار و حاتمی کیا را فراموش شده توصیف می کرد. البته شاید نگاه او بیرون از مرزهای ایران را فقط بنگرد وگرنه...

این درحالی است که در طول این سالهاچندین و چند شبکه ماهواره ای بهترین فیلم تاریخ همه سالهای سینمای ایران از دیدگاه تماشاگران را به رای گذاشت وفیلم های کیارستمی جزء ۵۰فیلم هم نبودند.

درحالی که آژانس شیشه ای ابراهیم حاتمی کیا که بیشترشبیه تله فیلم است تا فیلم با کمترین هزینه بیش از ۶۰درصد نظر تماشاگران را بخود جمع کرده بود.

گله من از کیارستمی و همفکرانش نیست آنان به انقلاب نظام و اسلام وشهداءچندان اعتقادی نداشتندو ندارندکه بخواهند نسبت به آن احساس مسئولیت نمایند.

گله من از آدم هایی از جنس خودم است که احساسشان از جنس "فرج الله سلحشور" است ولی در هیاهوی رسانه ای با موج رسانه های بیگانه همراه می شوند.

راستی فلسفه این فرانسه چیست که اگه مردمش کشته می شوند عده ای جمع می شوندو شمع روشن می کنند!.

اگه بیماری آنجا بمیرد باز مردم همیشه در صحنه جمع می شوندو برایش شمع روشن می کنند؟!
 

انتهای پیام/م