به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،یک روز صبح برای تحقیق ازمحل زندگی مهاجرین متکدی راهی جاده پازنان در منطقه سه راهی شهرم شدم،جایی که دو چادرمندرس درتَلی اززباله ودریک محوطه سنگچینی شده بافاصله ای زیاداز هم برپابود،به سمت یکی از چادرها به راه افتادم .فوج مگس ، زباله وهوای نامطبوع در آن قسمت وگرمای آزاردهنده یک طرف ودیدن صحنه خوابیدن چنددختربچه و زنی جوان دربدترین وضعیت،ازدریچه مندرس چادر،مرامنقلب می کند.

چندبارچادرنشینان را صدایشان کردم اما هیچ جوابی نیامد.وقتی بی نتیجه شاهدسکوت بودم به سمت دیگر چادر رفتم و مشاهده کردم که مردی 36 ساله درون چادرخوابیده بودوزنی میانسال باکودکی سیه چرده ویازده ساله درون چادر نشسته بودند.

زن به آرامی می گریست ،بادیدنم هیچ تعجبی نکرد و می گفت: از بوشهر آمده اندویکماهی می شود که  ساکن حاشیه این شهر شده اند،مرداعتیاد دارد و زن ،خواهر و خواهرزاده هایش تکدی گری می کنند.اینهاراباگریه می گویدوبااشاره به درون چادرکه فضای یک متر در دو متردارد ادامه می دهد:هیچ چیزی نداریم نه غذایی برای خوردن ونه زیراندازمناسبی برای آسودن.

کمی آنسوترپسرک از فرط گرما بادانه های ریز ودرشت عرق، پوستش برق انداخته بودوبی حوصله برزیرانداز مندرسشان وول می خورد.هیچ ناگفته ای نبودتمام حقایق ازآنچه بودهویدا بود و تنها می شدبانگاهی هرچندجزئی لمسش کرد.راننده تاکسی درمسیربازگشت به سمت شهرمی گفت:این مرد رابارها تا یکی ازمحله هابرده ام هرچه این زن و بچه ها کارمی کنداوخرج دودش می کند.

تنها کافی است کمی خیابان های اصلی دیار بام نفت ایران را قدم بزنی تا با متکدیانی روبه رو شوی که با فاصله‌های اندک کنار زیرگذر،کنارگذر و پیاده روها جا خوش کرده اند و دست‌های نیازشان را مدام به سمت عابران دراز می کنند.

همان متکدیانی که گویا جای خود را سال هاست سند کرده‌اند که درصورت غیبت آن‌ها کسی دیگر اجازه نشستن بر جای مشخص شده‌شان را نداردوبه همین خاطر می‌توان تک‌تک آن‌ها را با مکان‌های اختصاصی‌شان شناخت، هرچند روز به روز برتعداد شان نیز افزوده می‌شود.

با این اوصاف درپمپ بنزین مرکز شهر نیز دو زن جوان درحال التماس کردن به راننده هاهستندوگاهی سماجتشان خشم رانندگان رابرمی انگیزد.در سمت چپ زیرگذر شهر هم یکی دیگرباکودکی شیرخواره تکیه به دیواربانک داده ومسیر تکدی گری اش با زن وکودک متکدی معروف زیرگذرچندان فاصله ای ندارد.

اما آنچه دل هر عابری را به درد می‌آورد وجود کودکان شیرخواری است که باید دور از رعایت نکات اولیه بهداشتی، فصل سرما را بدون لباس مناسب ، گرم و تابستان‌ها را زیر آفتاب داغ و طاقت فرسای گچساران تاب بیاورند تا ابزار دلتنگ کردن شهروندان دیاربام نفت ایران باشند.

متکدیانی که تنها به خاطر پرکردن کاسه های زردشان که مدام به سمت عابران دراز می‌کنند حاضر شده اند کودکان و بچه های شیرخوارشان را طعمه گرمای سوزان این روزهای گچساران کنند و بیماری‌های ناشی از آن را چشم پوشند،هرچندگاه بارها نظاره گربوده ایم که مچ پای عابری چنان به چنگ سمج یک متکدی گرفتار شده که تا دست به جیب نشده امکان عبور از او سلب شده است.

از کنار زیرگذار شهر عبور می کنم بازهم به فاصله ای نزدیک، یک پیرمردفرتوت و زنی سیه چرده به اسم فاگیر بین دوپاساژ"حافظ وسعدی" به همین کارمشغول هستندودخترکان 8ساله و10 ساله ای دیگرباتکه کلام "تو رابخدا"همه راسوگندمی دهندکه مقداری سکه ناقابل تقدیمشان کنند؟!.

باید گفت اینهاهمه درد است،یک درداجتماعی که بادیدن چنین صحنه هایی گرچه دل عابران رابه درد می آوردامانه سرپناهی برای آن کودکان سرگردان می شود ونه نان وآبی برای گذران زندگی رقت بارشان.

مسئولی می گفت که بیش ازهشت خانوار متکدی ازفروردین ماه امسال وارد گچساران شده اند.این خانوارهاساکن اندیمشک وسیاردراقسانقاط این شهرنفتخیزاقدام به تکدی گری می کنند.تکدی گری درسال 97به گونه ای درگچساران باب شده است که ظاهر در این شهر زرخیز و درست مقابل دیدگان همه و هر روز به وضوح شاهدکودک آزاری وپیرآزاری توسط کسانی هستیم که این کودکان ویاافرادسالمندرا اجباربه گدایی وا می دارند.

روزهای متوالی ودرست مقابل یک بانک، پیرمردی هفتادساله باکمری خمیده وسکوتی که همچون غباری که برلباسش نشسته وغم چهره اش رادوچندان کرده،دست لرزانش رابه طرف عابران دراز می کند.

کمی آنسوتردرست ورودی کوچه شالفروشان،زنی میانسال باخالکوبی هایی که شکستگی چهره اش رادوچندان می کندباتعدای قلوه سنگ ونخود درکنارفالگیری، تکدی گری می کند.این همه قصه نیست وبازبه فاصله صدمترپایین تر وروبروی زیرگذر،درست ورودی بازارمیوه فروشان چندزن جوان دیگر باکودکانی خردسال که عمدتا دختران نوجوان هستندمیان جمعیت وول می خورندوبه اجبارتقاضای پول دارند.

یکی ازدخترکهابارها و بارها مقابلم تقاضای پول کرده وهرباردربرابر سوالم که ازکجاآمده ای؟ بلوچ رابا لهجه ای غلیظ تلفظ می کند.وجودزنان جوان وکم سال بلوچی ودخترکانی که بیم آن می رود فرزندانی استیجاری باشندزنگ خطر را برای مسئولین فرهنگی وامنیتی گچساران به صدا درآورده است.

بایدقبل ازآنکه این نوع حرکات سرلوحه اقامت دیگرمتکدیان درگچساران شود تدبیری اندیشیده شود و چاره ای کرد.درحالی که یکی ازباسابقه ترین متکدیان این شهر کودک پنج ساله ای است که ازسال 93 سوژه بسیاری از سایت ها و خبرگزاری ها بوده وهرشبانه روز درفصول گرم وسردسال درست بالای زیرگذرشهراقدام به تکدی گری می کند.

پسرکی که آن سالهاکودکی بیش نبودوازبدترین رفتارهای مادربرخورداربوداینک خودبطورمستقل ودرمکان بهسازی شده خیابان بلادیان تکدی گری می کند،وچندقدم آنطرف ترنیز زنی سالخورده ورنجورنیز ورودی پاساژ زمرد راجایگاه مناسبی برای این امراختیار کرده است.

طبق گفته های نهادهای مسئول اقدامات قانونی وبرخورد با این افراد ازطریق اورژانس اجتماعی بارهاصورت گرفته است اما این درحالی است که مبارزه باکودک آزاری آنهم برای خانواده ای که بیش ازپنج کودک خودرادراین کارگمارده است یکی ازارکان امنیت اجتماعی محسوب می شود.

سید مهران کشاورز، رئیس بهزیستی گچساران در این خصوص می گوید:بیش از8 خانوار اندیمشکی درشهرستان گچساران مشغول تکدی گری هستند و ازمهاجران بلوچی نیز به این جمعیت افزوده شده است.

وی می افزاید:اورژانس اجتماعی بهزیستی بارها اقدام به برخوردبااین افرادوجمع آوری آنها ازسطح شهرکرده است امابایدبرای ناامن کردن جایگاه تکدی گری این افراداقدام جدی تری صورت گیرد.

کشاورزدرادامه با اشاره به نبود وجودمرکزنگهداری پسران بی سرپرست وبدسرپرست درگچساران تصریح می کند:این زن یکی ازگزینه هایی است که سالهاباتکدی گری اش برخوردداشته ایم امابه هیچ عنوان راضی به ترک عملش نیست وبرای پسرانش مرکز نگهداری فرزندان ذکور درگچساران وجود ندارد.

رئیس بهزیستی گچساران معتقد است که تنهامرکزنگهداری دختران بدسرپرست وبی سرپرست گچساران به نحوشایسته ای وظیفه اش را انجام می دهد وبزرگترین معضل قانونی برای برخوردباچنین افرادکودک آزاری ورود جدی قانون گذاران است که تاکنون بی نتیجه بوده است.

کشاورزهمکاری خوب نیروی انتظامی ،شهرداری ودیگر مسئولان شهر رادرارائه خدمات جمع آوری متکدیان وتذکر به عدم فعالیتشان درگچساران را یادآورمی شود ومی گوید:بایدتمامی دستگاههای مربوطه اقدام جدی وپیگیرانه داشته باشندتاازوقوع یک فاجعه انسانی جلوگیری شود.

این درحالی است که درست ازآغاز مسیرکمربندی به سمت ورودی شهر،بیش از8 متکدی درجایگاه های مختلف اقدام به گدایی می کنندوگاهی سماجت آنهاخشم عابران رابرمی انگیزد.دخترکان وپسرانی کمترازدوساله که اسباب دلسوزی وفریب عابران گچسارانی رافراهم آورده اندوبارهادرگزارشات خیابانی عابرین ازوجوداین کودکان سرگردان سخت دل آزردگی خودراعنوان کرده اند.

اگر چه قصه متکدیان تنها به پیاده روها ،مراکزپمپ بنزین وسی. ان. جی هاهم ختم نمی‌شود و برخی از آن‌ها کوچه‌های محلات شهر را خانه به خانه می‌گردند و با کوبیدن درِخانه‌ها مشکلاتی را برای آسایش ساکنان به وجود آورده اند. برخی هم صبح زود کاسه‌های تکدی خود را نیز به اطراف شهر برده و غروب به خانه های خود باز می‌گردندهمان متکدیانی که دست عادت شان دامن شغل بی سرمایه و کاذب گدایی را سفت چسبیده است.

هر چند که به نظر می‌رسد رفع مشکل متکدیان در جامعه نیازمند آسیب‌شناسی در ابعاد مختلف و اتخاذ راهکارهای کارشناسی و البته فرهنگ سازی مستمر در میان مردم است، اما نمی‌توان در این میان همکاری بین بخشی میان دستگاه های مرتبط برای رفع این معضل را نادیده گرفت که امیدواریم مسئولین دراین خصوص وباتوجه به فصل گرم ونوع زندگی اسفباراین حاشیه نشینان دقت نظر خاصی هم داشته باشند.

نرگس احمدپور/یاسرمرادی

انتهای پیام