به گزارش آفتاب جنوب، به نقل ازشبکه اطلاع رسانی راه دانا؛  ” ۱۳  فروردین ماه در فرهنگ ایرانیان روز طبیعت نامگذاری شده است و گروهی از مردم معتقدند که برای دور‌کردن نحسی این روز باید از خانه خارج شوند و سیزده بدر کنند تا نحسی روز در طبیعت به در شود. در این روز سبزه‌ها سبز شده را که چند روز اول سال نو مهمان سفره هفت سین بوده به آب روان می‌سپارند.

روز سیزدهم، کمتر کسی در منزل می‌ماند و مردم در این روز از خانه ها بیرون می آیند و در دامان طبیعت ماوا می گزینند؛ پارکها مناظر طبیعی اطراف شهر پذیرای میلیونها زن و مرد، جوان و پیر و کودک است. خانواده‌ها با صفا و صمیمیت در کنار هم می‌نشینند و گل می‌گویند و گل می‌شنوند.

اما فلسفه ۱۳ به در چیست؟ آبا تا به حال درخصوص جشن پوریم چیزی شنیده اید؟

جشن پوریم؛ هولوکاست ایرانیان به دست صهیونیست‌ها

بغض و کینه صهیونیست‌ها به تاریخ کهن و تمدن شکوه‌مند ایران و حسادتی که به مردم ایران به واسطه پیشرفت‌های علمی و دستاوردهای تاریخی آنان به‌ویژه پس از انقلاب اسلامی دارند، موضوعی نیست که بتوان آن را پنهان کرد.

احساس حقارت صهیونیست ها در برابر عظمت ملت ایران ریشه‌ ی تاریخی دارد و قوم یهود از همان ابتدا به تمدن ایرانی احساس کینه و حسادت داشته است. نگاهی به متون تاریخی و بررسی وقایعی که میان ملت ایران و این قوم روی داده، بیان‌گر این مساله است.

پس از آنکه کوروش به عنوان حاکمی که به دنبال اجرای عدالت بود، جمعی از یهودیان اسیر در شهر بابل قدیم را آزاد کرد، هرگز تصور نمی‌کرد که چند سال بعد همین قوم دست به یک کودتای خزنده علیه ایران بزنند و پاسخ این مهربانی ایرانیان را با کشتار وحشیانه مردم ایران بدهند.

جشن «پوریم» یکی از سنت‌های قدیمی قوم یهود است که در دهه‌ های اخیر و پس از تشکیل رژیم جعلی اسرائیل در سرزمین‌های اشغالی، رنگ و بوی متفاوتی به خود گرفته است، این به اصطلاح جشن که همزمان با سیزدهمین روز از سال جدید خورشیدی برگزار می‌شود، در حقیقت جشن و پای‌کوبی بر خون ده‌ها هزار نفر از مردم ایران است که با توطئه و دسیسه دو یهودی نفوذی در دربار خشایارشاه کشته شدند.

یهودیان در جشن پوریم دو بار کتاب استر را می‌خوانند، در برخی شهر‌ها، مراسم “‌هامان سوزی” برپا می‌دارند، آنان مجسمه‌های هامان را می‌سازند و می‌سوزانند و به پای‌کوبی مشغول می‌شوند، طبق نقل‌ها و نوشته‌های خودشان، آنان نان‌هایی به شکل گوش ‌هامان و یا خود ‌‌هامان می‌پزند و سر آن را می‌برند و می‌خورند و این‌چنین این روز نحس را بزرگ می‌دارند.

پس از استقرار یهودیان در ایران توسط کورش، یهودیان جهت کسب قدرت به تدریج در لایه های حکومتی هخامنشیان نفوذ کردند. در زمان خشایار شاه، یهودیان با فریب و نیرنگ، یک دختر یهودی به نام « اِستِر » را وارد حرم سرای شاه ایران می کنند.

در یکی از مراسم های شاهانه، خشایار شاه از همسر خود؛ ملکه وشتی درخواست می کند که خود را بر حاضران عرضه کند. ملکه وشتی که بانوی عفیفی بود، از این کار اجتناب می کند. استر از این موقعیت استفاده می کند و خواسته ی شاه را انجام می دهد. استر با پیروی اش از خشایار شاه فاسد، خود را محبوب و نافذ می کند.

پس از مدتی استر با حیله ی، خاصی وزیر أعظم را برکنار و اعدام می کند. به دنبال آن، استر عموی یهودی خود را وزیر أعظم قرار می دهد.

پس از پنجاه سال از حضور یهودیان در ایران، زمانی که امپراطوری عظیم هخامنشی بیشترین وسعت و قدرت را داشت، بدست یهودیان می افتد. در داخل حرم سرا، استر یهودی و در دربار نیز وزیر أعظم یهودی به خشایار شاه می گفتند چه کند و چه نکند.

به خواسته ی یهودیان، شب ۱۳ فروردین حکم قتل ایرانیان توسط خشایار شاه صادر می شود. عده ای از ایرانیان متوجه حکم صادر شده می شوند و به کوه ها می گریزند.

روز ۱۳ فروردین، ۷۷ هزار ایرانی و به روایتی دیگر ۵۰۰ هزار نفر از مردم ایران که در آن زمان کل جمعیت کشور بالغ بر ۸۰۰ هزار نفر بوده است توسط یهودیان قتل عام می شوند و  ۱۵ قوم ایرانی در این روز از بین می رود.

فلسفه “۱۳ بدر” نوروز و خروج از خانه‌ها ریشه در قتل عام ایرانیان باستان دارد

گفته می شود این کشتار در روزهای ۱۳ و ۱۴ ماه آدار اولین ماه سال جدید انجام می شود و روز دوم کشتار به اصرار استر به خشایارشاه برای از بین بردن دشمنان قوم یهود ادامه پیدا می کند. براساس متون تاریخی، نحسی روز ۱۳ فروردین در میان ایرانیان و بیرون رفتن مردم از خانه ها ریشه در کشتار تاریخی ایرانیان داشته است.

پس از این قتل عام ایرانیان، یهودیان جشن و پایکوبی بر پا کرده و به شکرانه غلبه بر ایرانیان و ریختن خون دشمنان قوم یهود، آن را عید اعلام کرده و روزه می گیرند. مردخای از آن زمان به پیامبر این قوم و استر – دخترک فاسد یهودی که با تکیه بر این حربه به دربار شاه راه یافته بود – نیز به شخصیتی مقدس که مورد لطف خداوند است تبدیل می شوند. استر پس از آن کتابی می نویسد که تمام این وقایع را لطف و رحمت الهی و با اراده خداوندی توصیف می کند. این کتاب اکنون به کتاب مقدس یهودیان تبدیل شده است.

نوشیدن خون یا نوشیدنی به رنگ خون به عنوان نمادی از خونخواهی و خونخواری یهودیان نسبت به ایرانیان از جمله رسوم یهودیان در این روز است.

مشخص نیست درحالی که یهودیان هرساله باشکوه تر از گذشته عید پوریم را با عنوان تحقیرآمیز ایرانی کشی برگزار می کنند، چرا عده ای که خود را ملی گرا می دانند، دایه ی مهربان تر از مادر برایصهیونیست‌ها شده اند و این رویداد را تکذیب می کنند تا صهیونیست‌ها را از این جنایت تبرئه کنند؛ این درحالی است که این واقعه به صراحت در کتاب استر (کتاب یهودیان) آمده است.

انتهای پیام/ط