به گزارش آفتاب جنوب، قبل از آنکه تاییدی بر نتایج اقتصادی و مثبت برنامه جامع اقدام مشترک(بخوانید برجام1) باشد، بازی با اذهان مردم در روزهای باقی مانده به انتخابات سرنوشت ساز مجلس می باشد. عملا دولت بیش ازآنچه رفاه و نتایج اقتصادی در این دوران و در مذاکرات برایش اهمیت داشته باشد، بازخورد بین الاذهانی آن در جامعه اولویت دارد.

 به همین دلیل در کشاکش مذاکرات یعنی از یکسال گذشته، نیم نگاهی به انتخابات و رویای مجلس همسو(بخوانید کابینه فرعی) و طرح برجام 2 را داشته است.

 دولت و حزب نزدیک به حسن روحانی که از یکسال پیش در اقداماتی خارج از عرف، با حضور در همایش های انتخاباتی و ایراد سخنرانی!!عزمشان را برای تشکیل مجلسی از نوع تفکرات لاریجانی و رهروانی(رکوردارترین مجلس در تصویب طرحهای مهم 20دقیقه ای!!!) جزم کرده اند.

 اما نوع چینش گزینه های مدنظر دولت در لیست تهران و انتخاب نامزدهای شهرستانی در لیست حزب اعتدال و توسعه، از همان نکات مبهمی است که خود گفتمان روحانی با شائبه هایی در سپهر سیاست ایرانی با آن دست و پنجه نرم می کند.

دقیقا همانطور که واژه اعتدال دارای مفاهیم مبهمی، به مانند اینکه در مواقعی هم معنا با ریاکاری و دورویی می شود یا در بعضی مواقع معنایی نزدیک به حد وسط حق و باطل را دارد، نامزدهای انتخاباتی این تفکر هم بر حسب این مولفه ها انتخاب می شوند.

حالا اما انتخاب تاجگردون به عنوان گزینه حزب اعتدال و توسعه نزدیک به حسن روحانی و بعداز آن انتخاب نهایی مجمع اصلاح طلبان استان که اکثریت آن از طیف سنتی اصلاحات و مخالف تفکرات نئوتاجگردونیسم هستند، شاهدی بر استناد به مولفه های دولت در گزینش و چینش افراد است.

تاجگردون بهتراز همه می داند مجمع اصلاح طلبان استان حقیرتر از آن است که قدرت وحدت بر گزینه ای جز او را داشته باشند. بنابراین وی که قدرت این را دارد خود را با هرشرایطی تطبیق داده، چه در مواقعی دستبند سبز زیر کت بپوشد یا صحبت از فتنه 88 را خط قرمز خود بداند و یا اینکه سنگینی به گردن انداختن چفیه را تحمل کند،آن را انجام خواهد داد.

پس دیگر حرف و حدیثی برای وی باقی نمی ماند که آیا قصدی برای ورود به دولت دارد یا نه. چرا که بهترین بده بستان مابین او و دولت حضورش در کابینه فرعی یا همان مجلس همسو با دولت، و از آنطرف حمایت همه جانبه دستگاهای دولتی و اجرایی از وی در این انتخابات می باشد.

مصطفی جوزانی

انتهای پیام/م