به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،نمی دانم در کجای تارخ بشریت می توان مادرانی رنج کشیده تر، سخت کوش ترو مهربان تر از مادران روستاهایی دورافتاده سرزمینم کهگیلویه وبویراحمد را پیدا کنم ،همان مادرانی که سخت مشغول کارهستند و درروستاهایی که فقر امکاناتی وحشتناکی دارند ،همچنان با مهربانی و تلاش شبانه روزی گرما بخش زندگی های سرد روستا هستند .

زندگی عشایری و روستایی، زنان و مادران سرزمینم را سخت و محکم بار آورده وسرسختی وجه مشترک آن‌ها با طبیعت است و این رنج ها و سخت‌کوشی را برای فرزندان خود به ارث می گذارند.

زندگی دراینجا آرام و آهسته و بدور از هیاهوی شهرنشینی به پیش می رود جایی که شادی‌ها وغم‌هایش تقسیم می‌شوند ،آدم‌هایش نیزبه هم نزدیکترند و همسایه از حال همسایه با خبراست.لذت خوردن نان محلی همراه با کَره ای که او نیز محلی است صبحگاه به دست مادران و زنان روستا، خوردن چای با طعم دود و آتش را تنها در اینجامی توان تجربه کرد.

براستی" مادر" تجلی همه" عشق" یک انسان به انسان دیگر است؛رنج و زحمت وقتی به پیشگاه تو می رسد بی معنا می شود ، وقتی که تو تمام رنج ها و گرفتاری ها را با مهربانی و از خود گذشتگی ات ، برای تمام خانواده آسان معنا کرده ای ، مادر سخت کوش روستایی "خدا قوت".