به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،زمین‌لرزه‌ بم با بزرگی ۶٫۶ ریشتر که در ساعت ۵:۲۶ بامداد روز جمعه ۵ دی ۱۳۸۲ به مدت ۱۲ ثانیه شهر بم و مناطق اطراف آن در شرق استان کرمان را لرزاند. زمین‌لرزه بم با حدود ۵۰ هزار کشته سومین زمین‌لرزه پرتلفات تاریخ ایران بعد از زمین‌لرزه ۲۷۲ اردبیل و زمین‌لرزه ۲۳۵ دامغان را رقم زد.

اما زلزله ۴ خرداد ۹۹ گچساران زنگ خطری برای مردم و مسئولان این شهر بود که  به هوش باشند چرا که  بلایای طبیعی قابل پیش بینی نیست اما قابل کنترل است.

امروز مردم گچساران در شرایطی خطر بزرگ زلزله را از پیش رو گذراندند که تا ساعتی قبل از آن سوختن منابع طبیعی در دامنه کوه خامی این شهرستان موجب رنجش مردم شده بود و این در حالی است که کمبود امکانات موجب گسترش دامنه آتش سوزی شد.

حال در این شرایط زلزله ای شدید در شهری که از کمبود شدید امکانات اطفاء حریق و آتش نشانی رنج می برد می توانست چه خسارات جبران ناپذیری را به بار آورد.

در سال های اخیر با افزایش چشم گیر ساخت مجتمع های آپارتمانی در این شهر همواره نگرانی بسیاری از کارشناسان را به عدم توجه استانداردهای لازم در زمینه تجهیزات اطفاء حریق در آنها و همچنین نبود خودرو آتش نشانی با امکانات بالابرهای ساختمانی جهت مهار آتش در ساختمان های  چندین طبقه ، را بوجودآورده  است.

بازسازی بافت فرسوده اگر چه یک اقدام لازم برای حفظ جان ساکنان این منطقه به شمار می رود اما تنها بافت فرسوده مشکل این روزهای گچساران نیست و خطر بزرگتر مجتمع های آپارتمانی فرسوده و چندسال ساخت و همچنین مجتمع هایی نوسازی که مالکان آنها برای اندک سودی بیشتر حتی زحمت ساخت پارگینگ هم به خود نمی دهند چه رسد به تجهیزات اطفاء حریق و پله های اضطراری در مواقع زلزله ، که شاید نیاز آن در چنین شرایط بیشتر از پیش احساس شود.

این زلزله نیز به خیر گذشت اما مسئولیت نظارتی  مسئولان شهری و شورای شهر ، نظام مهندسی، اداره کل راه و شهرسازی از امرور بایستی به بالابردن ضریب  ایمنی ساختمان ها و کاهش ریسک حوادث ناشی از بلایای طبیعی متمرکز شود تا شاهد حوادث تلخی همچون  بلایای انسانی زلزله بم نباشیم.

به راستی جان انسان ها چه میزان برای ما اهمیت دارد؟.

امین دهقانی

انتهای پیام/