به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،سیدناصر حسینی‌پور؛نویسنده کتاب "پایی که جا ماند" در مطلبی نوشت:۴۱ سال دفاع مقدّس؛به امامت بزرگ مردی که یار هفتاد و سوم اباعبدالله علیه السلام بود، در کربلای ۶۱ هجری اما، بقیة‌الله شد، تا ندای هل من ناصر حسین (ع) را در انقلاب ۵۷ شمسی به گوش آزادگان جهان رسانده و لبیک بگوید.

 ۴۱ سال دفاع مقدس؛در مقابل ناکثین و قاسطین و مارقین، انقلاب خمینی (ره) که هرگاه و هر جا فرصت یافتند، پنجه بر چهره انقلاب کشیدند!،فتنه‌ها افروختند!،دست علمدارش را زدند!،شهید را جلّاد نامیدند و شرر بر جان دلسوختگان و دلدادگانش انداختند!.

۴۱ سال دفاع مقدس؛در مقابل آنهایی که با خمینی عزیز، نه با قلب‌ها که با زبان هایشان پیمان بستند و اکنون با شکم‌های پرشده از حرام، در مقابل علی ایستاده و بی‌شرمانه هیچ ابایی ندارند از اهل کوفه بودن!.

امّا، هیهات!،هیهات از کوفه و کوفیان!،هیات از اینکه مُلک آفتاب هشتم، کوفه شود!.

چه بلند است، فریاد تاریخ و چه اندک‌اند، عبرت گیرندگان!... یاران حسین (ع) را چه باک از، مرگِ شیرین‌تر از عسل؟!!.

فرزندان خمینی را چه باک از، غروب آفتاب که خورشید ایمانشان نه از شرق که از سرِ نیزه عصر عاشورا طلوع می‌کند؟!!. یاران علی را چه باک از جنگ؟!.چه باک از رفتن به مسلخ و مذبح عشق در عراق و شام و ارباً اربا شدن سردارش؟!.

یاران علی را چه باک از فتنه که یقین دارد، خون دادن برای خمینی شیرین است، اما خون دل خوردن برای خامنه‌ای از آن شیرین‌تر؟!. من ایمان دارم به خدای خیرُالماکرین،همان خدایی که قسم خورده، تاجِ گردونش را نه بر سر تاج‌زادگان فساد و فریب و تزویر و تبعیض، که بر سر مستضعفین خواهد گذاشت، همانان که وارثان زمین‌اند.

 ما را چه باک، از جنگ و فتنه و تزویر و دروغ که علمدار عشق فرمود:

خرمشهرها در پیش است.کمی صبر باید...

انتهای پیام/