به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،سید محمد قاضی نیا_در طی سال های اخیر که لزوم فاصله گرفتن کشور از اقتصاد وابسته به نفت بیش از پیش احساس و تحریم های ظالمانه نیز اقتصاد کشور را تحت الشعاع خود قرار داده است، همچنین شعارهای سالانه ای که در خصوص رونق تولید از ناحیه رهبرفرزانه انقلاب مطرح می شود شهرهایی که بیشترین تولیدات و وابستگی ها به نفت و اقتصاد نفتی را داشتند در این شرایط بیشترین ضرر را خواهند کرد.

وقتی نفت فروش نداشته باشد و شهر هم دارای کارخانجات و تاسیسات تولیدی غیرنفتی نباشد ، در شرایط تحریم اوضاع درآمدزایی، معیشت مردم و اشتغال در شهر یا منطقه مربوطه به شدت رو به تضعیف  و حباب قیمتی و تورم رو به افزایش میل می کند.

در این راستا سوالی که پیش می آید این است که آقای تاجگردون(معمار اقتصاد) در طی هشت سال گذشته چه کارهای زیربنایی و ساختاری که خروجی آن را مردم در زندگی و اقتصاد لمس کنند برای شهرستان های گچساران و باشت در خصوص صنعت های مهم و کارگاه های تولیدی کوچک و میانه و حتی خانگی صورت گرفت که شرایط در نهایت از  اقتصاد متکی به نفت فاصله گرفته و نرخ بیکاری، نرخ مشارکت اقتصادی گچساران و باشت و به طور کلی استان را در زمره شهرها و استان های در سطح و رتبه های اول به لحاظ بیکاری و مشارکت اقتصادی فجیع قرار داده است؟.

به نظر می رسد این مدل نگاه مدیریتی مشابه مدیریت دولت در بردن کشور به سمت و سوی مصرف گرایی و واردات بی رویه و عدم توجه به تولیدات باشد. انجام پروژه های کوچک یا ظاهرساز محله ای در پیشرفت اقتصاد شهری و روستایی تاثیرات نمی تواند داشته باشد و  به نوعی حباب قیمتی مسکن و زمین را در بازار به وجود می آورد و نهایتا قدرت خرید در بخش مسکن و زمین رو به کاهش می رود.

با نداشتن وضعیت مناسب در بخش صنعت، معدن و تجارت و عدم رونق تولیدات و سرمایه گذاری و همچنین رشد جمعیت شهری و روستایی می توان شاهد بود که در طی این مدت واردات به شکل فزاینده ای در شهرستان های گچساران و باشت رو به افزایش و صادرات نیز به دلیل سیاست های نامناسب در سطح کلان دولت در بخش خصوصی سازی و پیشرفت های صنعتی جهت عدم وابستگی به اقتصادنفتی و به تب ادامه همین رویکرد در شهرستان های گچساران و باشت ثباتی که نداشته، بلکه به نسبت کاهش نیز داشته است.

بر اساس اطلاعات اخذ شده از سازمان صنعت، معدن و تجارت استان کهگیلویه و بویراحمد واحدهای صنعتی شهرستان های گچساران و باشت فقط دو مورد و آن هم شرکت بهنوش و شرکت بیدزرد هستند که آماری بسیار ضعیف بر اساس این که گچساران و باشت در ۱۰ رتبه اول به لحاظ فارغ التحصیلان و نیروی آماده به کار در کشور قرار دارد، هستند.

دوشهرک صنعتی که یکی در شهرستان گچساران و دیگری در خان احمد باشت وجود دارند که اکثر کارخانجات و شرکت های شهرک صنعتی گچساران به طور تقریبی در رکود و تعطیلی به سر برده و در شهرک صنعتی خان احمد باشت نیز طی هشت سال گذشته کارخانه و واحد صنعتی که خروجی آن ایجاد اشتغال و رونق تولید و همچنین فاصله گرفتن از وابستگی به اقتصاد نفتی باشد احساس نشده است.

پتروشیمی گچساران که طی سال های گذشته تبلیغات فراوان در خصوص اشتغالزایی پایدار آن طی آمارهایی که ارائه شد و سرمایه های چند صدهزار میلیاردی به این پروژه تزریق شد در نهایت شاهد بودیم که در تابستان سال ۹۸ از بی فایده بودن این پروژه در اشتغال پایدار و در حد ۲۰۰ تا ۳۰۰ نفر آماری ارائه شد که به دلیل نیاز به تخصص های خاص ممکن است از سایر استان ها این جذب ها صورت بگیرد و این موضوع نیز جای تاُمل و تفکر دارد!.

انتهای پیام/