به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،دکترروح الله قابضی-ضمن تسلیت فرا رسیدن ماه محرم و شهادت حضرت ابا عبد الله حسین و یاران باوفایش  به پیشگاه عموم مسلمین ، ملت بزرگ ایران وهم استانیهای عزیز و ارزوی بهره مندی از این ایام بر ان شدم نکاتی را در خصوص ارزش قلم و یا به عبارتی نوشتن مطالبی را مطرح کنم.

 خداوند در قرآن کریم به موارد مختلفی سوگند یاد نموده که از جمله آنها سوگند به «قلم» است و آنچه قلم می‌نگارد: «وَ الْقَلَمِ وَ ما یَسْطُرُونَ»؛ حکمت این سوگند آن است که قلم و نوشته از بزرگ‌‏ترین نعمت‏‌هاى الهى است که خداى تعالى در اختیار بشر قرار داده است . اگر نوشتن را نوعی اقدام در راستای امر به معروف و نهی از منکر باشد که هست بنابر این طرح ان در این ایام شهادت امام حسین به جاست.

بزرگترین انگیزه قیام امام حسین علیه السلام مسئله امر به معروف و نهی از مـنکر است که این دو از مـهم تـرین ارکان دین است و امام در درجه اول مسئول اجرای این امر مهم اسلامی است. چنانکه در وصیت به برادرش محمد بن حنفیه  فرمود : «قـیام مـن بر مبنای تمایلات نفسانی نیست، من به منظور طغیان و فساد و تباهی و ستم خـروج نمـی کنم، بلکه انگـیزه ام اصلاح امـت جدم رسول خدا است و مقصود و منظورم امر به معروف و نهی از منکر است.» چـون بنی امـیه این دو رکن بزرگ و مـهم اسلامـی را متزلزل ساخته بودند که نه تنها امر به معروف و نهی از منکر متروک گشته بود، بلکه معروف منکر و منکر معروف تلقی می شد.معتقدم قلم هم یکی از ابزار این فریضه بزرگ است.                           

در محافل دوستانه و میان فامیل بارها با این سوال روبرو بوده ام که شما چرا خودتون به زحمت میندازید و در سایت ها مطلب منتشر می کنید .این کار هیچ فایده ای نداره و اینده خودتون هم خراب میشه .بیخیال بشید و به عبارتی مواظب کلاه خودتون باشید  و  از این تیپ مطالب که کرارا به شخص حقیر گفته شده است.در هین راستا چندی پیش در فضای  مجازی با جناب اقای دکتر علی مندنی پور در این رابطه گپ و گفتی داشتم .

ایشان یکی از حقوق دانان و وکلای برجسته کشور ،رئیس اسبق کانون وکلای ایران استاد حقوق دانشگاه شیراز و انسانی محجوب و محترم  و مردم دار در منطقه ما هستند و انصافا مطالب ارزنده و پر مغز و پر باری را درروزنامه های کثیر الانتشار منتشر می کنند و به ما هم لطف دارند به صورت خصوصی میفرستند که جا دارد از ایسان تشکر داشته باشم.با این مقدمه سوال من از ایشان این بود که شماها و دیگر عزیزان زحمات زیادی متحمل می شوید مطالعه می کنید مطلب علمی تهیه می کنید به نظرتون  این نوشتن ها چقدر در اصلاح امور جامعه فعلی تاثیر دارد.

ایا در شرایط فعلی زر و زرو اجازه میدهد صدای قلم به گوش کسی برسد.در جامعه ای که اهل قلم حرمتی نداره و همه چیز بر مبنای قدرت و ثروت شده باشد به طوری که انسانهای دانا و اگاه حتی مورد مشورت هم قرار نمیگیرند تا چه اندازه می توان به اثرگذاری قلم امیدوار بود. ایشان هم در پاسخ ضمن هم عقیده بودن با ما در این قسمت معتقد بودند که سکوت و بی تفاوتی هم دردی را دوا نمی کند و به تعبیر ایشان  عیش عده ای در همین سکوت است.

بنابراین باید نوشت تا بالاخره چشم بینا و گوش  شنوایی پیدا شود.حقیر خودم را در حدی نمیبینم که عبارت نویسنده را در مورد خودم به کار ببرم اما هستند دوستان عزیزی که واقعا در حوزه های مختلف تاریخی و سیاسی و اقتصادی و فرهنگی مطالعه می کنند و مطالب ارزنده ای را درسایتها منتشر می کنند. اطلاع دارم بعضی دوستان برای نوشتن یک مطلب ساعتها  وقت گذاشته ،مطالعه می کنند با افراد مطلع مشورت می کنند به طوری که اطلاعات موثق دقیقی برای خوانندگان تهیه کنند.اما متاسفانه ان گونه که شایسته است این مطالب مورد بهره برداری قرار می گیرد.چند روزی در سایت قرار داده می شود بعد هم به ارشیو سپرده می شود.

در حالی که در یک شرایط نرما ل باید این مطالب توسط مراجعی که به انها مرتبط است به عنوان یک منبع اطلاعاتی ارزشمند  مورد استفاده قرار بگیرد و حتی اگر نویسنده ای مطلب خلافی هم گفته روشنگری شود.امروز شاهدیم در خصوص استخدامهای فامیلی یا واگذاری منابع طبیعی یا موارد متعدد اطلاعات دقیق و موثق از رانت خواری وتخلف  برخی مسئولین در سایتها منتشر می شود اما هیچ برخوردی صورت نمی گیرد و به قول دوستان افراد  مرتکب بعضا ارتقائ هم پیدا میکنند.در مقابل گروه دومی از نویسندگان هم هستند که متخصص در چاپلوسی اصحاب زر و زور هستند و مدام در حمد  ثنای انان  هستند که مرادم این گروه دوم نیست.بنابراین در مقابل این دوگانکی چه کار باید کرد.

اصحاب فکر و اندیشه چه تکلیفی دارند.یک تفکر معتقد است در شرایطی که اصحاب زر و زور بر اهل قلم ارجحیت داده می شوند  باید سکوت کرد و به نظاره نشست و به حال خود رها کرد چون تاثیرگذاری ندارد.از سوی دیگرتفکر دیگری  معتقد  است کسانی که خود ار مدیون این خاک و اب می دانند و به ان مدیون هستد اگر از سایر ابزارها محروم هستند باید حداقل وظیفه خود را انجام دهند که همین نوشتن و بیان حقایق است.

امروزه متاسفانه اصحاب قلم و انسانهای صاحب اندیشه نزد اصحاب قدرت جایگاهی ندارند و حاضر نیستند تنها سرمایه خود یعنی  قلم خود را به هر قیمتی را بفروشند لذا تنها راه پیش روی انان  نوشتن است و نوشتن .به قولی تنها کاری از انها بر می اید همین است . به عبارتی از هیچی بهتر است.بنابران باید صبوری کرد و با امید به اینده به راه خود ادامه داد.

البته باید این نکته را به خاطر داشت که نوشتن وقتی موثر است که نویسنده مستقل باشد و به بیان حقایق بپردازد.موضوع دیگر اینکه اثرگذاری قلم به معنی نوشتن هر مطلبی هم نیست.برخی افراد اثرگذاری قلم را در تخریب افراد یا لجن پراکنی در فضای عمومی جامعه می دانند در حالی که این طور نیست نوشتن باید با رعایت هنجارهای جامعه باشد.میتوان هنجارهای جامعه  را رعایت کرد حقایق را هم نوشت و اثرگذار هم بود.

یک نمونه از اثرگذاری نوشتن بحث فیش های نجومی بود که توسط یک سایت رونمایی شد.گرچه از نتیجه اقدامات راضی نیستیم اما بی تاثیر هم نبود. امیدوارم اصحاب قلم در جامعه ما هم ارزش واقعی خود را پیدا کنند و بتوانند بر اصلاح روند امور در راستای رضایت خدا و خلق خدا اثرگذار باشند.                                                         

انتهای پیام/م