به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،جلسه روز گذشته پیشکسوتان ورزش با فرماندار گچساران در حالیبرگزار شد که در کنار زیبایی های خاص چنین جلساتی که شایسته تقدیر از دست اندرکاران است ، اما باز یک ناهنجاری اجتماعی که گریبانگیر ما ایرانی ها شده، متاسفانه این نشست را به حاشیه برد .ناهنجاری که انگار ما ایرانی ها با آن پیوند ناگسستنی پیدا کرده ایم و درس عبرت نیز از تبعات منفی آن نخواهیم گرفت .

دراین نشست استاد نوذر رودنیل در کنار بیان مشکلات جامعه ورزش به رسم همیشه که دغدغه ایشان می باشد ، این بار دل چرکین از برخی ناملایمات بود و بیان داشتند که بعد از چهل سال زندگی در گچساران قصد ترک این دیار و سکونت در اصفهان را دارند ، هر چند که حیای همیشگی اجازه بیانمشکل و علت آن را ندادو در صحبت با ایشان نیز چیز زیادی عایدم نشد اما درخواست سنگین ایشان مبنی بر اینکه وصیت نموده اند که پس از مرگشان در گچساران و کنار مردم این شهر دفن شوند هر شخص را به واکنش وا می دارد و ناراحت می کند .

اسطوره کشی ، برخورد با پیشکسوتان و گوشه نشینی اجباری و … سالیانی است که متاسفانه در فرهنگ پهلوانی ورزش ما رسوخ کرده است و پس از اینکه کار از کار گذشت همه فریاد ( وامصیبتا و وقت رفتن نبود و .. .) سر می دهیم .

استاد رودنیل متعلق به خودش نیست و متعلق به گچساران و مردم این شهر است و امیدوارم که متولیان امر و کمیته پیشکسوتان به دلجویی از ایشان بپردازند ، چرا که جواب و نتیجه سالها تلاش ایشان برای ورزش این دیار نباید حال منتهی به کوچ ایشان و ترک دیار خویش و آن هم با ناراحتی شود.

اگر استاد رودنیل امروز در میان ورزش کشور جایگاهی برای این شهر و مردم کسب نموده است حاصل سالها زحمت همراه با صداقت بوده است ، پس قدر داشته هایمان را بیش از پیش بدانیم .

شاید استاد متولد گچساران نباشد اما از خیلی از ماها مطمئن هستم نسبت به این شهر و مردمش بیشتر عرق و تعصب دارد ، پس استاد رودنیل را همه ما گچسارانی می دانیم .

در پایان ضمن آرزوی سلامتی و طول عمر بابرکت و سرزندگی برای ایشان و سایر پیشکسوتان عزیز این دیار ، امیدوارم که ایشان از تصمیم خویش منصرف شوند و مانند گذشته در کنار مردم شهرش بمانند ،هرچند مطمئن هستم دلسوزی ایشان برای ورزش گچساران مرز جغرافیایی نمی شناسد .

سعید رحمانی اصل
انتهای پیام/م