به گزارش آفتاب جنوب،بیست و شش سال گذشت ، از شبی که به یکباره قهر طبیعت در منطقه طارم زنجان و رودبار گیلان به یک باره مردمی را که بیشتر آن ها در خواب بودند ، گرفتار رنجی عظیم و مصیبتی جانکاه کرد که هنوز با گذشت سال ها از گذشت آن ، اثرات نامحسوس این زلزله هولناک بر پیکره مردمان آن دیارباقی مانده است.

سال ۱۳۶۹ درست در زمانی که مردم در تب و تاب بازی های جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا بودند. همان شب از شب های داغ جام جهانی ۱۹۹۰ هم بود. برزیل و اسکاتلند در ورزشگاه دل آلپی تورین بازی داشتند.

 برزیل ، دو بازی قبلی اش را از سوئد و کاستاریکا برده بود . در صدر گروه C قرار داشت . خیلی ها در رودبار ، منجیل و طارم سوت آغاز بازی توسط "کهل اتریشی" را شنیدند اما هیچ کدامشان تک گل بازی را که "مولر" مهاجم تعویضی برزیل در دقیقه ۸۰ زد را ندیدند.زلزله وسط بازی آمد. مطمئنا اگر بازی ، زنده پخش نمی شد تلفات زلزله بیشتر از اینها بود.

زلزله مثل الک آمد. با فرکانس بالا و پریود کوتاه که یک دقیقه هم به طول نینجامید.۹۰ درصد خانه های شهری که یک طبقه و با آجر و سیستم طاق ضربی ساخته شده بودند ، ویران شدند. از خانه های ۱۲۰۰ روستای اطراف که از مصالح متداول روستاهای ایران یعنی خشت ، گل و چوب و سنگ بنا شده اند ، چیزی جز تلی از خاک باقی نماند.

جنبش ویرانگر زمین و غفلت در برابر این پدیده طبیعی در آن آخرین بامداد بهاری ، چنان زخمی به چهره شهرستان طارم زد که هنوز هم آلام رنج های عمیق ناشی از آن پس از سال ها بر قلب و روح بازماندگان آن فاجعه غم بار و بسیاری از ایرانیان دیده می شود.

زلزله مصیبت بار ۳۱ خرداد ۱۳۶۹ با قدرت ۷٫۳ ریشتر ، بر اساس آمار های غیر رسمی تا ۳۷ هزار کشته و ۴۰۰ هزار بی خانمان ( در طارم ، رودبار و منجیل و … ) بر جای گذاشت و با تخریب ۱۰۰ هزار واحد ساختمانی ، یکی از بزرگ ترین خسارات را به مناطق شهری ایران در قرن بیستم وارد و شهر ها و روستاهای فراوانی را به شدت تخریب کرد.یاد و خاطره درگذشتگان این زلزله دلخراش گرامی باد و روحش شاد.

محمد صادق پور

انتهای پیام/م