به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،یعقوب درویشیان،جناب تاجگردون در گزارش عملکردسالیانه به مردم شریف حوزه ی انتخابیه اش، نکات قابل تاملی رابیان کردند که ازاهمیت خاصی برخوردار است.

آنچه که رسانه های حاضر در تالار بهار به جامعه بازتاب دادند حاکی از مدل جدیدی از ایدئولوژی وی در پایان ششمین سال وکالت ایشان است  وبه نوعی ترسیم کننده دیدگاه های نوین و آینده نگری تاجگردون برای دوسال پایانی دور دوم وکالت و استراتژی خاص ایشان برای ” ماندن” یا ” رفتن” از مسند وکالت به مقام ” وزارت” است.

" آقای خاص" که دچارنوعی پراگماتیسم سیاسی واجتماعی شده است ،اغلب خویش را درمقاطعی فراترازیک نماینده می پندارد ولی پندار ایشان با عملکرد وی برابری نمی کند.تاجگردون یک سیاستمدار تام است، گاهی منعطف و گاهی لجوج. اتفاقات ریز ودرشت زیادی را در سطح تاریخ سیاسی استان و کشور رقم زده است، از طرح های عمرانی تا تبصره ها ومصوبات ملی ،تاجگردون نیک می داندکه هرقدم و هرکلامش توسط افراد واحزاب گوناگون آنالیز می شود، از این رو گاه می شورد و گاه می شوراند.. هم می زند و هم می نوازد.

تاجگردون یک” برند “است. هم نامش وهم تفکرش، اما گاهی دچار غرور می شود.وی در دفتر تهرانش حضور بسیار کمرنگی دارد. مشغله کاری و کمیسونها را بهانه می کند. ولی این مهم بنابرهردلیلی باشد برای کسانی که تنها می توانند در روزهای شنبه آن هم فقط و فقط در ساعات ۹تا۱۱ صبح به انتهای راهروی طبقه چهارم بهارستان بروند اصلاخوشایندنبوده ونیست.

نوع نامه نگاری مشاوران تاجگردون در بهارستان که کمتر نامه نگاری به استان دارند نیز قابل تامل است که رفع این دو مهم در دفتر بهارستان می تواند همدلی بیشتر وی را با مردم را سبب شود.

تاجگردون شاید برای وزرا قابل پرستش باشد اما باید برای مردم بندگی نماید.تاجگردون نباید مردم و وزرا را از زاویه ” معامله” ببیند هر چند هم مردم و هم وزرا پشت درب دفتر ایشان منتظر می نشینند.

تاجگردون منتقدانش را “ناخوش احوال” می خواند و برخی خواص جامعه را"بی شهامت"در ایجاد اشتغال ازمدیران شهرستانی گلایه می کند ولی گلایه های مردم را نمی شنود،شعار” باز باران” داد ولی دراشتغال به خشکسالی رسیده است.

تاجگردون یک استثناست، این را هم منتقدانش می دانند وهم دوستانش. از تاجگردون انتظار بیشتری می رود. انتظاری بزرگ، آنقدر بزرگ که مردم می خواهند تاجگردون یک رنسانس عمرانی در گچساران ایجاد کند وهمزمان در بخش های عمرانی، کشاورزی، صنعت، نفت و پتروشیمی، راه و زیرساخت ها و اشتغال… جغرافیایی پایدار و شهری آباد ببینند اما تاجگردون تونل دیل را به رخ می کشد وبیمارستانی را!!.

شخصی باپتانسیل تاجگردون که هم عضوناظربرجام بوده است وهم منقسم بودجه کشوری 80میلیونی، می بایست تفکری منعطف داشته باشد نه منتقد.مردم باید اعتراض داشته باشند نه تاجگردون، تاجگردون باید منت پذیر باشد نه منت گذار…خدمت وظیفه قانونی نماینده است پس چگونه خدمت را منت اشتباه می گیرد و حرف از استانداردهای جهانی می زند؟.

آقای تاجگردون آیا آمار بیکاران و خودکشی و سهم کشته های جاده ای جوانان و فقر و مواد مخدر و آسیب های اجتماعی ‌گچساران و باشت در آمارهای شما فراتراز استاندارهای جهانی نیست؟سرانه مطالعه جامعه واجب تر است یا استاندارد فضای سبز؟.

تاجگردون آنقدر باهوش است که می داند چگونه بازی سیاسی را درگچساران اداره کند، گاهی با بافت فرسوده و گاهی با فرسودگی طیف ها و طایفه ها..

بزرگترین رقیب تاجگردون، " فردگرایی" است. جایی که نباید به تک مهره هایی فرصت رشد می دهد تا شکاف طبقاتی در اجتماع نمایان ترباشد و البته حاصل این تفکر، دلزدگی و یاس اجتماعی آحاد مردم از تاجگردون است.

دومین رقیب در رفتارهای سیاسی وی، ” تبعیض ” است. دریک جغرافیا، بدون توجه به پراکندگی جمعیتی و پالایش قومیتی، امتیازاتی را بذل و بخشش می کندکه باعث خشنودی برخی اندک و نگرانی عموم جامعه می شود.

تاجگردون به ” آرا” کار ندارد و به ” آنها” توجه دارد.” آنها”یی که عقبه ای ندارند ویا عقبه ضعیفی پیرامونشان وجود دارد.سومین رقیب تاجگردون، اشرافی گیری و فئودالیته پیرامونی های ایشان است.

کسانی که همه ما در جامعه می شناسیم و می بینیم. آنهایی که در چندسال اخیر به نوعی در همجواری با ریلِ عنایاتِ آقای خاص در چندسال اخیر به بهره مندی ویژه رسیده اند، امتیازات فراوانی دریافت کرده اند و راه صد ساله را یک شبه به منزل مراد رسیده اند.

در تفکر تاجگردون آحاد جامعه یا ابزار هستند یا رقیب. نگرشی به غایت سفید یا به غایت سیاه، بدون بینابینی.

تاجگردون که درهمه حوزه ها کارنامه متوسط و روبه بالایی دارد ولی در حوزه اشتغال نتوانسته انتظارات جامعه جویای کار را برآورده کند در ارائه گزارش عملکردش با راه انداختن بازی سیاسی جدیدی هم از مسولیت پذیری اش فرار رو به جلویی داشت و هم از سیاست نوینش- رقیب تراشی- پرده برداری کرد.

دعوت به هم آوردِ مدعیانِ خدمت توسط آقای خاص، قبل از هر اقدامی ، نوعی سیاست بود تا افکارعمومی را درگیر یک هیجانِ عشیره ای باوی؛ بویراحمد و قشقایی نمایند تاهم جامعه را به همان تفکر چندقطبی پیوند بزند وهم در آینده بتواند بار عمده ای از ناکارآمدی اش را به گردن رقبای زودهنگام انتخاباتی اش بیاندازد.

تاجگردون هم زخم را می شناسد و هم زخم زدن را.آقای خاص ؛شما انتخاب شدید تا بیاندیشید نه تنها به جای تمام دیل و بویراحمد گرمسیر بلکه به جای تمام ایران.شما انتخاب شدید تا در دل مشکلات تونل بزنید و جلوی سیلِ بیکاری سد.

"سلطان اینستاگرام" که هم رسانه را خوب می داند و هم به عملکرد جادویی رسانه، اعتقاد دارد، باید بیشتر توجه داشته باشد که اگر به فکر خدمت به مردم است نه تنها به حاشیه ها کاری نداشته باشد بلکه خودش نیز حاشیه سازی نکند.

اگر به فکر خدمت به مردم است بایدگزارش عملکردی بدهد که در آن از ایجاد اشتغال ، آمار بدهد نه از آمارهای بی حاصل گزارش،باید درسال تولید ،اقدام وعمل برای مردم توضیح بدهد چرا کارخانه معروف کلنگ خورده اش ، عملیاتی نمی شود و اصلا چرا کارخانه ای که زمین ندارد را مصوب و کلنگ زنی کرده است؟.باید گزارش بدهد در زمینه رفاه عمومی و عدالت اجتماعی چه اقدام و عملی انجام داده است؟

وی اگر می خواهد خدمتگذار محرومان باشد باید از فردگرائی دست بکشد ودر هرجغرافیا و قومیتی به محرومانی توجه کند که قدرت پذیرایی های خاص را ندارند اما چشم یاری دارند.

آقای تاجگردون باید نارضایتی های عوام راببیند و البته خشنودی برخی خواص را نیز به عبرت بنگرد.و در آخر سخنم را با کلامی از حضرت علی(ع) به پایان می رسانم که فرمودند:

{ای فرماندار!} مبادا چنان عمل کنی که انسان‌های ضعیف و محروم، از اجرای عدالت به دست تو مأیوس گردند(و به نوعی دیگر از حکومت فکر کنند! و نسل‌های جوان از دیانت ناامید شوند و به آینده خویش اطمینانی نداشته باشند، و در پی‌ افکار و مکتب‌های دیگر بروند!).

انتهای پیام