به گزارش آفتاب جنوب،روز جهانی کارگر با همه امیدها و آرزوها فرا رسید و بازهم همانند گذشته بدون دستاورد خاصی گذشت.اما این بار شهر گچساران تنها شاهد همایش آمادگی جسمانی بانوان کارگر بود شاید بتوان این همایش را مثبت ترین حرکت چندماه اخیر در جهت احقاق حقوق کارگران قلمداد كرد.

افزایش حقوق کارگران که می بایست با توجه به نرخ تورم افزایش می یافت در چندسال اخیر با شیب خیلی ملايمی افزایش داشته تا همچنان از تورم عقب بماند و کارگران توان تامين مايحتاج اصلي زندگی را نداشته باشند. در بین شهرهای کشور شاید بتوان گچساران را جز شهرهای کارگری نامید، که فقط چهار هزار کارگر در مجموعه شرکت نفت و گاز این شهرستان مشغول کار هستند.

همان شرکت نفتی که وظیفه استخراج و تولید یک چهارم نفت کشور را برعهده دارد.وضعیت حقوقی کارگران صنعت نفت کفاف مخارج زندگی آنها را نمی دهدو بسیاری از آیتم های حقوقی که قانون کار به صراحت بدان اشاره دارد از قبیل بدی آب و هوا، حق جذب ، فوق العاده شغل و غيره را دریافت نمی کنند.

همچنين، لحاظ نشدن مدارک تحصیلی و سابقه کار باعث شده تا نیروی انسانی این مجموعه عظیم همچنان نگران وضعیت معیشتی خود باشند، وعده یکسان سازی حقوق که مصوبه سازمان جهانی کار ilo می باشد و نامه آن به عنوان الزامی برای پرداخت یکسان دستمزد به همه انسانهایی که در کارگاه های یکسان دارای کار یکسان هستند و باید دستمزد برابر دریافت کنند همچنان عملی نشده است و برای رسیدن به عدالت اجتماعی و عدالت مزدی باید تلاش شود .

متاسفانه، اهتمامی از جانب مسولين جهت حل مشکل این قشر عظیم دیده نمی شو،شاید زمستان گذشته، حضور وزیر کار در گچساران که قرار بود همانند نام زیبای خودش، ربیعی برای زمستان سرد کارگران باشد با دستاورد خاصی همراه نبود.

اكنون كارگران احساس می كنند كه تا رسيدن به بهار واقعی هنوز فاصله است و آن همايش صرفا انتخاباتی بودو بايد مرد بهاری بيايد تا اوضاع كارگران و مستضعفان بهاری گردد.

اشکان محمدی

انتهای پیام/م