به گزارش آفتاب جنوب،اقدم طی یادداشتی در میانا نوشت: جمعیتی بیرون ایستاده اند و مردم به تناسب تجمع وارد و خارج می شوند. من هم داخل رفتم و تصویر را دیدم و آمدم. اما تنها یک سوال؛ یک سوال با دو وجه متفاوت:

با فرض اینکه این تصویر واقعی و مستند و اثبات شده می باشد، چرا بازتاب و نمودی کشوری و حتی جهانی ندارد؟ چرا وارثان این عکس بسیار مهم و ارزشمند آن را در گنجینه ای خانگی نگه داشته اند و فقط روز عاشورا اجازه بازدید می دهند؟ چرا مسلمانان سایر شهرها و کشورها از این فرصت و افتخار عظیم بی نصیب مانده اند؟ این سند ارزشمند چرا مخفی نگه داشته می شود؟ چنین سندهای تاریخی و مقدسی نباید شخصی و خانوادگی شمرده شود. این بی احترامی به ارزش و قداست سند است. امام حسین(ع) و هرچیزی که به نام ائمه ارتباط داشته باشد، یک اثر مردمی و همگانی است و نباید شخصی و خانوادگی شود. وارثان این اثر چه پاسخی برای این فرصت سوزی و شخصی سازی دارند؟

تصویر خبر مربوط به مطلب درج شده در یکی از وب سایت های محلی میانه:

شبهه به فرض بالا این است که این نقاشی منتسب به امام حسین(ع) است و ادعا می شود تصویر واقعی از سر مبارک حضرت است. سوال اینجاست که چه مستندات متقن و تخصصی وجود دارد که این ادعا را ثابت می کند؟ کدام کارشناس هنری و مذهبی و علمی سندیت این ادعا را تصدیق نموده است؟ آیا کارشناس موزه آثار هنری و مذهبی این اثر را دیده و نظر داده اند؟ چه نظری؟  نظر نهادهایی نظیر اداره ارشاد و اطلاعات و فرمانداری و دفتر امام جمعه محترم و تبلیغات اسلامی و . . . در این باب چیست؟ اگر نظرها مثبت و تأیدکننده است، پس چرا اقدامات تبلیغی و رسانه ای انجام نمی شود؟ و اگر نظرها منفی و تکذیب است، پس چرا برخوردی با این سوءاستفاده ابزاری نمی شود و اطلاع رسانی صحیح نمی شود؟ نباید گذاشت چنین رخداد مهم و حساسی همینطور خنثی رها شود؟

حاشیه: صبح عاشورای ۹۴ است و به شوق دیدن تصویری منتسب به امام حسین(ع) رفته ام. فضا حس و حال عاشورا و امام حسین(ع) ندارد! دقیقاً روز عاشورا است اما فضای حسینی ندارد! میکروفون و بلندگوها فریاد تبلیغات برای یک نفر خاص را دارد! مردم برای عاشورای حسینی آمده اند نه گندم ری!! دلم یک سیاست عاشورایی می خواهد نه یک عاشورای سیاسی!

انتهای پیام/