به گزارش آفتاب جنوب,

در روایات بر اهمیت ازدواج و پی آمدهای مثبت آن تاکید بسیار شده است.دلیل چنین اهمیتی را می توان در دور نگه داشتن مؤمن از فساد و فحشا ،نزدیک تر شدن به کمال الهی و دست یابی به آرامش روحی و...خلاصه کرد.هم چنان که پیامبر (ص) می فرماید:در اسلام هیچ بنایی نزد خدا دوست داشتنی تر از بنای ازدواج نیست.(بحار الانوار،ج103،ص222).با این مقدمه اگر بگوئیم یکی از مهمترین دوران زندگی انسان ها دوران ازدواج و تشکیل خانواده است و در این زمان است که انتخاب درست یا نادرست می تواند آینده افراد را رقم بزند ،سخن به گزافه نگفته ایم. 

اما متأسفانه آمارهای رسمی نشان می دهند که در ایران دو درصد از آشنائی های منجر به ازدواج در فضای اینترنت اتفاق می افتد. ازدواج هایی که با همه گیر شدن اینترنت کم کم رواج پیدا کرده اند و به موازات آن سایت های همسریابی و دوستی رسمی و غیر رسمی هم افزایش یافته اند تا به ادعای خودشان گره از مشکل ازدواج جوانان باز کنند و در این حین باز هم متأسفانه هشدارهای مراجع تقلید وکارشناسان و نمایندگان مجلس و ...در باب سوء استفاده هایی که در قالب سایت های همسر یابی انجام می شود،جدی گرفته نشده اند و هیچ نظارت مستقیمی از سوی مراجع رسمی بر این سایت ها وجود ندارد در حالی که نظارت بر محتوای سایت ها بر عهده کار گروه تعیین مصادیق محتوی مجرمانه است که علاوه بر سایر نهادها ،نمایندگانی از قوه محترم قضاییه و وزارت ارشاد نیز در آن عضو هستند!

سایت های فوق الذکر به اسم ازدواج شروع به کار می کنند اما به کام دوست یابی! بسیاری از جرائم را رقم می زنند و شعارشان این است که جامعه ی مجازی به شما کمک می کند تا همسری مطابق معیارهای خود پیدا کنید! و این عبارتی است که بر صفحه ی اول بیشتر این سایت ها دیده می شود. شایان ذکر است که شاید یکی از عواملی که باعث جلب اعتماد کاربران ،به خصوص زنان به این سایت ها می شود ،درج نام وزارت ارشاد باشد در حالی که به گفته ی مدیران ارشد مرکز توسعه و فناوری اطلاعات،ثبت سایت در سامانه ی این مرکز دلیلی بر أخذ مجوز فعالیت نیست چرا که ساز و کارهایی لازم است تا مجوز های لازم از سوی این وزارت خانه به واجدین شرایط اعطا شود.و جالب تر اینکه با وجود شرط عضویت رایگان در این سایت ها ،برای اینکه کاربران بتوانند برای یکدیگر پیام شخصی ارسال کنند حداقل باید هفت هزار تومان به شماره حساب قید شده در این سایت ها و از طریق درگاه الکترونیکی بانک پرداخت کنند!و بلافاصله بعد از عضویت سیل پیامها جاری می شود و در کمال تعجب بسیاری از آنها تقاضای دوستی و یا...آن هم از سوی کاربرانی که هیچ کس نظارتی بر واقعی بودن شخصیت آنها ندارد. شاید از نظر یک حقوقدان سایت های همسریابی به عنوان یک حرفه و شغل و در صورت کسب مجوز از سوی نهاد های مربوطه هیچ منع قانونی نداشته باشد اما موضوع همسر یابی بحث ظریفی است و سوء استفاده از آن باعث طبعات سنگین برای جوانان و خانواده ها می شود.

شاید بتوان گفت ،ازدواج های اینترنتی  از ازدواج های خیابانی هم بدترند،زیرا حداقل در ازدواج های خیابانی افراد واقعی هستند و از ابتدا یکدیگر را می بینند، هر چند چنین ازدواج هایی نیز به کلی مطرود و قابل بحث است اما در ازدواج اینترنتی دو طرف از یکدیگر هیچ شناختی ندارند و بعد از ایجاد علاقه ،ملاقات ها یی صورت می گیرد و تازه بعد از اینکه زیر یک سقف رفتند و به اصطلاح ازدواج کردند تازه می فهمند عشق کاذب یعنی چه؟! آن زمان می فهمند که چرا پلیس فتا به کاربران آگاهی می دهد که گردانندگان سایت های همسریابی کلاهبردارانی هستند که از اطلاعات، عکس ها و سایر مواردی که توسط مراجعان به امانت گذاشته می شود،سوءاستفاده می کنند.جالب است بدانید در 8 آبان ماه سال 92 ،انتشار گزارشی از سوی مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی زنگ خطر فعالیت های زیر پوستی سایت های همسر یابی غیر مجاز را به صدا در آورد؛که این سایت ها تنها به مکانی برای دوست یابی تبدیل شده که متأسفانه در برخی موارد به ارتباطات خارج از عرف و نامشروع منتهی شده است و هم چنین رقم های بسیار سنگین با تراکنش های زیاد و حتی میلیاردی از درآمدهای این سایت ها گزارش شده است اما در عین ناباوری هنوز قانون مصوبی برای متخلفان در این فضا وجود ندارد.البته به طور حتم جوانانی که نیت تشکیل خانواده سالم بر پایه ی احکام اسلامی دارند هیچ گاه با مراجعه به این قبیل سایت ها وقت خود را هدر نمی دهند و به آینده ای که توسط اشخاص نامعلوم ترسیم می شود چشم امید نمی دوزند .

بله! متأسفانه رشد قارچ گونه ی این سایت ها قصه ی پر غصه ای را روایت می کند از اخاذی ها ،سوء استفاده های اخلاقی ،فریب ،بی اعتمادی به همسر،هویت های جعلی و غیر واقعی ،سرقت اطلاعات شخصی و خصوصی ،انتشار محتوای منافی عفت و اخلاق و آسیب های حیثیتی و این همه نتیجه ی بی توجهی مسئولان امر به سایت های غیر مجاز همسر یابی و دوستی است و شاید پایان تلخ تشویق جوانانبه ازدواج با شیوه ی وبگردی باشد ! به راستی چه کسی باید مقابل آسیب های 300 سایت غیر مجاز همسر یابی یا به بیان دیگر دوست یابی اینترنتی را بگیرد؟! آیا مسئولین مسئول نیستند؟!

آسیه گردانی نژاد