به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب، شیخ نمر هم از روحانیون معترض شیعی بود که در محیط سیاسی و اجتماعی خویش در خط مقدم قیام و مبارزه قرار داشت و در این راه هم دیدگاه هایش را در قالب فتوا، بیانیه و رساله اعلام کرد و هم در حوزه عملی ثابت قدم و مشوق قیام و مبارزه بود. این روحانی در طول دوران حیاتش هیچگاه از مسیر دشوار مبارزه با نظامی به غایت سرکوبگر و ظالم، هراسی به دل راه نداد و تنها به خدای خویش اتکاء داشت. او در جامعه ای که کسی جرأت انتقاد از آل سعود و دستگاه حکومتی را نداشت، بی پروا قدم در راه مبارزه نهاد و از اقدامات آنان به شدت انتقاد کرد.

به عقیده شیخ نمر، مهمترین خواسته های معترضان و شیعیان در عربستان عبارتند از: حکمرانی براساس عدالت و آزادی؛ آزادی فکری و سیاسی، آزادی دستیابی به ثبات و امنیت و آزادی اندیشه در همه زمینه ها، زیرا حق همه مردم است که این آزادی ها در عربستان برقرار باشد. این آزادی ها ضامن رسیدن به عدالت است. انسان حق دارد که در بیان افکارش آزاد باشد، حق انتقاد دارد، این حق توسط قانون و مذهب تضمین شده و هر رژیمی که حق آزادی فکری و سیاسی را از مردم سلب کند، نه مشروعیتی دارد و نه عدالتی در این سیستم برقرار است.

آیت الله نمر هم به عنوان یکی از روحانیون معترض شیعه در عربستان، این محرومیت ها و تبعیض ها را پیامد تداوم سیستمی می دانست که انحصارطلبی و استبداد موروثی، وجه بارز آن بوده و اعتراض های مردمی در منطقه و جهان اسلام، فرصت مناسبی برای طرح مطالبات شیعیان و مردم عربستان فراهم کرده است. سیری در گفتارها و مکتوبات آیت الله نمر، گویای آن است که این روحانی معترض از نظام نشانه شناسی مشخصی برای بیان خواسته های شیعیان و معترضان سود می برد که می توان از عدالت طلبی، آزادی خواهی، استبدادستیزی، ولایت مذهبی و سیاسی ، حاکمیت قانون و قیام و مبارزه عدالت طلبی نام برد.

ایشان با اشاره به عدم امنیت در عربستان، از قیام و مبارزه ضد تبعیض و ظلم آل سعود سخن گفت و اعلام کرد که در این راه ترسی به دل راه نمی دهد: "من از روزی که به دنیا آمدم، حتی یک روز نیز در این کشور احساس امنیت نداشته ام. ما به این کشور افتخار نمی کنیم. رژیمی که در این کشور مستقر است، به من ستم می کند، پول مرا می دزد و به نقض حقوق من افتخار می کند. اما من به راه خود ادامه می دهم. من به خدا توکل می کنم و تنها خدا، پادشاه حقیقی است. من همچنان با ظلم و ستم مبارزه می کنم. این رژیم هیچ مشروعیتی ندارد و حقوق مردم را پایمال می کند".

با این تفاسیر آیت الله شیخ نمر باقر النمر در سال 1379 هجری قمری در منطقه العوامیه یکی از شهرهای استان القطیف عربستان چشم به جهان گشود. او به یک خانواده والامقام در منطقه منتسب است که در آن روحانیون مشهوری همچون "آیت الله شیخ محمد بن ناصر آل نمر" پرورش یافته اند. آیت الله نمر، تحصیلات مقدماتی خود را در شهر العوامیه به پایان رساند و در سال 1400 هجری قمری برای آشنایی نزدیکتر با انقلاب اسلامی و تحصیلات حوزوی ابتدا به ایران مهاجرت کرد تا در حوزه علمیه حضرت قائم(عج) تهران حضور پیدا کند که در همان سال توسط "آیت الله سید محمدتقی مدرسی" تأسیس شده بود.

شیخ نمر پس از 10 سال تحصیل در حوزه علمیه حضرت قائم(عج) عازم سوریه شد و در حوزه علمیه حضرت زینب سلام الله علیها برای ادامه تحصیلات حوزوی و علوم دینی حضور پیدا کرد و در محضر اساتید این حوزه به تحصیل پرداخت. او سال ها اداره حوزه علمیه حضرت قائم(عج) در تهران و سوریه را بر عهده داشت و تلاش بسیاری برای توسعه و پیشرفت این مراکز انجام داد. پس از بازگشت به عربستان مرکز مذهبی الامام القائم(عج) را در العوامیه تأسیس کرد که در واقع سنگ بنای مرکز اسلامی در سال 1422 هجری قمری بود.

شیخ نمر فعالیت ها و طرح های زیادی داشت که بر صحنه داخلی عربستان و منطقه خاورمیانه تاثیر بسزایی گذاشت و پیامدهای برخی از آنها از نظر دینی، فکری، اجتماعی و سیاسی بسیار چشمگیر بوده است. او در سال 2011 میلاددی پس از سقوط نظام های حاکم در تونس و مصر و با آغاز انقلاب مردم بحرین، ممنوعیت رسمی اعمال شده از ماه اوت سال 2008 میلادی از سوی مقامات سعودی در مورد ایراد سخنرانی و تدریس را درهم شکست و از قیام های مردمی سود جست و سخنرانی های خود را با بیان مفهوم آزادی سیاسی با محوریت تغییر سیاسی آغاز کرد.

حوادث اکتبر 2011 میلادی که به حوادث العوامیه شهرت یافت، فرصت مناسبی به آیت الله نمر داد تا به صراحت با سیاست تبعیض آمیز ریاض و سرکوب آزادی بیان و انحصار ثروت و قدرت در دست خاندان حاکم در عربستان مخالفت کند. درپی تشدید اعتراض ها به نظام حاکم در عربستان، شیخ نمر توسط نیروهای آل سعود بازداشت شد و پس از محاکمه و تحمل چند سال حبس در 12دی 1394هجری شمسی اعدام شد. شیخ نمر حامی برقراری عدالت برای همه مردم عربستان از جمله شیعیان بود و خواستار پایان دادن به سرکوب و خشونت های دولتی شد و از دولت عربستان سعودی خواست تا حقوق برابر را به طور کامل به همه سن ها و شیعیان اعطاء کند. او نماد دعوت عربستان سعودی برای آزادی بود و حتی پس از اعدامش همچنان الگو و نماد قدرتمندی از مبارزه برای عدالت اجتماعی و مقاومت صلح آمیز علیه خشونت و بی عدالتی درعربستان سعودی است.

شیخ نمر به صراحت با حکومت های موروثی و استبدادی مخالف بود و اعتقاد داشت که این رژیم ها بی اعتنا به خواست مردم کشور و منابع اش را مُلک مطلق خود می دانند و رأی و نظر مردم هیچ نقشی در تعیین حکام ندارد. به باور این روحانی معترض عربستانی، علت بیداری اسلامی این است که همه مستبدان در کشورهای عربی و اسلامی از جاده حیات و انسانیت منحرف شده اند، همراه با استکبار، رویکردی بی رحمانه و ناعادلانه در پیش گرفته و جنبش توده ها را نابود کرده اند، هویت اسلامی را برانداخته و با ظلم و ستم، دیکتاتوری و استبداد را در جهان عرب و اسلام شکل داده اند. اما بقای آنها بر ستون هایی چونان تارهای عنکبوت است.

شیخ نمر خواسته معترضان در عربستان را نابودی ظلم و استبداد می داند و تاکید می کند که"ما می خواهیم حاکمان انتخابی باشند، می خواهیم فرزندانمان در امنیت و آرامش زندگی کنند و در عقیده و ایمانشان آزاد باشند. اگر حاکمان سعودی فکر می کنند که ما را می کشند، عقب نشینی نمی کنیم، ما به مبارزه و پایداری ادامه می دهیم و رژیم های استبدادی را سرنگون می کنیم.او در یکی از سخنرانی های مشهورش، هیات حاکمه در عربستان را مستبد و طغیانگر خوانده و از ظلم آنها علیه مردم بحرین انتقاد می کند: "نظام حاکم در عربستان، نظامی طغیانگر است، چرا نظامیان آل سعود، مردم بحرین را می کشند، اگر راست می گویند بروند و فلسطین را از دست صهیونیستها آزاد کنند. نه آنکه علیه نیم میلیون بحرینی اقدام کنند، مردمی که پاک بوده و با دست های خالی و سینه های برهنه به مبارزه می پردازند. او در نشانه شناسی آزادی خواهی، به الگوی اصلی خود امام حسین علیه السلام اشاره می کند و امام سوم شیعیان را مدرسه آزادی خواهی می نامد که باید از ایشان درس گرفت.

 شیخ نمر باقر النمر، آزادی را از ارکان حکومت اسلامی می داند ولایت سیاسی و مذهبی از دیگر نشانه هایی است که در گفتمان سیاسی شیخ نمر مطرح می باشد. شیخ نمر تاکید و توجه ویژه ای به مقوله امامت دارد و یکی از خواسته های او علاوه بر آزادی مذهب تشیع و رهایی آنان، متوجه کردن حاکمان به جایگاه امامت و امامان نزد شیعیان است. آیت الله نمر، خطاب به حکومت عربستان میگوید: "دولت که پیش از این در برابر فشارهای گروه کوچکی از پیروان یک مذهب تسلیم شد و به آنها اجازه داد بارگاه های پاک امامان شیعه را ویران کنند و زخمی عمیق بر دل همه دوستداران اهل بیت علیهم السلام و نه فقط شیعیان نهاد، باید به جبران خطاها و اشتباهات گذشته، همه هزینه های این ساخت و سازها را بپذیرد. این زخم، در گذر روزها، ماه ها، سال ها و قرن ها، جز با بازسازی بهتر از گذشته این زیارتگاه ها التیام نمی یابد و این گروه کوچک وهابی تندرو نماینده باورهای مذهب اهل تسنن هم نیستند، تا چه رسد به مذاهب اسلامی دیگری که از نظر فکر و نگرش و رفتار با آنها اختلاف دارند .

به همین سان، شیخ نمر به مبارزه و قیام تنها در عربستان معتقد نیست و از ملت های مسلمان می خواهد که در مقابل ستمگران ایستادگی کنند. شیخ نمر تنها راه بازگشت عزت های عربی و اسلامی را در مقاومت و مبارزه جستجو می کند، زیرا تسلیم در مقابل رژیم صهیونیستی، هیچ منافعی برای آنها ندارد. دلیل مخالفت آمریکا با جنبش مقاومت، تأمین منافع رژیم صهیونیستی است و این رژیم با حمایت آمریکا به موقعیت کنونی رسیده است. شیخ نمر، معتقد است که مقاومت و مبارزه در لبنان باعث شده تا هیچ نیروی صهیونیستی و آمریکایی در این کشور نباشد و تنها با مقاومت است که می توان از عزت وکرامت مسلمانان دفاع کرد.

شیخ نمر به عنوان روحانی پیشرو در اعتراضات ضد نظام حاکم در عربستان، بیانگر آن است که او با درک عمیق از آموزه های مکتب تشیع و تلمذ در حوزه های علمیه و تاثیرپذیری از علمای تشیع و شعائر انقلاب اسلامی، استعاره هایی برای مبارزه با حکومت عربستان مطرح کرد که تجلی بخش رهایی و آزادگی بود. عدالت، استبدادستیزی، آزادی خواهی، مرجعیت سیاسی و مذهبی، حاکمیت قانون و قیام و مبارزه، شش نشانه اصلی در گفتمان سیاسی شیخ نمر است. او با بیان این نشانه ها، رویکردش در سپهر سیاست را ترسیم کرد. چنان که معتقد بود عدالت با ظلم و ستم رابطه معکوسی دارد و اگر در جامع های بیداد و ستم گسترش یابد، از عدالت و برابری خبری نیست.

این روحانی شیعه، انگیزه قیام مردم عربستان را رهایی از عبودیت حکومت طاغوتی آل سعود می داند که آزادی مردمان این سرزمین را در بند کرده و بسیاری از رسانه ها و مفتیان هم با این رویکرد دولت همگام شده و به سلطه غیرخدا گردن نهاده اند. بنابراین، تشکیل حکومتی مبتنی بر قانون و احترام به حقوق مردم، لازمه تحقق آزادی در عربستان است، زیرا، عمده ترین مشکل عربستان نبود حکومت انتخابی و وجود نظامی طایفه ای است که هیچگاه خود را در معرض رأی مردم نمی گذارد، مشروعیت قانونی ندارد و حقوق اولیه انسان ها را نادیده می گیرد.

انتهای پیام/