به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،با سقوط تیم فوتبال نفت و گاز گچساران به لیگ دسته سوم دل هر ورزش دوستی به درد می آید، چرا که فوتبال برای مردم این دیار تنها یک ورزش نیست .فوتبال برای جوانان این دیار، تفریح ، شغل ، نماد غیرت و از همه مهمتر شاخصه شور و نشاط و هیجان است.

اینکه امروز و پس از گذشت بیش از یک دهه از حضور این تیم نفتیف به عنوان تنها نماینده فوتبال کهگیلویه و بویراحمد در لیگ دو کشور می‌گذرد با مروری بر فراز و نشیب های این تیم به خوبی می توان به موانع پیش روی موفقیت این تیم نیز پی برد.

تیم فوتبال نفت و گاز گچساران پس از یک دهه رکود ورزشی در اوایل سال ۸۸ با خرید امتیاز لیگ دو به مردم گچساران هدیه شد تا پُلی برای شکوفایی استعدادهای فوتبالی این شهر و معرفی توانمندی‌های یک شهر صنعتی با قابلیت های فراوان در سطح فوتبال کشور شود.

اگرچه این تیم از ابتدا با مشکلات فراوانی برای ماندن در این شهر روبرو بود تا آن حماسه بزرگ صعود در سال ۹۲ به لیگ دسته اول به وقوع پیوست، و سپس ورود برخی چهره های سیاسی و ایجاد یک فضای سیاسی در ورزش که سرانجام آن هم عدم صعود این تیم به لیگ برتر و شروع مشکلات و حواشی آن بود که تا همین امروز ادامه دارد.

هرچند تیم فوتبال نفت و گاز گچساران سقوط کرد تا به مردم و مسئولین دیارمان ثابت کند سیاست هیچگاه راهکاری مناسبی برای مدیریت در ورزش نیست و تا هنگامی که از روی سکوهای ورزشگاه آواز سیاسی کاری بیشتر از آواز پیروزی به گوش می رسد، نباید چندان انتطار موفقیت داشت.

سقوط این تیم امروز ثابت کرد که منیت ها، طایفه گرایی،سهم خواهی در ورزش خصوصا فوتبال ماندگار نیست و سرانجام روزی زوال آن فرا می رسد.

امروز مدیران نفت در قالب مسئولیت اجتماعی، آن چه در توان داشتند به میدان آوردند اما دریغ از اینکه مهمترین مشکل تیم نبود نظم لازم و استفاده صحیح از همه توانمندی های بازیکنان و البته جایگزینی طایفه گرایی به شایسته سالاری بود که ثمره آن امروز در سقوط این تیم به لیگ دسته سوم است.

آنهایی که امروز از سقوط این تیم ابراز نگرانی می کنند بایستی بیشتر به عملکرد خود رجوع کنند و به جای اینکه دیگران را مقصر ماجرا کنند خود را مورد قضاوت و سنجش قراردهند.

از بی مهری به مربیان بومی، و انتخابات گزینه های غیربومی بی کیفیت گرفته تا دخالت های افراد غیرمرتبط در ترکیب بازیکنان ، فشارهای افراد خاص برای معرفی بازیکنان مورد نظر و نیز فحاشی بازیکنان در زمین بازی به یکدیگر، نشان از عمق فاجعه و نابودی سرمایه یک شهر به دست عده ای انسان خودخواه و فرصت طلب می دهد که جز منافع خود و اطرافیانشان چیز دیگری برای مردم شهر نمی خواهند.

امروز ورزش گچساران داغدار است، داغ مشکلاتی که با کمی تدبیر و آینده نگری و باور داشتن نیروهای بومی از بسیاری فجایع می توانستیم عبور کنیم.

انتهای پیام/