به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،این روزها قصه سوختن مراتع و جنگل های گچساران، قصه تازه ای نیست چرا که مرگ بلوط های هزار ساله در آتش هرسال اتفاق می افتد و هیچگاه از خاکسترشان هم بلوطی تازه نمی روید، بسیجیان مثل همیشه پای کارند و نیروهای امدادی هم آماده، اما امکانات همچنان مثل گذشته است درحالی که  آتش همچنان در باد می رقصد و بلوط ها را خاکستر می کند.

‏هرچند سرکشی آتش در جنگل های گچساران خود تراژدی هر ساله‌ای است که با مرگ تلخ هزاران بلوط پیوند خورده است، اما در این میان ارتفاعات،کوه ها و مناطق حفاظت شده این شهرستان سهم بیشتری از آتش سوزی‌ها را دارد و سالانه بسیاری از گونه‌های گیاهی و بلوط‌هایش در آتش  نیز خاکستر می‌شوند.

با این وجود، در طول سال های گذشته هر بار که جنگل های بلوط گچساران طعمه حریق شد، مسئولان از کمبود برای مقابله با آتش سخن می گفتند و این روزها هم شاهدیم همه از کمبود امکانات صحبت می کنند، همان تجهیزات خاصی که هیچ وقت تامین نشد و حالا حتی تنها بالگرد شرکت بهره برداری نفت وگاز گچساران هم جوابگوی این حجم از آتش سوزی ها نخواهد بود.

با این تفاسیر،عمده دلیل تهدیدکننده جنگل ها در کهگیلویه و بویراحمد ، آتش سوزی های عمدی و غیرعمدی بوده است که در چند سال اخیر منجر به تخریب بخش وسیعی از جنگل های بلوط در این استان شده است.

با این وجود،پیش بینی می شود در فصل تابستان و همزمان با گرمای بی سابقه هوا بر تعداد و وسعت آتش سوزی ها در این استان نیز افزوده شود و با عنایت به سرگرم بودن نهادهای دولتی به بیماری کرونا و بی توجهی و بی تدبیری نسبت به محیط زیست، خسارت ناشی از آتش سوزی ها به دلیل فقدان امکانات و تجهیزات خاموش کننده بیش از سال‌ گذشته باشد.

به گفته کارشناسان بیش از 90درصد آتش سوزی جنگل های کهگیلویه و بویراحمد عمدی است و این قصه پر درد و رنج امروز محیط زیست این خطه زرخیز است، اگرچه این روزها آتش‌سوزی‌ در مراتع و جنگل‌های گچساران امان طبیعت را بریده است و به نوعی یک تراژدی و تهدید دائمی تبدیل شده است.

بنابراین آتش‌سوزی های پی در پی جنگل ها و مراتع گچساران هشدار و زنگ خطری است که تنها شناسایی کانون های بحران در منطقه و توجه ویژه به خسارت‌ های جبران ناپذیر آن به پوشش گیاهی و جنگل‌های منطقه، می تواند راه حل عبور از وضعیت فعلی باشد.

انتهای پیام/