به گزارش آفتاب جنوب،جهادگران گمنام گچسارانی آموختند می توانند به جای خوشگذرانی در جشنواره مشک و ملار، یاور محرومان سرزمین خود باشند، هر چند اردوهای جهادی اختصاص به قشر خاصی ندارد و پیر و جوان، مرد و زن همه و همه باعث رونق این فضا هستند اما مثل هر حرکت انقلابی دیگری در بین دانشجویان طرفداران بیشتری پیدا کرد.

امروز عده ای از دانشجویان بسیجی دانشگاه های گچساران و باشت تصمیم گرفتند به جای شرکت در جشن های مشک و ملار به جاهای دیگری سفر کنند،امروزعده ای تصمیم گرفتند به جای استفاده از اوقات فراغت برای استراحت و دید و بازدید به یاری محرومان این دیار بروند.

این روزها سفر به مناطق محروم گچساران و باشت علاوه بر کمک به اهالی این مناطق درس های بسیاری برای جهادگران دارد،درس هایی که در هیچ کلاس و دانشگاهی آموزش داده نمی شود،جوانان برومنداین دیار خوب می دانند در سرزمینی زندگی می کنند که چه تعداد سنگر فتح نشده باقی مانده است، چه بسیار مناطقی از بام نفت ایران که از آب آشامیدنی سالم بی بهره اند، جاده مناسب و دیگر امکانات هم پیشکش!

خیلی ها از مسئولین که این روزها خود را به خواب غفلت زده اند باید بدانند روستائیان مناطق محروم در گوشه و کنار این دیار چطور روزگار می گذرانند،باید بدانند امروز چه پول های هنگفتی خرج جشن ها و پایکوبی هایشان در این سرزمین به ظاهر بام نفت ایران می شود!!!.

امروز همه باید بدانیم اردوی جهادی یک عادت شیرین که هر چند وقت یکبار اتفاق می افتد، نیست؛ اردوی جهادی یک سرگرمی تازه که به سرگرمی هایمان اضافه شده باشد، نیست ؛اردوی جهادی لهو و لعب تازه ای در امتداد پاره ای از بیهودگی های زندگی نیست و باید بدانیم که اردوی جهادی آغاز است ، سرچشمه  جاری شدن است و ذکری است که مجاهد بودن را در دل یادآوری می کند.

خودسازی که دانشجویان گچسارانی در اردوهای جهادی تجربه می کنند را هیچ جای دیگر نمی توان پیدا کرد،آری جهادگران گچسارانی بر این باورند که "می سازیم تا ساخته شویم"وآنها خوب می دانند هنوز این دیار زرخیز نیازمند توجه و اقدام عملی تک تک آنان است  وآنها به خوبی می دانند دل خوشی محرومان این دیار خسته بهتر از خوشحالی های زودگذر در جشن هایی نظیرمشک و ملار است.

اما وای به روزی که بی توجهی مسئولین به محرومان و اردوهای جهادگران نه از روی غفلت باشد و نه کمبود امکانات! وای به روزی که مسئولین بخواهند دانشجویان و عموم شهروندان سرشان به کار خودشان باشد و از دیار و مردمان رنج کشیده خود بی خبر باشند! وای به روزی که رفاه طلبی، مسئولین را از فکر ولی نعمتان واقعی این دیار باز دارد.

انتهای پیام/م