به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،روح الله قابضی-هفته گذشته مطلبی در خصوص منابع نفت و گاز گچساران به قلم" ابوالحسن حسینی نیک" در سایت های استانی منعکس شد و تا جایی که رصد کردم  بازتاب های فراوانی به همراه داشت. امیدوارم این قبیل مطالب به دقت توسط مسئولین امر رصد شده و در تصمیمم گیری ها مورد استفاده قرار گیرد.

مطالبی در رابطه با منابع نفتی، صادرات و ارزش صادراتی نفت گچساران ، طرح دو درهزار یا دو درصد و سه درصد مطرح شده بود.متن کارشناسی شده ای بود که مرجع صاحب صلاحیت در خصوص صحت و سقم و پاسخگویی در این رابطه شرکت نفت و سازمان برنامه بودجه استان است .بحثی نیست که هر کسی صلاحیت ورود به آن را داشته باشد. موضوعی نیست که با احساس و هیجان و بدون حساب و کتاب و کل گویی به آن جواب داده شود بلکه باید با منطق و محاسبه رد یا تایید شود . به قول لسان الغیب حافظ

یکی از موارد مطرح شده در خصوص بحث پژوهش بود.بنده با توجه به اینکه شاغل در صنعت نفت وبه طور خاص حوزه پژوهش هستم  و به عبارتی وظیفه صنفی و تعلق منطقه ای ایجاب کرد نکاتی را در خصوص نفت وگازگچساران و پژوهش مطرح کنم.

در رابطه با پژوهش و تاثیر آن بر توسعه کشور مطالب زیاد است و به عبارتی اظهر من شمس است بنا براین  جهت گیری این نوشتار تا حدودی عملیاتی و منطقه ای است. چندی پیش گردهمایی تحت عنوان” ضرورت تشکیل اکوسیستم پژوهش و فناوری نفت، گاز و پتروشیمی در کهگیلویه و بویراحمد در شهرستان گچساران برگزار شد.در این همایش دکتر تاجگردون رئیس کمیسیون برنامه و بودجه مجلس شورای اسلامی، احداث پارک علم و فناوری  را برای گچساران با تولید ۶۳۵ هزار بشکه نفت نیاز ضروری دانست و به این موضوع اشاره داشتند که بیش از ۲۰ تا ۳۰ هزار میلیارد ریال از صندوق توسعه ملی به پارک‌های علم و فناوری کشور پرداخت شده است که به دلیل نداشتن شرکت دانش بنیان و پارک علم و فناوری مبلغی به این استان پرداخت نشده  است”.

در این خصوص باید گفت پایه و اساس شرکتهای دانش بنیان و پارک های علم و فناوری بر تحقیق و پژوهش و به عبارتی سرمایه های فکری استوار است.یعنی افراد بتوانند دانش و فکر خود را به محصولاتی کاربردی تبدیل کرده و به تولید انبوه برسانند.در این بین دولت زیر ساخت های لازم و برخی مساعدت ها را انجام میدهد.

متاسفانه در استان ما این موضوع هنوز به جایی نرسیده و دلیل ان به اعتقاد بنده سیاست زدگی است و عدم رعایت شایسته سالاری است.چون همه چیز با سیاست آلوده شده است کسی به فکر علم و فناوری نیست.وقتی مدیری ومسئولی بر اساس باند بازی و رفاقت و بدور از معیارهای لازم انتخاب می شود قطعا وجود چنین پدیده های دور از انتظار نیست.در اینکه فضای عمومی استان ما متاثراز این پدیده است. شکی نیست.اما در رابطه با صنعت نفت و به طور خاص صنعت نفت گچساران هم نکاتی در این خصوص قابل تامل است.

شرکت نفت و گاز گچساران به لحاظ ساختاری زیر مجموعه شرکت نفت مناطق نفت خیز جنوب است و با توجه به میزان تولید فعلی رتبه دوم تولید در مناطق به گچساران تعلق دارد.عقل ومنطق حکم می کند به همین میزان نیز از بودجه پژوهشی برخوردار باشد.در حالی که حقیر با توجه به اطلاعاتی که دارم چنین نیست.و این موضوع را در جلسات متعددی که به لحاظ کاری داشته ام در حضور مسئولین امر بیان کرده ام.مسئولین امر توضیح دهند از بدو تاسیس اداره پژوهش در مناطق  جنوب چه میزان پروژه پژوهشی در گچساران تعریف شده است و مضافا اینکه بودجه پژوهشی گچساران کجا هزینه شده است.

با این حجم مشکلات عدیده ای که در حوزه  تحت پوشش شرکت نفت وگاز گچساران وجود دارد چه میزان اعتبار پژوهشی و یا پروژه پژوهشی  در نظر گرفته شده است.شخصا به کرات از برخی تاسیسات نفت و گاز  گچساران بازدید داشته ام .به عنوان نمونه مسائلی در حوزه خوردگی و محیط زیست به چشم خود دیده ام که واقعا تاسف بار است.در دوره مدیریت قبلی واحد پژوهش و فناوری در این شرکت تشکیل شد و انصافا کار ارزشمندی بود و امید می رفت در آینده با تقویت آن گامی بلندتری در این رابطه برداشته شود.متاسفانه از همان ابتدا هجمه ها شروع شد و عده ای گفتند ساختار ندارد و برخی گفتند فامیل بازی شده و مواردی از این دست.در حالی که اصل موضوع کار درستی بود .

در صنعت نفت این موضوع به کرات دیده می شود که افراد به لحاظ ساختاری در جای دیگری هستند و عملا کار دیگری انجام  می دهند و ایجاد ساختار هم برای ما نفتی ها پدیده  پیچیده و عجیب و غریبی  نیست.متاسفانه مدیریت جدید که از  فارغ التحصیلان دانشگاه  صنعت نفت هم هست و انتظار می رفت این حوزه را تقویت کند آن را تعطیل کرد و با  این اقدام عملا پژوهش و پژوهشگری در نفت مورد تحقیر قرار گرفته و  به حاشیه رفت.

در حالی که مجموعا سه نفر در این واحد مشغول بودند و در همان مدت کوتاه تعاملات خوبی با پژوهشگاه صنعت نفت ،دانشگاه نفت ،موسسه بین المللی مطالعات انرژی و سایر دانشگاهها برقرار کرده بودند و یک ساختار خوبی در حال شکل گیری بود.اما متاسفانه برخوردی شد که نباید می شد.اگر ایراد ساختاری وجود داشت هنر مدیریت این بود که ساختار را ایجاد  و تقویت کند نه اینکه  ساده ترین راه  را انتحاب یعنی صورت مساله را پاک کرده و پژوهش را تعطیل کند. در شرایط فعلی اعتبار چند میلیاردی که  سالانه به عنوان پژوهش به حساب گچساران منظور می شود و متعلق به فرزندان این منطقه است برگشت می خورد.در حالی که با ساختار ایجاد شده می شد این اعتبار را جذب نموده و در اجرای فعالیت های پژوهشی  دانشجویان، اساتید  و کارمندان نفت و …هزینه شود و کمک بسیار خوبی به نهادینه شدن فعالیتهای پژوهشی انجام شود.این چه هنری است که ما دو دستی این اعتبار کلان  را تقدیم کنیم.

از مسئولان امر به ویژه جناب  تاجگردون  رئیس  کمسیون برنامه و بودجه که خود بیشترین اشراف را بر مسائل بودجه ای دارند مصرانه می خواهیم این موضوع را پیگیری کنند و این اعتبار به منطقه بازگشت داده شود.این اعتبار این ارزش را دارد که اگر ساختاری هم لازم باشد به سرعت ایجاد شود.در حالی که تمام مسئولان و مدیران استانها دنبال گرفتن یک ریال اعتبار بیشتر برای منطقه و شهر خود هستند در گچساران ما اعتبار را داوطلبانه برگشت می دهیم.در حالی که همگان می دانند وقتی ساختاری شکل می گیرد ممکن است در چند سال اول به نتیجه مطلوب نرسد و باید در طول چندین سال فعالیت نموده و نهادینه شود.

من یادم هست وقتی باشت شهرستان شد عده ای از همان ابتدا منتقد بودند و گفتند اعتباراتش کمتر شده و فلان و بهمان و از این قبیل انتقادات.در حالی که امروز باشت شهرستان مستقلی است و همه راضی هستند و همان منتفدین هم قطعا دفاع می کنند.ممکن است مشکلاتی هم داشته باشد اما اصل موضوع قابل ستایش است. متاسفانه ماعادت کرده ایم وقتی  با فرد مسئولی  مخالف هستیم به اعتبار فرد با اصل موضوع  ولو به حقی هم هست مخالفت می کنیم. نمونه آن را در بحث مخالفت با قرار دادهای نفتی در مجلس دیده ایم .به عبارتی به خاطر مخالفت با باغبان، باغ را همی خشکانیم.در حالی که منطقی آن است که باغبان را تغییر دهیم.ایا بااین تفکرات مدیریتی ما باید انتظار ایجاد پارک علم و فناروی در گچساران را داشته باشیم.

به طور کلی در حوزه پژوهش در نفت و گاز گچساران با دو موضوع یا دو مانع روبرو هستیم.اولی به سیستم مدیریتی و تفکر حاکم بر نفت گچساران برمی گردد.تا وقتی تفکر سنتی حاکم باشد وضع همین خواهد بود.یعنی  وقتی هدف تولید و صادرات نفت باشد و به عبارتی حفظ وضع موجود باشد نباید امیدی به پژوهش داشت.چون پژوهش پژوهش فرایند زمانبری است و مستلزم صبر و صرف هزینه است.در این خصوص  نباید انتظار کوتاه مدت داشته باشیم.متاسفانه عادت کردیم از همان روز اول دنبال نتیجه فوری هستیم.

در حالی که پژوهش یک امر قطعی نیست ممکن است در چند مورد ناکامی هم ایجاد شود اما باید استمرار داشته باشد تا به نتیجه مطلوب برسد نه اینکه تعطیل شود.شاید گفته شود اقتضای شرکت های عملیاتی این گونه نیست.من شرایط عملیاتی واولویت های مدیران نفت در مناطق را به خوبی میدانم و با موضوع بیگانه نیستم. این موضوعات هست اما دلیل نمی شود اعتبار پژوهشی بلا استفاده مانده و برگشت داده شود.هیچ عذری در این خصوص پذیرفته نیست.موضوع  دوم به تعامل با مناطق نفت جنوب برمیگرد.

طبیعی است در چنین ساختاری تلاش بر این است که اعتبارت در اهواز متمرکز بوده و کمتر به مناطق داده شود .این مدلی است که در کل کشور هست و برای گرفتن اعتبار نیاز به چانه زنی است.طبعا با نبود فرض اول فرض دوم هم قطعا محقق نمی شود. به عبارتی  متاسفانه ما در هر دو زمینه ضعیف عمل کرده ایم. من امیدوارم این قبیل مطالب که از ناحیه افراد دلسوز و فرزندان این اب و خاک نوشته می شود به اغراض سیاسی تعبیر نشود و تلنگری باشد برای مسئولان ذیربط که در این زمینه فکری اساسی بکنند و حق فرزندان این منطقه را به انها برگردانند.این مطالب چند روزی در سایت هست بعد به ارشیو می رود اما مطالبه جدی فرزندان گچساران در این زمینه  همواره وجود داشته و فریاد زده خواهد شد تا فریاد رسی پیدا شود و هرگز به ارشیو تاریخ نخواهد رفت.

انتهای پیام/م