به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،علامه شهید آیت‌الله سید محمدباقر صدر یکی از بزرگ‌ترین اندیشمندان مسلمان و به تعبیر امام خمینی (ره)، مغز متفکر اسلامی در تاریخ اسلام به‌ویژه در قرن چهاردهم هجری است، ایشان فقیهی جامع‌الشرایط، فیلسوفی اجتماعی، مفسری بزرگ متفکری آگاه به فرهنگ و علوم زمانش، نویسنده‌ای توانمند و پرکار و سیاستمداری هوشمند و شجاع و دردمند بود.

شهید صدر در بیست و پنجم ذی‌القعده سال ۱۳۵۳ هجری قمری در شهر کاظمین متولد شد. پدر بزرگوار ایشان سید حیدر صدر از دانشمندان بزرگ شیعه عراق و مادر محترمش دختر عبدالحسین الیاسین از مردان برجسته علمی و مذهبی عراق بود ایشان پس از گذراندن مدرسه ابتدایی در 12‌سالگی به همراه برادرش سید اسماعیل صدر برای گذراندن دوره عالی حوزه به نجف اشرف مهاجرت کرد و در درس‌های مرحوم آیت‌الله خویی و دایی خود، آیت‌الله شیخ محمدرضا آل یاسین شرکت کرد.

 شهید صدر در سن 17 سالگی به درجه اجتهاد نائل شد و در سن 25 سالگی تدریس خود را در دروس عالی حوزوی آغاز کرد و به‌تدریج در حوزه نجف از عالی‌ترین کرسی تدریس برخوردار گردید. مرجعیت شهید صدر در نجف و مبارزات و مجاهدت‌های مستمر و بیانات ایشان در عراق علیه حکومت بعث باعث شد تا حکومت بعث صدام یاران و نزدیکان ایشان را از طریق دستگیری و شکنجه و ترور و اعدام از بین ببرد و خود ایشان بارها و بارها بازداشت و زندانی شد.

شهید صدر پس از سال‌ها درس خارج فقه خود را تعطیل کرد و تفسیر موضوعی قرآن کریم را باهدف ایجاد اندیشه‌های انقلابی و بیدارسازی مردم آغاز کرد که بیش از ۱۴ جلسه طول نکشید و این درس ایشان منجر به محاصره کامل منزل و زندانی کردن در منزل و قطع رابطه مردم با ایشان از سوی رژیم بعث شد که حدود ۹ ماه به طول انجامید و سرانجام در ۱۹ جمادی‌الاول ۱۴۰۰ ه.ق به دستور صدام ایشان را دستگیر کرده و همراه با خواهرش «آمنه بنت‌الهدی صدر» یکی  به بغداد بردند و پس از شکنجه در روز ۲۲ جمادی‌الاول ۱۴۰۰ ه.ق به شهادت رساندند.

مقام مرجعیت آیت‌الله صدر و اصرار او بر فعالیت سیاسى - اجتماعى شیعیان براى حکومت بعثى‌ها خطرى بزرگ به شمار می‌رفت و به‌تدریج زمینه‏‌هاى نگران‏‌کننده‏‌اى براى این رژیم به‏ وجود آورد. مهم‏‌ترین محورهاى تهدیدکننده از ناحیه آیت‌الله صدر می‌توان به فتواى صریح درباره حرمت وابستگى به حزب بعث، فتواى او مبنى بر مبارزه مسلحانه با حزب بعث، حمایت از انقلاب اسلامى در ایران و رهبرى آن و نیز
تأثیرات بیش‌ازحد او بر حوزه‏‌هاى علمیه و روحانیت نجف اشاره کرد.

برزان ابراهیم، برادر ناتنی صدام و رئیس سازمان امنیت کشور عراق، در زندان از آیت‌الله صدر خواست که فقط چند کلمه بر ضد امام خمینی و انقلاب اسلامی بنویسد تا آزاد شود، وگرنه کشته خواهد شد! آیت‌الله صدر این خواسته را رد کرد و گفت: «من آماده شهادتم، هرگز خواسته‌های غیرانسانی و ضد دینی شمارا قبول نخواهم کرد و راه من همان است که انتخاب کردم!...»

شهید صدر یکی از بزرگ‌ترین اندیشمندان مسلمان و به تعبیر امام خمینی (ره) مغز متفکر اسلامی بود ایشان در باب، اقتصاد فلسفه و سیاست و ... نظریات گوناگونی داشته‌اند که در آثار مختلف ایشان، ازجمله «اقتصادنا» «فلسفتنا» آمده است. آرا و اندیشه‌های شهید صدر مبتنی بر اسلام است و ایشان نظریه‌های خود را از سرچشمه قرآن و سنت پیامبر (ص) و سیره اهل‌بیت علیهم‌السلام گرفته است.

آیت‌الله محمدباقر صدر با شروع نهضت اسلامی در ایران در سال ۱۳۴۲ شمسی با موضع‌گیری قاطع به حمایت از حضرت امام (ره) پرداخت و پس از تبعید امام به نجف رفت. به دنبال پیروزی نهضت اسلامی در ایران در ۲۲ بهمن ۱۳۵۷، رژیم بعث عراق فشارهای خود را بر ایشان بیشتر کرد اما شهید صدر با اعلام تبعیت از امام خمینی (ره) در برابر همه شداید مقاومت کرد. سید محمدباقر صدر، نهضت امام خمینی در ایران را روزنه امیدی برای نجات امت اسلامی می‌دانست؛ بنابراین از آغاز نهضت اسلامی امام در سال ۱۳۴۲ آن را تحت نظر داشت و از امام و حرکتش حمایت می‌کرد.

در تاریخ ۹ جمادی‌الثانی ۱۳۸۵، حضرت امام خمینی از تبعیدگاه ترکیه به نجف اشرف منتقل شد. ورود امام به حوزه علمیه نجف، جنب‌وجوشی در آن ایجاد کرد. علما و روحانیون نجف درباره استقبال از امام، نظرات مختلفی داشتند. آیت‌الله صدر با اشتیاق تمام به همراه عده‌ای از علمای دیگر، در مراسم استقبال و پیشواز از امام شرکت و شاگردان و همفکرانش را نیز به آن دعوت کرد... در تمام چهارده سال اقامت امام در نجف، سید محمدباقر با ایشان ارتباط نزدیکی داشت و به امام عشق می‌ورزید، عشقی که تا آخر عمر در بین او و امام بود.

 امام خمینی، در پیامی که به مناسبت شهادت مظلومانه آن دو شهید داد، نوشت: «مرحوم آیت‌الله شهید سید محمدباقر صدر و همشیره مکرمه مظلوم او که معلمین دانش و اخلاق و مفاخر علم و ادب بود، به دست رژیم منحط بعث عراق با وضع دل‌خراشی به درجه رفیع شهادت رسیده‌اند. شهادت ارثی است که امثال این شخصیت‌های عزیز از مو الیان خود برده‌اند.«

انتهای پیام/