به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،سختی‌های مسیر زندگی، انسان را همچون کوه محکم و استوار می‌کند و به او یاد می دهد که چگونه رشد کند و هر چه بیشتر که ناملایمتی می‌بیند بازهم قدم‌هایش را محکم‌تر برمی‌دارد تا در سرنوشتی که خداوند برایش مقدرکرده بتواند سربلند بیرون آید ،حال اگر همین انسان واژه معلولیت را هم به دوش بکشد وظیفه‌اش سنگین‌تر می‌شود،جمله "معلولیت ناتوانی نیست" را حتما بارها و بارها شنیده‌ایم، ما برای اثباتش پای گفتگو با خبرنگار و فعال رسانه ای این شهرستان می‌نشینیم که حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و همیشه تلاشش بر این بوده که بتواند با قلمش دغدغه ای از مردم دیارش برطرف کند.

امین کاییدی 40ساله در رشته مهندسی صنایع تحصیل کرده و نزدیک به 16 سال است در عرصه خبر و رسانه فعالیت می کند از ناحیه هر دو پا معلولیت دارد ،متاهل و دارای یک فرزند دختر 12ساله است.

این خبرنگار معلول گچسارانی در خصوص فعالیت ها و موفقیت های خود اینچنین می گوید:درحال حاضر به عنوان صاحب امتیاز و مدیر مسئول چند سایت استانی مشغول به فعالیت هستم،بنابراین معلولیت خود سختی هایی دارد که نمی توان از آنها به سادگی گذشت اینروزها مدام می نویسم تا درد معلولیت در پستوی خانه نماند ،می نویسم برای رسیدن به اهدافی که خیلی‌ها در خواب هم نمی بینند و اطمینان دارم که رشد کردن در این مسیر شاید برایم هم لذت بخش تر باشد.

رفع دغدغه مردم

کاییدی اظهارمی کند:خبرنگاری به عنوان یک حرفه بسیار مقدس است و یک خبرنگار باید به عنوان یک فردصادق،اخبار و اطلاعات را درجهت اهداف انقلاب اسلامی و نیزخدمت به مردم منعکس کند،ضمن اینکه می تواند با انتقاد سازنده نیز کمک بزرگی برای مسئولین جهت رفع مشکلات جامعه باشد.

 مسئول و جایگاه خبرنگار

وی درادامه با اشاره به رفتار مسئولین با خبرنگاران در شهرستان می گوید:به نظر می رسد هنوز برخی از مسئوین جایگاه خود و خبرنگار را از هم تشخیص نمی دهند و فکر می کنند خبرنگار نیروی زیردستشان است و بعضا توقع چشم پوشی از عملکردهای ضعیفشان را هم دارند!،هرچند باید توجه داشت در بسیاری از مواقع وقتی خبری منعکس می شود که بعضا هم باعث حل مشکلی خواهد شد.

باید تحمل کنی

کاییدی درادامه بیان می کند:بنابراین فعالیت در عرصه رسانه هم سخت است و هم دوست داشتنی و هم آزار دهنده، و اگر کسی علاقه مند به این حرفه نباشد پس نمی تواند ادامه دهد هرچند در این کار مشکلاتی از قبیل توهین ها،تهدیدها، گله مندی های مردم و مسئولین نیز وجود دارد که آنها را می بینی ،می شنوی و باید تحمل کنی و از کنار آنها با صبوری نیز رد بشوی.

سخن از درد دیگران

وی می افزاید:در گذشته نگاه‌ها به جامعه معلولان خیلی بد بود و برخی افراد معلول را با یک گدا قیاس می کردند اما اکنون خیلی ها پذیرفته‌اند که یک انسان معلول هم می تواند در جامعه نقش آفرین باشد،در گذشته اگر معلولی سخن می گفت بیشتر از درد خودش بود ولی حالا از درد دیگران هم سخن می‌گویند و هم می‌نویسند.

قهرمانی در مسابقات ویلچررانی

این خبرنگار درخصوص نحوه گرایشش به ورزش تصریح می کند:ابتدای معلولیتم علاقه‌ای به ورزش نداشتم و بیشتر می‌خواستم در خانه بمانم و کسی مرا در این وضعیت نبیند،اما پدرم همیشه مشوق و پیگیر کارهایم بود، در همان سال ها در گچساران بودم که با پدرم به اولین مسابقه ویلچررانی با قهرمانان جانباز و معلول این شهرستان دعوت شدم.

کاییدی به افتخارات ورزشی خود اشاره می کند و  می گوید:درادامه نیز چهار مقام اول کشوری و یک دومی و یک سوم کشوری را در رشته ویلچررانی کسب کردم بعد از آنکه به همت مسئولین توسعه و گسترش این ورزش کمرنگ شد!! به تیم والیبال نشسته نفت و گاز ملحق شدم و فعالیت ورزشی ام را ادامه می دهم.

درد سنگین معلولیت

کاییدی با اشاره به توانایی معلولین در اجتماع هم اظهارمی کند:باید بپذیریم که برخی از مسئولین و افراد جامعه نگاهی ترحم‌آمیز به معلولین دارند و به چشم یک مصرف کننده به آنها می‌نگرند که هیچ کاری نمی‌توانند انجام دهند و این خود از هر دردی سنگین‌تر است ولی بسیاری از معلولین خلاف این موضوع را ثابت کردند و در بسیاری از کارها با پشتکارشان خدمات خوبی به مردم عرضه کرده اند.

مشکلات پشت گوش مسئولان!

این  خبرنگار در خصوص مشکلات معلولین اینچنین ادامه می دهدو می گوید:مشکلات زیادی در حیطه معلولین به ویژه در گچساران وجود دارد که از آن بسیار زیاد حرف به میان آمده و تاکنون متوجه شده ام که در این حیطه هر چه قدر صحبت کنیم بر معلومات مسئولان افزوده که نمی شود هیچ ، بلکه از اطلاعاتشان در این زمینه نیزکمتر هم می شود؛ مشکل رفت وآمد ، نداشتن درآمد ثابت ، نداشتن هیچ نوع امتیاز برای رفع مشکلات در اجتماع از مسائلی است که باید گفت قابل رفع هستند ولی نمی دانم چرا پشت گوش مسئولان مانده اند.

حقوق معلولین درجامعه

کاییدی در پاسخ به سوالی درباره رعایت حقوق افراد دارای معلولیت می افزاید:در این خصوص اگر از صدرصد بررسی کنیم باید زیر یک درصد باشد و اگر هم عامیانه تر بگوییم، هیچ  .همیشه سعی می کنم با مشکلات جامعه کنار بیایم تا با آنها به تعامل برسم و از مسئولین هم همین را می خواستم اما متاسفانه خیلی از مسئولین خواسته های معلولان را درک نمی کنند.

ضعف درنهادهای حمایتی

وی درادامه با اشاره به نقش نهادهای حمایتی برای معلولان بیان می کند:ظرفیت پذیرش معلولان توسط نهادهای حمایتی محدود است و این محدودیت باعث شده که نتوانند آنطور که می شود از معلولان حمایت کنند و شاید نهادهای حمایتی از لحاظ اجتماعی باعث رشد چشمگیری شوند ولی از لحاظ مالی حمایت قابل توجهی به معلولین نشده است.

اشتغال تعریف خاصی ندارد

کاییدی درباره عدم اشتغال معلولین درادارات و نهادها نیز اظهارمی کند:متأسفانه معلولین ما در زمینه اشتغال با مشکلات فراوانی مواجه اند،اشتغال معلولین تعریف خاصی ندارد و اگر به ادارات مراجعه کنید می توانید ضعف قوانین را در این مسیر ببینید درحالی که قوانین ما نیازمند بازنگری هستند متاسفانه کار برای یک جوان معلول بسیار کم است و شرایط اشتغال برای آنها اصلا درجامعه فراهم نیست در حالی که بسیاری از معلولین دارای تحصیلات عالیه با توانمندی های بسیاری در زمینه های مختلف هستندکه اصلا دیده نمی شوند.

وی می افزاید:بنابراین هیچ دردی بالاتر از بی‌مهری مسئولین به جامعه معلولین نیست،چراکه  بسیاری از معلولین نیز توانمند هستند و می توانند در جامعه حضور داشته باشند و فعالیت کنندتا استعدادهایشان شکوفا شود وحتی با اندک یاری از سوی متولیان امر می توانند زندگی شان را به خوبی اداره کنند.

 بی توجهی مسئولان به معلولان

این خبرنگار گچسارانی با اشاره به مشکلات اشتغال زایی قشر معلول در جامعه نیزاظهارمی کند:از نهادهای حمایتی انتظار دارم که بیشتر به معلولین کمک کند،زمینه اشتغال‌زایی آنهارا فراهم کنند تا بتوانند خودشان را نشان دهند، اکنون معلولین بسیاری را می‌شناسم که با فعالیتی که انجام می‌دهند چند نفر دیگر را هم تامین می‌کنند و تحت حمایت دارند،و ای کاش مسئولین ما با چشم‌هایشان فکر نمی‌کردند تا این مشکلات برطرف می‌شد.

وی می گوید: شاید حرف زدن از مشکلات معلولان تا حدودی تکراری و نخ نما شده باشد اما واقعیت همین است که مشکلاتشان تمامی ندارد درحالی که اینروزها هم کار نهادهای حمایتی هم دادن یک حقوق ناچیز به معلولین جامعه شده و معلولین به دلیل شرایط جسمی شان با مشكلات متعددی همچون اشتغال، معیشت و تامین وسایل كمک توانبخشی مواجه‌اند اگرچه برای آنها تا رسیدن به كیفیت زندگی مطلوب و برخورداری از رفاه اجتماعی فاصله زیادی وجود دارد.

کاییدی در پایان تصریح کرد:برای رفع دغدغه ها و مشکلات مردم شهرم با همین ویلچر دست سازی که دارم به نوعی کل شهر را پیموده ام تا گرهی از مشکلات همشهریانم بازکنم، بنابراین اگر چه امروز با قلمم می توانم گام های مثبتی در جهت توسعه شهر و دیارم بردارم که بسیار خرسندم و دراینصورت هم مدیون لطف خداوند هستم.

انتهای پیام/