به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،هفته گذشته توفیق حاصل شد بازی تیم فوتبال نفت و گاز گچساران و استقلال جنوب تهران را از نزدیک تماشا کنم.گرچه آنچه مطلوب ما بود حاصل نشد و تیم گچسارانی علی رغم ۱۲۰ دقیقه بازی خوب نتیجه را در ضربات پنالتی به حریف واگذار کرد اما تلاش بازیکنان ،مربیان و مدیران و مسئولین این باشگاه قابل تقدیر است.

نقش فوتبال در همبستگی قومی و اجتماعی

بازی فوتبال دارای کارکردهای مختلف ورزشی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و… است که هر کدام از این موئلفه ها در جای خود قابل بحث و بررسی است و آنچه در این نوشتار مورد نظر است بررسی نقش فوتبال در همبستگی قومی و اجتماعی است.توسعه و گسترش و استقبال عمومی از این ورزش پر طرفدار به گونه ای است که امروزه باشگاه‌های فوتبال در کشور ما و همینطور در دنیا به نوعی به سمت تعلق بومی و محلی سوق داده شده است.

نگاهی به اسامی باشگاه‌های فعلی موجود در کشور نیز موئد این مطلب است. صنعت نفت آبادان، تربیت یزد، شاهین بوشهر، برق شیراز،خیبر خرم آباد ، سپاهان اصفهان، شموشک نوشهر، مس رفسنجان،نفت مسجد سلیمان،گهر درود و در نهایت نفت و گاز گچساران. به طور سنتی، افراد جامعه در اعیاد و مناسبت‌های ملی و مذهبی، مراسمات خانوادگی، عروسی و عزا تجمع می‌کنند و به نوعی همدیگر را ملاقات می کنند .

فوتبال هم یکی از زمینه هایی است که باعث شده افراد با شرایط متفاوت اعم از شهری و روستایی و پیر و جوان و دانشگاهی و غیر دانشگاهی و مدیر و رئیس وبه طور کلی همه اقشار جامعه در یک موضوع گرد هم آیند به گونه ای که کمتر زمینه ای می تواند این چنین ترکیب متفاوت فکری و فرهنگی را کنار هم گرد آورد.

جذبه فوتبال درمیان افراد جامعه

امروز همه شاهدیم که با صرف هزینه و وقت زیاد به ندرت می توان افراد متفاوتی را در یک مکان و زمان گرد هم آورد اما جذبه فوتبال به گونه ای است که با یک پیام در فضای مجازی چنین تجمعاتی به راحتی شکل می گیرد. این موضوع زمینه ای است برای همبستگی قومی و اجتماعی و در سطح بالاتر همبستگی ملی که نمود آن را در مسابقات تیم ملی فوتبال می توان دید.

امروز تیم ملی فوتبال در کشورهای مختلف به یکی از شاخص‎ترین نماد‎های ملی تبدیل شده و حضور این تیم ها در عرصه رقابت‎‎های بین‎المللی و جهانی، سرمایه بزرگی از حمایت و همدلی ملی را با خود همراه می‎کند. این سرمایه ملی می‎تواند در جوامع و مناطق مختلف مورد توجه جدی قرار گرفته و راهکار‎ها و تدابیری برای بهره‎گیری درست و صحیح از آن، اندیشیده شود.

در دیدار نفت و گاز گچساران با استقلال جنوب تهران جمعیت زیادی از هموطنان ساکن تهران از سلایق و تیپ های مختلف شخصیتی و همینطور برخی از هم شهریان گچسارانی از محلات فقیر نشین گچساران نیز آمده بودند،جمعیتی که فارغ از هرگونه انتفاع شخصی و صرفا با هدف تشویق تیم شهرشان به ورزشگاه آمده بودند و در کنار ورزشکاران تا لحظات پایانی در سکوهای ورزشگاه حضور داشتند و خالصانه به تشویق تیم پرداختندو در شادی و ناراحتی آنها شریک بودند و صحنه های به یاد ماندنی از ابراز احساسات خلق نمودند که برای همیشه در اذهان باقی خواهد ماند.

شاهد بودم که علی رغم امکان و اصرار بر حضور جناب تاجگردون و مسئولین در بخش ویژه استادیوم، ترجیح دادند در سکوها و میان تماشاچیان باشند و مشوق تیم و روحیه بخش تماشاگران باشند. صحنه های ارزشمندی را از نزدیک شاهد بودیم که حقیقتا جای تقدیر داشته و شایسته احترام است و در همبستگی قومی و منطقه ای نقش مهم و تاثیر گذاری دارد .اما در خصوص تیم نفت گچساران چند نکته باید مورد توجه هواداران و مسئولین باشد.

صعود نفتی ها تا این مرحله کار بزرگی بود

اول اینکه همگان می دانیم واقعا حفظ و نگهداری یک تیم و باشگاه ورزشی کار فوق العاده سخت و پر مشقت و پر هزینه ای است .با توجه به مختصر اطلاعاتی که در این خصوص دارم باید عرض کنم حفظ و نگهداری تیم نفت و گاز گچساران و رساندن آن تا این مرحله هم واقعا کار بسی سخت و پر مشقتی بوده و با مجاهدت فراوانی همراه بوده است .

همین اندازه که نام گچساران و گچسارانی را تا این اندازه در کشور مطح کردند و در منطقه نیر باعث ایجاد شور و نشاط به خصوص برا جوانان عزیز بوده اند جای بسی تقدیر و تشکر است.در سال های اخیر شاهدیم خیلی از بخش های خصوصی پر درآمد در این زمینه نتوانسته اند از عهده باشگاه داری بر آیند و رها کرده اند.شاید فکر کنیم همه چیز با پول حل می شود اما واقعا اینگونه نیست .پول شرط لازم هست اما کافی نیست.

باشگاه داری وظیفه صنعت نفت نیست

برای مدیران صنعت نفت باشگاه داری کار بسیار سختی است .به گونه ای که تیم نفت تهران با اینکه متعلق به پایتخت کشور بود و هوادار زیادی هم داشت سال گذشته با دستور وزیر نفت واگذار شد.واقعا هم باید اینگونه باشد چون باشگاه داری وظیفه صنعت نفت کشور نیست .

شخصا معتقدم مثل سایر حوزه های مسئولیت اجتماعی صنعت نفت بحث مدیریت باشگاه و باشگاه داری باید از مدیریت نفت تفکیک گردد و به متولی دیگری سپرده شود.چون مدیریت همزمان باشگاه ورزشی نفت و امورفنی و مهندسی و ادرای صنعت نفت استرس زیادی به مدیران نفت تحمیل کرده و وقت و انرژی زیادی می طلبد که بعضا مدیران نفتی را از وظایف اصلی خود باز می دارد.

چون باشگاه داری دارای ساز و کار خاص خود است که با مدیریت دولتی حاکم بر صنعت نفت جور در نمی آید و اصلا سنخیتی میان این دو موضوع نیست.حتی بارها پای صحبت برخی مدیران نفتی بوده ام که کاملا راضی بودند هزینه سالانه باشگاه را یکجا به متولی دیگری بسپارند و از این مسئولیت سنگین و نا متجانس رهایی یابند.

اما به هر حال صنعت نفت در این خصوص به نوعی ایثارگری نموده و این مسئولیت سنگین را به دوش کشیده است لذا باید از مدیران نفت و گاز گچساران و مدیران این باشگاه به خاطر نگه داری این تیم تا این مرحله تقدیرکرد.

سوم اینکه با در نظر گرفتن این موارد باید در فوتبال دنبال نتیجه گرائی باشیم یا نه.قطعا فوتبال هم مثل هر فعالیتی به دنبال نتیجه است اما احساسم بر این است که نتیجه گرائی در فوتبال با سایر حوزه ها فرق دارد .نتیجه گرائی در فوتبال با زدن چند گل و پیروزی در مسابقه ختم نمی شود بلکه فوتبال کارکردهای ارزشمندتر و مهمتری دارد که با مقیاس کمی شمارش گل قابل احصا نیست یا به عبارتی قابل کمی شدن نیست.

فوتبال نوعی پارادوکس است

چه بسیارند تیم های ورزشی که سالهاست در لیگ های مختلف فعالیت دارند و میلیاردها هزینه می کنند اما نتیجه هم نمی گیرند و در همان گروه یا دسته باقی می مانند اما با این حال به فعالیت ادامه میدند.واقعا فوتبال نوعی پارادوکس است، چه کار باید کرد وکدام را انتخاب کنیم .

رشته های که فوتبال حقشان را خورده است

اگر رویکرد نتیجه گرائی را انتخاب کنیم باید خیلی از تیم های فوتبال تعطیل شوند چون با فرض نتیجه گرائی فوتبال فقط هزینه است.تازه علاوه بر این در همین شهر گچساران هستند رشته های ورزشی که در صورت سرمایه گذاری در زمینه کسب مقام آوری بهتر از فوتبال می توانند عمل کنند به طوری که برخی از طرفداران رشته های مذکور معتقدند فوتبال حق آنها را خورده است و معتقدند نفت باید روی سایر ورزشها هم هزینه کند.سوم اینکه هواداران فوتبال در گچساران باید بدانند امروزه تیم فوتبال هزینه های کلانی انجام می دهند و بعضا هم ناموفق هستند.

نتیجه گرایی درفوتبال کشور

چه بسیارند تیم هایی که بازیکنان و مربیان با دست مزدهای بالا در اختیار دارند اما در نهایت نتیجه دلخواه را نمی گیرند.به تیم نفت و گاز گچساران هم با توجه به داشته ها و امکانات در اختیار باید نگاه کرد و انتظار داشت.متاسفانه نوعی بد اخلاقی و بیماری در فوتبال کشور حاکم است که بیش از حد نتیجه گراست و به همه چیز صفر و صدی نگاه می شود.

به گونه ای که یک تیم موفق و با کیفیت با دریافت یک گل یک مرتبه و در آن واحد توسط همان کارشناسان به تیمی ضعیف و ناتوان و بی کیفیت تنزل داده می شود.همین تیم گچساران اگر یک ضربه پنالتی را گل می کرد تمام تفسیرها و تعریف ها ۱۸۰ درجه تغییر می کرد.

در حالی که نباید اینگونه باشد باید قضاوت ها اصولا طیفی باشد نه نقطه ای . باید مجموعه موفقیت ها و شکستها و امکانات در اختیار یک تیم را ملاحظه کنیم آنوقت قضاوت کنیم.همه مردم گچساران دوست داشتند این تیم در کنار سایر تیم های خطه جنوب از جمله نفت مسجد سلیمان ،نفت آبادان ،شاهین بوشهر و … صعود کند.

تزریق روحیه امید برای جوانان گچسارانی 

صعود این تیم فرصتی بود برای معرفی هرچه بیشتر استعدادها و پتانسیل های ورزشی ناشناخته منطقه و تزریق روحیه امید برای جوانان گچسارانی . اما به هر حال توفیق حاصل نشد اما این به معنای نا امیدی نیست.

باید امیدوار بود و هر شکست را تجربه ای جدید دانست و چراغ راهنمائی برای آینده ای بهتر.انشا الله امیدواریم با رفع کاستی ها و جمع و جور کردن برخی حواشی و انگیزه ای مضاعف و همراهی هواداران آینده بهتری در انتظار این تیم باشد.

روح الله قابضی

انتهای پیام