به گزارش آفتاب جنوب،

امیر احسان امیرپور در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در مشهد مقدس، [2] اظهار کرد: نخستین دلیلی که سبب شد در نمایش بر پهنه دریا بازیگری را قبول کنم متن بسیار خوب و پر محتوا این کار بود که ترغیبم کرد در این نمایش بازی کنم.

امیرپور عنوان کرد: وقتی متن را دیدم احساس کردم که تمامی این شخصیت‌ها را در جهان خودمان داریم، ابتدا حکومت‌کنندگان و سپس مردمی که زیر دست آنان هستند و وجود واسطه‌هایی که این دو را به هم متصل می‌کنند.

وی خاطرنشان کرد: این نمایش به نوعی تلخ طنز سیاسی است تا طنز تلخ سیاسی و این بدان معناست که از یک طنز تلخی آن را گرفته است و طنزی سیاسی به شمار می‌رود.

امیرپور با اشاره به این که مقیاس این فضا در جهان ما و کشورهای مختلف قابل مشاهده است گفت: به نظرم متن این نمایش تا آن اندازه قوی هست که نخواهیم در مورد آن صحبت کنیم و از محتوای کار کاملاً پیداست که این کار به جغرافیای خاصی محدود نمی‌شود.

این بازیگر تئاتر اظهار کرد: در شیوه اجرای این نمایش سعی کردیم تا از یک تناقض استفاده کنیم و به همین منظور بود که نقش شخصیت کوچیکه را به بازیگری با اندام درشت دادیم تا نشان دهیم این تفاوت در جامعه نیز دیده می‌شود.

وی عنوان کرد: این تناقض‌ها و تفاوت‌ها در جامعه نیز دیده می‌شود و به نظرم با اعمال این رویکرد در اجرای کار و با کارگردانی مبین عطاری این حالت در نمایش ایجاد شد.

بازیگر تئاتر بر پهنه دریا افزود: طبق آمار امسال حدود 93 متن به جشنواره استانی فرستاده شده است که از آن میان 63 متن تأیید شده است، با تصور این که حتی یک سوم کارها انصراف دهند و یا در بازبینی قبول نشوند بیش از سی گروه می‌مانند که مکانی برای تمرین کار خود نیاز دارند.

امیرپور افزود: سئوال من از مسئولان فرهنگی این است که مکان کافی برای تمرین این گروه‌ها باید چگونه تأمین شود و متولی تأمین این امکانات کیست؟

وی تأکید کرد: متأسفانه در تئاتر مشهد که با هزینه‌های شخصی و امکانات شخصی تولید می‌شود همواره مسئولان فرهنگی از این عناوین و افتخارات استفاده می‌کنند در حالی که هزینه‌های آن را بچه‌های تئاتر پرداخت کرده‌اند.

انتهای پیام/