به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،دکتر روح الله قابضی-بودجه سال ۹۷ کل کشور در حالی از طرف دولت به مجلس شورای اسلامی تقدیم شد که با چند موئلفه جدید همراه است .یکی پوشش فراگیر فضای مجازی و درج برخی اعداد و ارقام بودجه برخی نهادها در فضای مجازی که تاکنون افکار عمومی به طور دقیق در جریان آن نبوده است به طوری که می توان گفت امسال بودجه هم در مجلس هم در افکار عمومی و تحت نظر عموم ملت در حال بررسی است و شرایط خاصی دارد بنابر این رفتار نمایندگان ملت بسیار مهم می باشد.

دوم طبق اظهارات متولیان امر بودجه جدید به سمت بودجه عملیاتی جهت گیری شده که در صورت تحقق موضوع بسیار مهمی است که در جای خود قابل بررسی است وسوم بحث یارانه هاست که موضوع این نوشتار است.

هدفمندی یارانه ها یکی از موضوعات مهم در اقتصاد ایران بود که هیچ گونه شک و ابهامی در اجرای اصل آن وجود ندارد. اما باید توجه کرد هدفنمدی در خلاء اتفاق نمی افتد بلکه در دنیای واقعی و در مختصات خاص کشور ما باید اجرای گردد.هدفمندی یارانه ها و ابعاد آن به صورت یک مجموعه و یا اصطلاحا پکیجی است که اگر قرار است اجرا شود باید کامل اجرا شود .

اجرای ناقص آن در کشور ما به تولید نوزاد ناقص الخلقه مادرزادی می ماند که هر چه بزرگتر می شود مشکلاتش بیشتر می گردد.در کشورمان با این ابهام عمومی در این زمینه مواجه هستیم که هیچ کدام از متولیان توضیح درستی درباره بخش مربوط به خود ندارد و ابهامات جدی در این خصوص وجود دارد.بر اساس قانون هدفمندی یارنه ها منابع حاصل از افزایش حامل های انرژی باید ۵۰ درصد به صورت نقدی بین خانوارها توزیع گردد.

۳۰ درصد به بخش‎ تولید و ۲۰ درصد به خزانه عمومی دولت واریز گردد.این نحوه توزیع اولیه بوده که بنا به اطلاع محق هم نگردیده است و حتی برخی پرداخت ها از منابع داخلی شرکتها از جمله شرکتهای تابعه وزارت نفت بوده است.در چند سال اخیر یکی از تبصره های بودجه سنواتی بحث یارانه ها بوده که عموما در مجلس تصویب گردیده اما به طور کامل اجرایی نشده است.

در بودجه سال آینده این تبصره با برخی تغییرات همراه بوده است به گونه ای که در سال آینده پرداخت یارانه نقدی و غیرنقدی خانوارها را به ۲۳ هزار میلیارد تومان كاهش داده شده است. این عدد با رقم ۴۸ هزار میلیارد تومان سال قبل كاهش قابل توجهی را نشان می دهد. در صورت تصویب مجلس و اجرای قانون عملاً بیش از ۳۰ میلیون نفر از یارانه بگیران حذف خواهند شد.

 موضوعی که این روزها نقل عموم محافل است و برخی نگرانی ها در جامعه ایجاد کرده است.حتی آنطور که برخی نمایندگان مجلس مطرح کرده اند حتی محل مصرف بخش عمده ای از منابع حاصل از هدفمندی در بودجه سال آینده مشخص نبوده و مبهم است.

یکی از ابهامات جدی موجود چگونگی حذف این افراد است. چندین سال است که دولت طبق قانون مکلف به حذف یارانه پر درآمدهاست اما در اجرای آن عملا ناتوان مانده است و علی رغم صراحت قانونی مجلس و دولت اقدامی در این زمینه انجام نداده اند . حالا با چه مکانیسمی می خواهند ۳۰ میلیون نفر را یکجا حذف کنند موضوع مبهمی است. به نظر می رسد این کار در کوتاه مدت شدنی نیست.چون اولا چه بخواهیم و چه نخواهیم یارانه جز انفال عمومی و حق مردم است و دولت به نمایندگی از مردم تولیت آن را عهده دار است.

بدون اجازه مردم نمی توان آن را پس گرفت.مردم هم در همه پرسی یارانه ها در این رابطه به صراحت نظر داده اند و موافق حذف نیستند.

موضوع سوم مکانیسم شناخت افراد پر درآمد است که تجربه نشان داده در این مورد زیر ساخت های اطلاعاتی لازم در کشور موجود نیست و سابقه برخی حذفیات در چند سال اخیر این موضوع را اثبات کرده است به طوری بعضا برخی افراد ضعیف حذف شده و برخی افراد پولدار حذف نشده بودند .

این موضوع نشان می دهد سامانه اطلاعاتی دقیقی در این رابطه وجود ندارد و این قانون هم به سرنوشت قوانین اجرا نشده قبلی دچار خواهد شد.

موضوع و یا ابهام بعدی نحوه اعتراض به حذف یارانه هاست که در بودجه جدید پیش بینی گردد افراد معترض به نهادهای حمایتی مراجعه نموده و اعتراض خود را مطرح کرده و حقایت خود مبنی بر دریافت یارانه را اثبات کنند.این موضوع واقع جای بسی تاسف است هم برای یک انسان هم برای یک ایرانی با یک حساب سرانگشتی ایا کسانی که این بند را در قانون بودجه گذاشتند آیا کوچکترین توجهی به کرامت و حرمت انسان دراین کشور داشته اند. ایا هیچ انسان آبرومندی حاضر است چنین کاری کند.

چرا شان مردم را زیر سوال می برید؟چرا قانونی می نویسید که فقط روی کاغذ عملی است؟امروز در کشور ما افراد زیادی به خصوص در روستاها هستند که تحت حمایت هیچ نهاد حمایتی نسیتند اما یارانه بگیر هستند به طوری که یارانه به عنوان ممر درآمدی اصلی آنهاست که با توجه به شرایط خاص زندگی خود این رقم برای آنها واقعا راه گشاست .چطور و با چه ابزاری می خواهند این قبیل افراد را حذف کنند.از طرف دیگر خیلی از مردم نیاز به یارانه ندارند اما آن را دریافت می کنند و حاضر نیستند از آن بگذرند.

این موضوع جای سوال بسیار مهمی است.مشکل اصلی پایین آمدن سرمایه اجتماعی است.مردم دوست دارند اگر قرار است کمکی به اقشار ضعیف بشود خودشان این کار را انجام دهند .مثل همین اتفاقاتی که در جریان زلزله اخیر استان کرمانشاه اتفاق افتاد.خیلی از مردم خودشان در منطقه حضور پیدا کرده و به طور مستقیم به مردم کمک کردند. یا از طریق برخی چهره های ورزشی هنری کمک خود را انجام دادند.

در رابطه با یارانه هم با چنین وضعی روبرو هستیم.معتقدم در کشور و در مجموعه دولت و یا شرکتهای خصولتی این امکان وجود دارد که از طریق برخی اصلاحات و صرفه جوئیها منابع زیادی را آزاد کرد.حذف یارانه ها ساده ترین راه است اما در ضمن پر چالشترین راه کار هم هست.

تاکید بیشتر بر این موضوع حساسیت را نزد مردم بالاتر خواهد بود و کار برای مجریان سختتر خواهد شد.بنابراین به جای این قبیل قوانین که در شان ملت بزرگ ایران نیست مدیران کشور باید به فکر راه کاری برای تقویت سرمایه اجتماعی باشند.

با توجه به اینکه لایحه دولت در مجلس در حال بررسی است امیدوارم نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی با تدبیر با این موضوع برخورد کنند و قانونی در شان ملت ایران تصویب و برای اجرا به دولت برگردانند.

انتهای پیام