به گزارش پایگاه خبری تحلیلی آفتاب جنوب،سید جواد فدایی-روزهای سال، به طور طبیعی و به خودی خود همه مثل همند؛ این انسانها هستند، این اراده‌‌‌‌‌ها و مجاهدتهاست که یک روزی را از میان روزهای دیگر برمی کشد و آن را مشخص می کند، متمایز می کند، متفاوت می کند و مثل یک پرچمی نگه می دارد تا راهنمای دیگران باشد.
روز عاشورا به خاطر مجاهدت های امام حسین علیه السلام  و یارانش، خرداد چهل دو و قیامش ، بهمن 57 و سیزده آبان و دوازده فروردین همه و همه روزهای یست که ابتدا روزهایی معمولی بودند اما با اتفاقات بزرگ و حماسه های ماندگار تبدیل به روزهایی به یاد ماندنی و عبرت انگیز شدند ، درست مثل نهم دی ماه 88.
آنجا که غبار فتنه هوا را گرگ و میش کرده بود و تشخیص حق و باطل را سخت.

هشت ماه تمام کشور درگیر خون بود و دود و اعتراض و نفاق و همه از گور خودخواهی و دنیاطلبی و شهوت قدرت بلند می شد با چاشنی حماقت و وطن فروشی و بی بصیرتی.

آنانکه شکمهاشان از حرام پر شده بود و چشمهاشان جز دنیا نمی دید به یکباره بازیگرانی شدند قهار در نمایشنامه ای بسیار پیچیده و کارگردانی بس زبردست و کثیف و دلار ها و دینارهای معاویه که چه بی حساب بر سر این عروسکان حرمسرای اموی می بارید.

سال 88 بود و هوا بس ناجوانمردانه پس.عده ای بسیار حقیرانه شمع در ضریح سفارت انگلیس روشن کرده و پارچه نیاز به شاخه کاج های رنگارنگ کریسمس بسته بودند و حاجت از در باتلاق مانده های استعمار طلب می کردند.

خیابانهای تهران شاهد است اینان چگونه مثل لشکر یزید بر حق تازیدند و غارت کردند و خون ریختند و چادر از سر کشیدند. آنان که مثل ظهر عاشورای 61 هجری بر نمازگزاران آتش افکندند و مسجدها را نمرود وار در هیزم جهل و وطن فروشی به آتش کینه کشیدند و نمی دانستند عروسک خیمه شب بازی اسرائیل و انگلیس و آمریکا هستند و به قول ولی نعمتشان سرمایه های اسرائیل هستند در ایران.

ظهر عاشورای 88 بود و هوا بس ناجوانمردانه دودآلود. حسین علیه السلام  به نماز ایستاده بود و شمرها و یزید ها و ابن مرجانه ها پشت خیمه ها. هر چه از امام حسین(ع) مانده بود به آتش کشیده شد و قرآن خدا را عمروعاص ها به نیزه کردند و فریاد مرگ بر اسلام سر دادند

مردم مسلمان در هر گوشه مشغول عزای حسینی بودند و لشکر همیشه آماده شیطان به رهبری یزید در حال شعله ور کردن آتش کینه ابولهب .

هر چه مانده بود به خاک و خون کشیده شد و این سپاه زبون قبل از هر اقدامی مثل همیشه تاریخ فرار را بر قرار ترجیح دادند و گورشان را گم کردند.

9دی ماه شد و مردم عصبانی خونشان به جوش آمده بود و کاسه صبرشان لبریز گشت و لبیک گفتند فرمان مسلم زمان را و هر چه نفرت و کینه از شیطان داشتند را بر سر ایّادی ابلیس خالی کردند و برای همیشه نسخه شان را در هم پیچیدند تا عبرتی باشد برای هر کفتاری که نگاه چپ به این خاک داشته باشد.
شیعه در این روز نشان داد سپاه 72 نفره حسین علیه السلام برای همه اعصار و ادوار کفایت می کند در برابر همه یزیدهای چند صد هزار نفره تاریخ.
به رسم هر ساله در این یوم الله گرد هم جمع می شویم و با مشت های گره کرده بر سر ظلم و ستم استعمار و استکبار می کوبیم و فرزندان نا مشروع وطنیشان را نیز سر جای می نشانیم تا تاریخ بداند هر قطره خون شهید اقیانوسی ست برای غرق سپاه فرعون.
دنیا باید بداند نه اینجا کوفه است و نه ما مردم باد پرست بی بصیرت و هرگز علی در این خاک تنها نمی ماند.
ما می آییم و غم آن بی بصیرت ها و ترسوهایی را که نمی آیند نداریم چرا که آنها احمق های تاریخ مصرف داری هستند که بی شک به زودی تاریخ مصرفشان تمام می شود و تفاله هاشان در زباله دان تاریخ دفن خواهد شد و در ذهن مردم هیچگاه جایگاهی نخواهند داشت. آنانکه هیچ سالی و در هیچ نقطه ای از ترس اربابانشان نتوانستند و لیاقت نداشتند در این اجماع خدایی شرکت کنند کسانی هستند که از رحمت الهی به دورند و غضب گرفتارشان کرده.

 ما می آییم و با ولی مان عهد می بندیم که تا زنده ایم رزمنده ایم و آنانکه نمی آیند نیز به امید حکومت ری از عسل آخرت نخواهند نوشید و همانقدر از گندم ری خواهند خورد که عمر سعد خورد.

نهم دی ماه ما می آییم و یکبار دیگر پیروزی مان را جشن خواهیم گرفت تا دنیا بداند تا اباالفضل علیه السلام هست حسین علیه السلام  تنها نخواهد ماند و تا زینب سلام الله علیها نفس می کشد حسین(ع) فراموش نخواهد شد.
9دی ما می آییم تا استکبار و استعمار و نوکران داخلیشان دگر بار فکر فتنه به ذهنشان خطور نکند و هیچ زمان دیگری گرد بیشه شیران عوعو نکنند و زوزه نکشند.
ما می آییم...